Oλο και πιο δύσκολα γίνονται τα πράγματα για την Ελλάδα σε ό,τι αφορά στο προσφυγικό, καθώς η Ευρώπη δείχνει ότι δεν είναι διατεθειμένη να σεβαστεί τον ίδιο τον εαυτό της, τις αξίες και τις αρχές της. Παρά τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής, την προηγούμενη κιόλας εβδομάδα, έμπρακτα αρκετές χώρες – ανάμεσά τους και η Αυστρία, η οποία στο ξέσπασμα της προσφυγικής κρίσης εμφανιζόταν ως σύμμαχός μας – έδειξαν περιφρόνηση και έλλειψη αλληλεγγύης.
Οι εξελίξεις αυτές δημιουργούν ένα εφιαλτικό σκηνικό στην Ελλάδα, δεδομένης και της στάσης των Σκοπίων, καθώς οι γείτονες έκλεισαν τα σύνορα και ήδη χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες «ξέμειναν» σε ελληνικό έδαφος, με τα κέντρα φιλοξενίας να «αναστενάζουν». Την ίδια ώρα, οι άλλοι γείτονες, οι Τούρκοι, δείχνουν και εκείνοι τη δική τους έλλειψη σεβασμού στις αποφάσεις για τις περιπολίες του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο και αφήνουν ελεύθερους τους δουλεμπόρους να στέλνουν κατά χιλιάδες τα κύματα προσφύγων και μεταναστών στα ελληνικά νησιά…
Έστω και έτσι, έστω και αργά, το εγχώριο πολιτικό σύστημα κατανόησε το μέγεθος και τη σημασία του προβλήματος. Ο πρωθυπουργός αποφάσισε να συγκαλέσει Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών πριν τη νέα Σύνοδο Κορυφής της 7ης Μαρτίου, στην οποία θα ξεκαθαρίσει οριστικά τι μέλλει γενέσθαι με τα σύνορα και την παραμονή της Ελλάδας στη Ζώνη Σένγκεν. Η αντιπολίτευση για πρώτη φορά δείχνει έμπρακτα διάθεση για κοινή γραμμή με την κυβέρνηση στο ζήτημα, αντιλαμβανόμενη τον κίνδυνο, και το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν προλαβαίνουμε να σώσουμε την κατάσταση.
Με τα σενάρια να δίνουν και να παίρνουν για «ανταλλαγή» χρέους και προσφύγων και το κόστος της διαχείρισης του προσφυγικού να ξεπερνά επισήμως τα 500 εκατ. ευρώ ετησίως, αναζητείται εθνική γραμμή άμυνας σε ένα περίεργο σκηνικό αποσύνθεσης που παρουσιάζεται στην Ευρώπη: κάθε χώρα κινείται με βάση τις δικές της στρατηγικές και σκοπιμότητες, ενώ οι Βρυξέλλες χαρακτηρίζονται από την απουσία γραμμής και αποφασιστικών αρμοδιοτήτων, απειλώντας εν τοις πράγμασι τη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
