Στη ραδιοφωνική εκπομπή «Βιβλιοθήκες στα FM» της 14ης Απριλίου οι συντελεστές της εκπομπής είχαν την εξαιρετική χαρά και τιμή να φιλοξενήσουν τη Ζωή Βαλάση.
Έχει εκπροσωπήσει το ελληνικό παιδικό βιβλίο σε διεθνή συνέδρια και είναι μέλος επιτροπών ελληνικών και διεθνών κέντρων μελέτης για την παιδική λογοτεχνία.
Για πολλά χρόνια υπήρξε καθηγήτρια Παιδικής Λογοτεχνίας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και στο τμήμα Βιβλιοθηκονομίας & Συστημάτων Πληροφόρησης του ΤΕΙ Αθήνας. Ασχολήθηκε με τον σχεδιασμό και την πραγματοποίηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων για σχολεία και βιβλιοθήκες, σε συνεργασία με τον σύντροφό της Διονύση Βαλάση.
Έργα της έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορήσει στα γαλλικά, γερμανικά, ιαπωνικά και ρωσικά. Έχει βραβευθεί από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών (1982), τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (2001) και από το Πανεπιστήμιο της Πάδοβας (1987).
Μια ζωή αφοσιωμένη στη μελέτη, στη διάδοση αλλά και στην ανανέωση της παιδικής λογοτεχνίας, η Ζωή Βαλάση είναι η φετινή αποδέκτρια του βραβείου «Πηνελόπη Δέλτα» που απονέμει ο Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, για το σύνολο του έργου της.
«Η καλλιέργεια του ανθρώπου μέσα από την τέχνη οδηγεί στην ολοκλήρωση της προσωπικότητάς του, καθώς δημιουργεί συναισθηματικό πλούτο, καλλιεργεί ευαισθησίες, αναπτύσσει τη φαντασία για να μπορεί ο άνθρωπος να κατανοεί όχι μόνο τον κόσμο μέσα στον οποίο ζει αλλά και τη δική του θέση μέσα σ’ αυτόν και ακόμα να ονειρεύεται να φτιάξει έναν καλύτερο κόσμο. Με τη λογοτεχνία, με την ανάγνωση αναπτύσσεται η κρίση, η αυτοσυγκέντρωση, και τελικά η πνευματική – ψυχική ισορροπία, εφόδια που επιτρέπουν στον άνθρωπο να ανταποκρίνεται με πληρότητα και συνέπεια και στις τεχνοκρατικές δουλειές».
Η Ζωή Βαλάση τόνισε ότι οι άνθρωποι πρέπει να διεκδικούν αυτό που κάνει τη ζωή τους καλύτερη και τους ίδιους πιο ευτυχισμένους, πρέπει να αγωνίζονται γι’ αυτό, δεν πρέπει ούτε να το αναθέτουν σε άλλους ούτε να περιμένουν ότι κάποια περίεργη δύναμη θα έρθει να τους σώσει.
«Οι βιβλιοθήκες διαπαιδαγωγούν τον αναγνώστη ως πολίτη προσφέροντας με το πλήθος και την ποικιλία των βιβλίων τους, την αλήθεια, δηλαδή την ύπαρξη πολλών και διαφορετικών εκδοχών της πραγματικότητας, των ιδεών, των αξιών, των απόψεων, ώστε να στοχάζεται και να επιλέγει, να ενδιαφέρεται γι’ αυτά που του φαίνονται σωστά και να ανησυχεί για τα άλλα. Η βιβλιοθήκη, απέραντη όπως και ο κόσμος, πολύπλοκη όπως ο ίδιος ο άνθρωπος, αστείρευτη όπως η γνώση είναι τελικά μια στάση ζωής και πολιτισμού».
Τέλος, υπογράμμισε ότι όπως είχε γράψει ο Μαξίμ Γκόρκι στα 1920 «Τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά της παιδικής λογοτεχνίας πρέπει να είναι η δυνατότητά της να εμπνέει στα παιδιά αναγνώστες θαυμασμό για τον κόσμο και να καλλιεργεί μέσα τους την επιθυμία της δημιουργίας. Αυτό που χρειάζεται η παιδική λογοτεχνία δεν είναι οι καλοί τεχνίτες, αλλά οι μεγάλοι καλλιτέχνες. Αληθινή ποίηση, όχι υποκατάστατα ποίησης. Η λογοτεχνία για τα παιδιά δεν είναι ένα εξάρτημα της λογοτεχνίας για μεγάλους, είναι μία ισχυρή επικράτεια με δικούς της νόμους και κανόνες».
