O αγώνας δρόμου για το κλείσιμο της αξιολόγησης ξεκίνησε, αλλά ακόμη απομένει να διανυθεί μεγάλη απόσταση ως τον τερματισμό. Και η κούρσα έως το Eurogroup της 20ης Μαρτίου φαίνεται ότι δεν αρκεί, με αποτέλεσμα τα πιο αισιόδοξα σενάρια να μιλούν τώρα για Απρίλιο. Διαφορετικά, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να «συρθεί» η εκκρεμότητα έως το καλοκαίρι και να ξυπνήσουν πάλι μνήμες από το 2015…
Παρά την αισιοδοξία που υπάρχει στην κυβέρνηση ότι η τεχνική συμφωνία –το λεγόμενο staff level agreement– μπορεί να επιτευχθεί εντός των επομένων δύο εβδομάδων, φαίνεται ότι τα εμπόδια που υπάρχουν προς αυτήν την κατεύθυνση είναι ανυπέρβλητα. Διότι το παζάρι ανάμεσα στις δύο πλευρές για τα μέτρα και τα αντίμετρα που επιδιώκει η ελληνική πλευρά μόλις ξεκίνησε. Αναμένεται μάλιστα ιδιαίτερα σκληρό, καθώς οι εκπρόσωποι των θεσμών επιμένουν σε δύσκολες αποφάσεις που πρέπει να πάρει η κυβέρνηση, με βαρύ πολιτικό κόστος, όπως είναι η μείωση του αφορολόγητου και η περικοπή των συντάξεων, ενώ έπονται οι αλλαγές στα εργασιακά.
Εκτός από τα αντίμετρα, η κυβέρνηση επιδιώκει μια συμφωνία – πακέτο, στην οποία θα εντάσσονται τα μακροπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, αλλά και η προοπτική συμπερίληψης των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Το πόσο εφικτό είναι αυτό, εξαρτάται ασφαλώς από την έκβαση των διαπραγματεύσεων στο Χίλτον και κυρίως τα… μέτρα που θα φτάσουν και θα ψηφιστούν στη Βουλή.
Στο πεδίο αυτό, αξιοσημείωτη είναι η διάσταση που φαίνεται να υπάρχει ανάμεσα στο Μαξίμου και το οικονομικό επιτελείο. «Δεν τελείωσε η λιτότητα», δήλωσε στη Βουλή ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ενώ λίγες μέρες νωρίτερα ο Αλέξης Τσίπρας είχε πει από το ίδιο βήμα «ήρθε το τέλος της λιτότητας», συνοδευόμενο από το «ούτε ένα ευρώ νέα μέτρα».
Τι συμβαίνει πραγματικά; Και τι λένε οι βουλευτές, οι οποίοι θα πρέπει πρώτα να πειστούν για τα μέτρα που θα κληθούν να ψηφίσουν; Απαντήσεις προσεχώς.
