Kέρδη και ζημίες ζυγίζει η κυβέρνηση ύστερα από την απόφαση του Eurogroup για τα βραχυπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους – και όλοι εμείς, προσπαθούμε να το κάνουμε «τάλιρα» για να καταλάβουμε τι ακριβώς μας περιμένει. Η απάντηση λοιπόν είναι μία: η ελληνική οικονομία μπαίνει σε έναν αέναο κύκλο επιτήρησης, με στόχο το χρέος να έχει μειωθεί κατά 45 δις ευρώ έως το μακρινό… 2060, με «ευκολίες» – δηλαδή, μείωση επιτοκίων και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων.
Όπως εύκολα καταλαβαίνουμε λοιπόν, οι «ευκολίες» αυτές δεν έρχονται χωρίς αντίτιμο, αλλά συνοδεύονται από νέα μέτρα. Τα οποία και δεν έχουν ακόμη αποφασιστεί, αφού καλά-καλά δεν έχει κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση. Με το στόχο να παραμένει το κλείσιμο της αξιολόγησης έως το τέλος του έτους, αλλά το χρόνο να κυλά αμείλικτος, ο Αλέξης Τσίπρας επιδιώκει μέσω των επαφών του με Ευρωπαίους ηγέτες να υπάρξει πολιτική συμφωνία που θα αφήσει εκτός το ΔΝΤ. Όχι όμως και… εκτός προγράμματος, όπως θα ήθελε η κυβέρνηση, αφού αυτή η προοπτική απορρίπτεται πλέον από τους ίδιους τους Ευρωπαίους εταίρους και αναζητείται η χρυσή τομή – πιθανότατα με μια «ειδική σχέση». Αυτό που επιδιώκει η κυβέρνηση, από την πλευρά της, είναι να παρακάμψει τις σκληρές πιέσεις και απαιτήσεις του Ταμείου για επώδυνα μέτρα στο φορολογικό, στο ασφαλιστικό και στα εργασιακά.
Στίγμα των προθέσεών του, αλλά και «σημάδι» για τη μετέπειτα πορεία των διαπραγματεύσεων, αναμένεται να δώσει ο πρωθυπουργός στην ομιλία του για την κύρωση του προϋπολογισμού από την Ολομέλεια της Βουλής, ο οποίος προϋπολογισμός είναι πολύ πιθανό, με δεδομένες τις συνθήκες που επικρατούν, να αναθεωρηθεί στην πορεία.
Τι θα συμβεί, ωστόσο, εάν οι δανειστές επιμείνουν στις πιέσεις για επώδυνα μέτρα και μάλιστα άμεσα; Διαρροές από την κυβέρνηση επιμένουν ότι δεν θα πρέπει να αποκλειστούν ακόμη και σενάρια πολιτικών εξελίξεων – δηλαδή, να φανούν κάλπες στο… βάθος.
