– Δώστε μου μισό λεπτό και θα σας τα εξηγήσω όλα! Θα στήσουμε το θέατρο στην πλατεία. Εμείς, τα κορίτσια, θα φτιάξουμε τα σκηνικά, ενώ τα αγόρια θα κάνετε τη σκηνή, θα τοποθετήσετε τις καρέκλες. Στη συνέχεια, θα σχεδιάσουμε ενημερωτικά φυλλάδια όπου θα αναγράφεται το κόστος εισόδου και η ώρα, για να διαδοθεί η παράσταση. Και όσο για το έργο… Θυμάστε το τελευταίο κείμενο που κάναμε στη Γλώσσα; Ταιριάζει ακριβώς στην περίπτωσή μας. Από εκεί πήρα και την ιδέα. Λοιπόν, τι λέτε;
– Νομίζω ότι έχεις δίκιο. Όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε! Ας συντονιστούμε. Λοιπόν, έχω πολλές καρέκλες στην αποθήκη και μπορώ να τις φέρω.
– Ωραία! Και τώρα σχετικά με το έργο. Θα παίξουμε όπως στο σχολείο. Οι ρόλοι ήδη έχουν μοιραστεί και τα λόγια τα θυμόμαστε, σωστά;
– Ακριβώς. Για να συνοψίσουμε. Κορίτσια ετοιμάζετε τα σκηνικά κι εμείς τα φυλλάδια και τις λεπτομέρειες του χώρου. Ας μην το πούμε στο Νίκο, καλύτερα να του κάνουμε έκπληξη. Πρέπει οπωσδήποτε να πετύχει. Άντε και καλή μας επιτυχία!
Τρεις μέρες αργότερα, η μέρα της παράστασης και όλα έχουν γίνει όπως έπρεπε. Τα καθίσματα είναι προσεκτικά τοποθετημένα κατά σειρές.
Η σκηνή μοιάζει με τοπίο που ξέφυγε από το παραμύθι του Σαίξπηρ. Λευκά, κόκκινα, κίτρινα και μωβ λουλούδια χορεύουν στο φόντο των αέρινων γαλάζιων υφασμάτων. Απλά αντικείμενα μεταμφιεσμένα σε έπιπλα εποχής συμπληρώνουν αρμονικά το θέαμα. Η μικρή παρέα αντικαταστάθηκε από νεράιδες και πρίγκιπες.
Όλα είναι πλέον έτοιμα και η μεγάλη ώρα έφτασε. Οι θέσεις σχεδόν γέμισαν και η παράσταση άρχισε. Ο Νίκος δεν κατάλαβε τι συνέβαινε, αλλά χαιρόταν για τους φίλους του. Έπαιζαν τόσο καλά σαν αληθινοί ηθοποιοί. Στο τέλος, όλοι οι θεατές σηκώθηκαν όρθιοι, ζητωκραύγαζαν και χειροκροτούσαν. Η παράσταση ήταν ένα πρωτότυπο και φρέσκο γεγονός. Παρόλα αυτά, η είσπραξη είναι αυτή που μετράει.
– Γιάννη, μέτρα πιο γρήγορα! Πόσα είναι;
-Ωχ! Μας λείπουν ακόμα κάποια χρήματα. Τι θα κάνουμε τώρα;
-Αν επαναλαμβάναμε την παράσταση και αύριο;
-Δεν γίνεται. Ο χρόνος μας πιέζει. Θα γυρίσω σε λίγο.
Ο Στέφανος πήγε τρέχοντας στο σπίτι του. Μπήκε στο δωμάτιο του και άρχισε να ψάχνει, να ψάχνει.. το βρήκε! Ένας δυνατός θόρυβος ακούστηκε. Ο πορσελάνινος κουμπαράς του μετά από τη σύγκρουση του με το πάτωμα έσπασε. Το μικρό αγόρι πήρε τα λεφτά, γύρισε στους φίλους του και τα άφησε στο τραπέζι.
– Τώρα φτάνουν. Πάμε στο Νίκο!
Δίπλα στη σκηνή βρήκαν την οικογένεια Φωτιάδη.
– Συγχαρητήρια παιδιά, ήσασταν καταπληκτικοί! Πώς το σκεφτήκατε;
– Βασικά, η παράσταση αυτή έγινε για να μη μετακομίσετε. Τα χρήματα που συγκεντρώσαμε είναι όσα σας λείπουν για να καλύψετε το χρέος.
– Μα, πώς το μάθατε; Νίκο;
Ευχαριστούμε πολύ, αλλά δεν μπορούμε να τα δεχτούμε. Πραγματικά μας συγκινείτε.
– Εμείς για εσάς το κάναμε. Σας παρακαλούμε, πάρτε τα. Έτσι κι αλλιώς δεν θα μας χρησιμεύσουν σε κάτι.
– Ευχαριστούμε πολύ παιδιά! Είσαστε πραγματικοί άγγελοι.
– Δηλαδή θα μείνετε;
– Ναι!
– Ζήτω! Τα καταφέραμε!
Ξαφνικά εμφανίστηκε και ο πατέρας του Δημήτρη πολύ ικανοποιημένος.
– Παιδιά ήσασταν εκπληκτικοί! Όμως, κύριε Φωτιάδη θα ήθελα να σας βοηθήσω κι εγώ με τον δικό μου τρόπο. Πληροφορήθηκα πως απολυθήκατε πρόσφατα και μετά από μια συζήτηση με τον προϊστάμενό μου, είμαι στη ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω την επίσημη πρόταση της εταιρίας μας για την πρόσληψη σας στο οικονομικό τμήμα. Ο μισθός είναι αρκετά καλός και νομίζω ότι θα σας βοηθήσει πολύ.
– Αλήθεια; Σας ευχαριστώ θερμά. Είναι πολύ σημαντική οικονομική ενίσχυση για την οικογένεια μας. Θα περάσω αύριο να συζητήσουμε πιο αναλυτικά το θέμα. Η ζωή μας… άλλαξε μέσα σε μία μέρα!
Παιδιά και γονείς, χαρούμενοι πλέον, γιόρταζαν που είναι και θα είναι όλοι μαζί. Μπορεί να μοιάζει απίθανο, όμως η παρέα αυτή κατάφερε να σώσει μια οικογένεια. Στις μέρες μας όμως, αυτό σπανίζει. Κανείς δε βοηθά το συνάνθρωπό του ούτε καν για το πιο απλό ζήτημα. Έχουμε γίνει ξένοι μέσα σε χάρτινες πόλεις. Ένα χέρι βοηθείας είναι αυτό που ζητούν πολλοί συνάνθρωποί μας. Μια καλή πράξη μπορεί ν’ αλλάξει την κοινωνία, ακόμα και στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Αρκεί να προσπαθήσουμε όλοι!
