Επειδή πολλοί θα περιμένουν στη γωνία ώστε στην πρώτη αποτυχία να πουν ότι η ομάδα ήταν ένα πυροτέχνημα και τίποτα παραπάνω, τι πιστεύεις ότι πρέπει να γίνει έτσι ώστε η ομάδα της Κηφισιάς μπορεί να καθιερωθεί στο ελληνικό μπάσκετ και στις συνειδήσεις του κόσμου σαν μια καλή μπασκετική ομάδα;
Αυτό με το πυροτέχνημα το ακούω από τότε που παίζαμε στο τοπικό, όμως η πορεία της ομάδας όλα αυτά τα χρόνια και όποιος ξέρει πώς δουλεύει η ομάδα θα καταλάβει ότι μόνο τυχαίες δεν είναι οι επιτυχίες της όλα αυτά τα χρόνια. Μπορεί να της λείπουν κάποια σημαντικά κομμάτια όπως ένα καλό γήπεδο ή ένας σημαντικός πυρήνας κόσμου που διαθέτουν κάποιες άλλες μεγάλες ομάδες, όμως από κει και πέρα σε όλα τα υπόλοιπα κομμάτια τα διοικητικά τον τρόπο που λειτουργεί και τα αγωνιστικά είναι πολύ πολύ υψηλού επιπέδου ομάδα! Αυτό που θα πρέπει να βελτιώσει για να μπει στις συνειδήσεις του κόσμου σαν μια καλή μπασκετική δύναμη, είναι κυρίως το γηπεδικό που είναι όμως κάτι δύσκολο να διορθωθεί άμεσα και κατ’ επέκταση ο πυρήνας του κόσμου. Θα πρέπει οι Κηφισιώτες να αγκαλιάσουν την ομάδα να γεμίζουν το γήπεδο και να δημιουργούν τις συνθήκες ώστε να χαρακτηρίζουν την ΑΕΝΚ μεγάλη ομάδα.
Είσαι κάτοχος ενός μοναδικού ρεκόρ. Έχεις αγωνιστεί σε όλες τις κατηγορίες του ελληνικού μπάσκετ με την ίδια ομάδα… Έχεις συνειδητοποιήσει τι ακριβώς έχεις πετύχει; Είναι κάτι το οποίο δεν ξέρω αν θα μπορέσει ποτέ κανείς να το καταρρίψει…
Να σου πω την αλήθεια δεν έχω κάτσει να το σκεφτώ ιδιαίτερα το ρεκόρ. Θα το σκεφτώ όπως και την πορεία που έχω κάνει τόσα χρόνια με το σύλλογο και το τι έχω πετύχει αφού αποσυρθώ. Όσο είμαι ενεργός παίκτης θέλω να καταφέρνω όλο και περισσότερα πράγματα. Δεν το έχω αναλύσει ακόμα, σίγουρα είναι κάτι πολύ σημαντικό, σίγουρα είναι κάτι από αυτά που μένουν στο τέλος της διαδρομής αλλά θα το «ζυγίσω» στο τέλος όλης αυτής της πορείας.
