Έχουμε συνηθίσει να είμαστε μια κοινωνία των άκρων. Την ίδια στιγμή που αποθεώνουμε κάποιον, την ίδια στιγμή να τον ισοπεδώνουμε. Και θύμα αυτής της ιστορίας έγινε και ο Πύρρος Δήμας, με αφορμή το δημοψήφισμα.
Επέλεξε να πει με παρρησία την εμπειρία του από την Αλβανία και εξέφρασε το φόβο του για το μέλλον των παιδιών του, όπως είπε. Επέλεξε την Ελλάδα ως πατρίδα του ακριβώς για να γλιτώσει αυτές τις δραματικές στιγμές. Δόξασε τα ελληνικά χρώματα και όλοι όσοι τώρα τον κατηγορούν και – το χειρότερο όλων – τον λοιδορούν με απίστευτους χαρακτηρισμούς, πανηγύρισαν τότε τα μετάλλια και τις επιτυχίες του.
Ο Πύρρος Δήμας και καθένας σαν αυτόν αξίζουν σίγουρα μιας καλύτερης αντιμετώπισης από όλους μας. Αξίζουν να απολαμβάνουν το βασικό συστατικό της ελληνικής δημοκρατίας που ενέπνευσε τον Βολταίρο και το γαλλικό διαφωτισμό: «Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπίζομαι μέχρι τέλους το δικαίωμά σου να το λες».
