«Συμπληρώθηκαν 77 χρόνια από τη Μεγάλη Σφαγή κρατουμένων κομμουνιστών και αγωνιστών της Εαμικής Εθνικής Αντίστασης στο Α’ ΕΤΟ Μακρονήσου, από τα διατεταγμένα εγκληματικά όργανα του αστικού κράτους και των αγγλοαμερικάνικων στηριγμάτων του.
Ήταν Σάββατο 29/02/1948 όταν οι φαντάροι που κρατούνταν κάτω από συνθήκες ανείπωτων βασανιστηρίων μέχρι θανάτου, επειδή δεν αποκήρυσσαν τις ιδέες τους, τους αγώνες τους και το ΚΚΕ, ο ανθός της νεολαίας, της ΕΠΟΝ, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, που είχαν δώσει την ψυχή και τη ζωή τους στον αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους φασίστες καταχτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους, έπεφταν νεκροί από τις σφαίρες των άνανδρων ανθρωποφυλάκων του Λόχου Ασφαλείας της Μακρονήσου. Ήταν η αρχή της μεγάλης σφαγής!
Μιας σφαγής που συνεχίστηκε και την επόμενη μέρα με μεγαλύτερη σφοδρότητα, όταν όλα τα μυδράλια από την ακταιωρό που μετέφερε από το Λαύριο τον διοικητή του Στρατοπέδου Μπαϊρακτάρη κτύπησαν ανελέητα τους άοπλους περήφανους και ανυπότακτους στρατιώτες, που στέκονταν αλύγιστοι σε θέση προσοχής, ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο, με μόνο όπλο την παληκαριά, τη συντροφική αλληλεγγύη, την πίστη τους στα ιδανικά της λαοκρατίας και της εθνικής ανεξαρτησίας.
77 χρόνια από τότε κανένας δεν μπόρεσε να τη σβήσει από τη μνήμη του λαού μας και από τις επόμενες γενιές που θέλουν να συνεχίσουν στα ίδια βήματα του αγώνα με όσους χάθηκαν στον δίκαιο αγώνα για την ανατροπή της κοινωνίας της εκμετάλλευσης.
Η μεγαλειώδης αντίσταση των άοπλων, κρατούμενων, κομμουνιστών και δημοκρατικών φαντάρων, ο ηρωικός θάνατος των 300 από αυτούς, αποκάλυψε το ωμό, δολοφονικό πρόσωπο των αγγλοαμερικάνων ιμπεριαλιστών (που αυτοπροβάλλονταν ως δημοκρατικές και φιλειρηνικές δυνάμεις) για την εδραίωση της συμμάχου τους μισαλλόδοξης ελληνικής αστικής εξουσίας, καθώς και το απάνθρωπο πρόσωπο των δεσμωτών της Μακρονήσου, προκειμένου να τσακίσουν σωματικά και ψυχικά τους αγωνιστές σε μια περίοδο όξυνσης της ταξικής πάλης με την ηρωική εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού στην κορύφωσή της. Ανέδειξε όμως και το μήνυμα της Αντίστασης, της Λεβεντιάς, της Αξιοπρέπειας και της Πίστης στα Ιδανικά της ταξικής απελευθέρωσης.
Εβδομήντα επτά χρόνια μετά, η ηρωική στάση των κομμουνιστών στρατιωτών αποτελεί ακόμη φάρο αντίστασης στη βαρβαρότητα των ιμπεριαλιστικών κέντρων που πολτοποιούν τους λαούς κάτω από τη μπότα των οικονομικών συμφερόντων των εθνικών αστικών τάξεων, σπέρνοντας στο όνομα της δημοκρατίας και της ειρήνης πολέμους και ανείπωτη εξαθλίωση, ξεθάβοντας ταυτόχρονα από τα ματωμένα τους θησαυροφυλάκιά τους το φάντασμα του φασισμού.
Μας καλεί να κρατήσουμε ψηλά τη σημαία της επανάστασης της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και της κομμουνιστικής κοινωνίας όπως την ύψωσαν και την κράτησαν οι αλύγιστοι της Μακρονήσου. ΑΘΑΝΑΤΟΙ!»
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