Όλη αυτή η μπασκετική διαδρομή που έχεις διανύσει από τα ανοιχτά γήπεδα και την Δ’ ΕΣΚΑ μέχρι τα σαλόνια της Basket League φαντάζει σαν ένα υπέροχο ταξίδι. Ποιες είναι οι στιγμές που σου έχουν μείνει έντονα χαραγμένες στην μνήμη σου απ’ όλα αυτά τα χρόνια;
Είναι πολλές οι στιγμές! Είναι πάρα πολλές και ευτυχώς ευχάριστες οι πιο πολλές! Είναι πολύ μεγάλο το ταξίδι, με πας τώρα γύρω στα 17 χρόνια πίσω! Μια στιγμή που μου έχει μείνει χαραγμένη- λίγοι το ξέρουν και προφανώς το ξέρουν αυτοί οι λίγοι που ήμασταν και τότε εκεί πέρα- είναι όταν δημιουργήθηκαν τα πρώτα αγωνιστικά τμήματα της Κηφισιάς το 1995 τα πρώτα δύο χρόνια τρώγαμε «σφαλιάρες» παντού. Πηγαίναμε με το παιδικό τμήμα, ήμασταν και πιο μικροί όλοι και χάναμε με 20 και 30 πόντους. Μια στιγμή λοιπόν που μου έχει μείνει είναι το 1997-98 που ήμουν τελευταία χρονιά στο παιδικό, γίναμε το πρώτο τμήμα του συλλόγου που περάσαμε στο δεύτερο γύρο και περάσαμε στις 36 καλύτερες ομάδες της Αθήνας παίζοντας με την ΑΕΚ και άλλες αντίστοιχες μεγάλες ομάδες. Επομένως όντας εμείς 15 ετών ήμασταν μια φουρνιά παιδιών που μετά από απανωτές σφαλιάρες κάναμε την πρώτη μας επιτυχία. Στο ανοιχτό γήπεδο του 3ου Γυμνασίου με πολύ κόσμο που ερχόταν να μας δει και για πρώτη φορά ακούστηκε ο σύλλογος σε όλη την Αθήνα ότι κάτι καλό προσπαθεί να κάνει. Αυτή ήταν μια στιγμή που μου έχει μείνει !
Θέλω να μου πεις την καλύτερη πεντάδα της ΑΕΝΚ όλων των εποχών…
(Γέλια!) Πολύ δύσκολα μου βάζεις τώρα… Θα ξεχάσω κανέναν γιατί είναι πάρα πολλοί αυτοί με τους οποίους έχω παίξει όλα αυτά τα χρόνια και μπορεί να αδικήσω κάποιους που ήταν πραγματικά σπουδαίοι παίκτες αλλά αγωνίστηκαν σε άλλα επίπεδα και χαμηλές κατηγορίες. Θα βάλω την αγαπημένη μου πεντάδα και ουσιαστικά είναι αυτή που θα ήθελα να ξαναπαίξω και αυτή η πεντάδα είναι οι Όθωνας, Ευθυμιόπουλος, Φίλιππος Μοσχοβίτης, Θοδωρής Σιούτης, Σπύρος Διαμαντόπουλος και Γιώργος Δρακάκης, πρώτη αλλαγή στους ψηλούς τον Δημήτρη Λαγοπόδη και ουσιαστικά αρχηγό όλων αυτών και ψυχή της ομάδας τον Σάββα Νικητάκη.
Τώρα μου απαντάς ουσιαστικά στην επόμενη ερώτηση, ποιός είναι ο αγαπημένος σου συμπαίκτης;
Σίγουρα είναι ο Σάββας (σ.σ. Νικητάκης)! Παίζαμε μαζί στην περιφέρεια και ουσιαστικά μαζί ανεβήκαμε όλες τις κατηγορίες μέχρι την Α1 παίζοντας κατά διαστήματα πάρα πολύ καλά. Γι’ αυτό άλλωστε έχουμε μείνει και καλοί φίλοι! Κάθε μέρα είμαστε μαζί καθώς έχει και το ρόλο του τιμ μάνατζερ της ομάδας και όπως λέει είναι ο προϊστάμενος μου (γέλια)! Τα καλύτερα μπασκετικά μου χρόνια τα έπαιξα μαζί του και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό.
Θέλεις να στείλεις και ένα μήνυμα στον κόσμο της Κηφισιάς;
Καλώ τον κόσμο της Κηφισιάς και τους Τζόκερς να έρχονται στο γήπεδο να μας αγκαλιάσουν ακόμα πιο πολύ, γιατί χωρίς αυτούς δεν μπορούμε να κάνουμε την πορεία που έχουμε στο μυαλό μας να κάνουμε και τους θέλουμε δίπλα μας.
