Περισσότερο επίκαιρο παρά ποτέ το όραμα του Μαρίνου Αντύπα για ανατροπή του φαύλου καθεστώτος που κάνει τον άνθρωπο θηρίο με μια μεγάλη ηθική επανάσταση.
Με αφορμή τη συμπλήρωση το μήνα Μάρτιο 118 χρόνων από τη δολοφονία του Χριστιανού κοινωνικού αγωνιστή Μαρίνου Αντύπα το 1907 και 115 χρόνων από την εξέγερση του Κιλελέρ που ακολούθησε τρία χρόνια αργότερα, αλλά και την επικαιρότητα σήμερα του οράματός του για μια «μεγάλη ηθική επανάσταση» με στόχο την ανατροπή του φαύλου καθεστώτος που κάνει τον άνθρωπο θηρίο, η Χριστιανική Δημοκρατία
εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
1. 118 χρόνια έκλεισαν από τη δολοφονία του Χριστιανού κοινωνικού αγωνιστή Μαρίνου Αντύπα στον Πυργετό της Θεσσαλίας από πράκτορα των εγχώριων τσιφλικάδων στις 8 Μαρτίου 1907.
2. Θεμέλιο των αγώνων του ήταν η συνειδητή Ορθόδοξη Πίστη του, που αποτελεί πηγή Αγάπης με Δικαιοσύνη. Όπως έγραφε λίγο πριν τον δολοφονήσουν, «Είμαι Σοσιαλιστής όνομα και πράγμα, φέρω τον τίτλον μου πιστώς και υπερηφάνως….Ότι λοιπόν ο Σοσιαλισμός είναι αυτή η αλήθεια, αυτή η δικαιοσύνη και ότι ο διδάξας τούτον είναι ο Χριστός και ότι ολόκληρος εν τω Ευαγγελίω εμπεριέχεται, τούτο είναι αναμφισβήτητον…». (Εφημερίδα
«Ανάστασις» έτος Β’ φύλλο 55 24.3.1907, δημοσιευμένο μετά θάνατον).
3. Αληθινός κοινωνικός επαναστάτης, αγωνίζεται, όχι για μπαλώματα στο σάπιο κοινωνικό σύστημα των τσιφλικάδων και των συμμάχων τους, αλλά για την πλήρη ανατροπή του. Σε προκήρυξή του προς το λαό της Κεφαλλονιάς τονίζει: «Είμεθα επαναστάται ζητούντες να καταρρίψωμε διά της μεγάλης ηθικής επαναστάσεως το φαύλο καθεστώς». (Εφημερίδα «Ανάστασις» έτος Β’ φύλλο 49 11.3.1905).
4. Ταυτόχρονα επισημαίνει ότι η ρίζα του κακού που προκαλεί την αδικία είναι πνευματική, αφού το φαύλο καθεστώς που επιδιώκει να ανατρέψει «καταστρέφει τον άνθρωπο και τον εξομοιώνει με θηρίον».
Μήνυμα με διπλή κατεύθυνση:
Προς τον συστημικό χριστιανισμό και τους εκφραστές του, που αγνοούν την αληθινή διάσταση της χριστιανικής ηθικής και έχουν μεταλλάξει σε επιλεκτική ατομική ηθικολογία το κοινωνικό μήνυμα του Ευαγγελίου, σωπαίνοντας για την κοινωνική αδικία και μετατρεπόμενοι σε ιδεολογικούς απολογητές του «φαύλου καθεστώτος» για το οποίο κάνει λόγο ο Μαρίνος Αντύπας.
Προς τους δήθεν προοδευτικούς, αριστεροδέξιους, του μαρξισμού, του κοσμοπολιτισμού και του λεγόμενου φιλελευθερισμού, επειδή όχι μόνο δεν κρύβει την πίστη του στο Χριστό και την Εκκλησία Του, αλλά την προβάλλει ως θεμέλιο της ηθικής επανάστασής του, της επανάστασης της Αγάπης. Διαχωρίζει έτσι τη θέση του, με τον πλέον σαφή τρόπο, από την μαρξιστικολενινιστική θεωρία και πρακτική για βίαιη επανάσταση μιας «εργατικής πρωτοπορίας».
