Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 02/05
Με τον εύγλωττο τίτλο «Αν πάρω τη ζωή στα σοβαρά… πέθανα», ο κορυφαίος Βρετανός ηθοποιός δίνει το στίγμα της αισιοδοξίας: «Η γυναίκα μου πήρε συνέντευξη από μια παλιά δασκάλα μου που ζει ακόμα. Όταν τη ρώτησε πώς ήμουν ως μαθητής, εκείνη απάντησε πως ήμουν μια χαμένη υπόθεση. Είπε ότι όταν τελείωσα το σχολείο δεν είχε καμιά ελπίδα για μένα, ήμουν ανορθόγραφος, δεν μ’ ενδιέφερε ο αθλητισμός, ούτε καν συμμετείχα στις σχολικές θεατρικές παραστάσεις…
Δεν μπορούσε να εξηγήσει το γεγονός ότι μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια ήμουν αντικαταστάτης του Λόρενς Ολίβιε στο Εθνικό Θέατρο. Σας στο λέω αυτό γιατί ούτε κι εγώ μπορώ να το εξηγήσω! (…) Τι ατζέντηδες και κόκκινα χαλιά, όταν ξαφνικά, στην Τρίτη Ηλικία, τι βλέπεις; Τον θάνατο. Γι’ αυτό αγαπώ πολύ τη ζωή, δεν έχω χρόνο να σπαταλήσω παρέα με τους μίζερους πια. Οι νέοι ζουν μες στη μιζέρια. Τους λέω, ελάτε, ξυπνήστε. Και δεν είμαι… ευαγγελιστής!». Ως απόδειξη της… νεανικής του τρέλας, ο 82χρονος ηθοποιός ανάρτησε βίντεο όπου παίζει… πιάνο στον αγαπημένο του γάτο Niblo!
Δείτε: Μπραντ Πιτ: «Εγώ, ο… Φαούτσι»
