Δύο εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους αλλά εξίσου ενδιαφέρουσες διαλέξεις, προσφέρει το πρόγραμμα του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Δήμου Κηφισιάς. Στην πρώτη, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και του Πανεπιστημίου Πειραιώς Νίκος Κυριαζής, παρουσιάζει το θέμα «Οι δυνάμεις των αντιπάλων στην Ελληνική Επανάσταση».
Λίγα λόγια επί του θέματος από τον ίδιο: «Στη διάλεξη γίνεται ανάλυση των δυνάμεων των αντιπάλων στη στεριά (του οπλισμού τους, του ιππικού, του πεζικού, του πυροβολικού, της επιμελητείας, των οχυρώσεων, της αριθμητικής ισχύος, της τακτικής και της στρατηγικής) καθώς αντίστοιχα και των δυνάμεων τους στη θάλασσα (εκτόπισμα πλοίων, αριθμός πυροβόλων, βάρος ομοβροντίας, πυρπολικά και απώλειες)».
Δείτε τη διάλεξη:
Διάλεξη από τον κύκλο «Προσεκτικές ματιές σε έργα τέχνης»
Η δεύτερη διάλεξη από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο, έρχεται από την Δρ Ιστορίας Τέχνης Αμαλία Παπαϊωάννου, η οποία παρουσιάζει το θέμα «Vanitas: μία νεκρή φύση του Adriaen van Utrecht». Πρόκειται για ένα θέμα της εποχής του Μπαρόκ (17ος αιώνας) από τον κύκλο μαθημάτων «Προσεκτικές ματιές σε έργα τέχνης».
Λίγα λόγια από την ομιλήτρια για το θέμα:
«Το 1643 ο Adriaen van Utrecht ζωγραφίζει μία νεκρή φύση με άνθη και ένα κρανίο. Πρόκειται για μία vanitas, ζωγραφικό είδος το οποίο εκφράζει τον εφήμερο χαρακτήρα των υλικών απολαύσεων. Την παραμονή της υπογραφής της συνθήκης της Βεστφαλίας με την οποία λήγουν επίσημα ο τριακονταετής (1618-1648) και ο ογδοηκονταετής (1568-1648) πόλεμος, τόσο στην καθολική Φλάνδρα όσο και στην προτεσταντική Ολλανδία ανθεί το «δευτερεύον» ζωγραφικό είδος της νεκρής φύσης, μίας πολυδιάστατης απεικόνισης που συνδυάζει την αισθητική απόλαυση με τον μεταφυσικό συμβολισμό, όπου ο καλλιτέχνης δείχνει όλη την δεξιοτεχνία του στην απόδοση της υφής των διαφορετικών αντικειμένων, ξεγελώντας το μάτι του θεατή.
Στη vanitas του van Utrecht τα αντικείμενα μαρτυρούν τον πλούτο και τις συνήθειες της εύπορης αστικής εμπορικής τάξης των Κάτω Χωρών (από τις εξωτικές τουλίπες, τον ναυτίλο, τα πολύτιμα σκεύη και κοσμήματα και τα αγγεία πόσεως ως την πήλινη πίπα με τον καπνό και το μηχανικό ρολόι), ενώ συγχρόνως αποτελούν υπόμνηση του παροδικού χαρακτήρα της επίγειας ζωής και της αναγκαιότητας της σωτηρίας της ψυχής. Η τοποθέτηση των αντικειμένων σε διαγώνιους άξονες που οδηγούν το βλέμμα προς το βάθος και η ανοιχτή φόρμα που υιοθετεί ο καλλιτέχνης, όπως και το παιχνίδι των αντανακλάσεων πάνω στις αστραφτερές γυάλινες επιφάνειες, αποτελούν χαρακτηριστικά στοιχεία του μπαρόκ του 17ου αιώνα.»
Δείτε τη διάλεξη:
Διαβάστε: «Η Γυναίκα στην Μινωϊκή Θρησκεία, Κοινωνία και Καθημερινότητα» (Βίντεο)