Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας, 14/05/2022
O καλός μου φίλος Ανδρέας, μου έστειλε από τις Βρυξέλες ένα κείμενο του Γιάννη Τριάντη, γνωστού αρθρογράφου στον χώρο της «Αριστεράς», τώρα κορυφαίος στην ΕΦΣΥΝ. O τίτλος μιλά από μόνος του και προδίδει ήδη τη λάθος προσέγγιση του τεράστιου αυτού προβλήματος: «Το φάντασμα της Ακροδεξιάς πλανάται πάνω από την Ευρώπη»! Αγαπητέ Γιάννη, μπορεί μεν να πρόκειται πράγματι για νεκρανάσταση, αλλά το φάντασμα είναι πια ολοζώντανο και δεν «πλανάται», αλλά… στρογγυλοκάθεται πάνω στην Ευρώπη και την κυριαρχεί!
Στο κείμενο αποδεικνύεται ότι ακόμα και ένας πολύ έμπειρος δημοσιογράφος, που προέρχεται από την Αριστερά, δεν έχει κατανοήσει ότι ο όρος «Ακροδεξιά» είναι πλέον το καλύτερο όπλο στα χέρια αυτών που προωθούν συστηματικά τους νεοναζί και τους απογόνους των χιτλερικών! Αν και η εισαγωγή εντοπίζει το πρόβλημα: «Όταν άρχισε να θρώσκει (σ.σ. «χοροπηδά») στην Ευρώπη η Ακροδεξιά, κάποιοι μιλούσαν για χρόνια ασθένεια, αλλά όχι για απειλή. Σήμερα προβληματίζονται και ανησυχούν, καθώς η εν ευρεία εννοία Ακροδεξιά επελαύνει στην Γηραιά Ήπειρο». Εκεί περιορίζεται η συμφωνία μας με τον συντάκτη…
Επέλαση παντού
Δυστυχώς το κείμενο και η «μαύρη λίστα της Ακροδεξιάς» που περιλαμβάνεται σ’ αυτό, παραπλανούν ως προς τον πραγματικό κίνδυνο, που ήδη υλοποιεί το σχέδιό του, με τη βοήθεια των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και μιας ομάδας χωρών. Πολωνία, τα τρία βαλτικά νεοφασιστικά κρατίδια και Ουκρανία, αποτελούν πια συμπαγή πυρήνα. Δίπλα τους ικανότατο τμήμα της «κοινής γνώμης» σε πολλές άλλες χώρες, όπως η Γερμανία, η Σλοβακία, η Ολλανδία και όλες οι σκανδιναβικές χώρες. Από κοντά οι επίσης συμπαγείς πυρήνες «νοσταλγών», στις χώρες που έζησαν επί πολλές δεκαετίες υπό φασιστικές δικτατορίες, όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία και η Ελλάδα!
Ναι, αυτή είναι η «Ευρώπη των λαών», φίλε Γιάννη Τριάντη. Κάποιοι ελάχιστοι προειδοποιούσαμε, μιλώντας για «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο»… Ποιοι δικαιώθηκαν και ποιοι οφείλουν στους εαυτούς τους (τουλάχιστον) μια σκληρή αυτοκριτική; Μήπως φταίει η… Ρωσία (και) για τα χάλια αυτής της νεοφασιστικής, ρατσιστικής Ευρώπης;
Η υπαρκτή νοσταλγία των φίλων του Χίτλερ, που απλά καλύπτονταν επί 70 χρόνια πίσω από «νόμιμα» συντηρητικά κόμματα (όπως στην Ελλάδα), έγινε τώρα ορμητικό ποτάμι που κατακλύζει την Ευρώπη απ’ άκρου σ’ άκρο. Με αιχμή τη ρωσοφοβία -μετεξέλιξη του παλιού αντισοβιετισμού με πολλούς μανδύες- οι φασίστες του παρελθόντος και του παρόντος νομιμοποιούνται. Τα εγκλήματά τους μετατρέπονται σε… πταίσματα και η ιδεολογία τους (ο καθαρόαιμος ρατσισμός, οι εθνικές καθάρσεις, η ανακάλυψη «μιασμάτων» κ.λπ.) γίνεται «έντιμο» τμήμα του πολιτικού συστήματος σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες. Όπου σημειώνεται μικρή υποχώρηση, όπως με τους δικούς μας ακραίους μελανοχίτωνες, τα συντηρητικά κόμματα υποδέχονται με χαρά όσους θέλουν να καλυφθούν, ενίοτε δε τους υπουργοποιούν κιόλας!
Όρος – πασπαρτού
Η Λεπέν και ο Όρμπαν δεν είναι ούτε νεοναζί ούτε νοσταλγοί του Χίτλερ. Ανήκουν στη λεγόμενη «πατριωτική Δεξιά», που διαφωνεί με τη δομή και τις αποφάσεις της ΕΕ, με την επέκταση του ΝΑΤΟ, με την αμερικανική κηδεμονία, με την περιθωριοποίηση της Ρωσίας, που είχε αρχίσει πολύ πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία. Όσο κι αν προσπαθούν οι φιλότιμοι προπαγανδιστές, δεν γίνεται να βάλουν στο ίδιο τσουβάλι τους ανοιχτούς φασίστες με αυτούς που θέλουν τις χώρες τους ανεξάρτητες και όχι έρμαια των ΗΠΑ και της Γερμανίας. Υπάρχει και στην Ελλάδα μια παρόμοια ισχυρή τάση, που σύντομα θα διαφοροποιηθεί από τη Δεξιά της εθνικής μας απαλλοτρίωσης.
Εγρήγορση χρειάζεται από τους λίγους που ξέρουμε ή εκείνους που σταδιακά ξυπνούν. Είχαμε προειδοποιήσει συστηματικά επί δυο δεκαετίες, κυρίως μετά την ευρύτατη επίσημη καμπάνια των Βρυξελών, για ταύτιση Χίτλερ/Στάλιν και φασισμού/κομμουνισμού! Η κατάσταση θυμίζει Βαϊμάρη, αλλά με ακόμα πιο δύσκολες συνθήκες. Καθήκοντα που θεωρούσαμε ξεπερασμένα και συνθήματα που νομίσαμε άχρηστα, πρέπει να βγουν απ’ τις ντουλάπες! «Ο φασισμός δεν θα περάσει», σίγουρα όχι! Αλλά δεν θα εξουδετερωθεί μόνος του ή με όμορφα, γενικά λόγια. Πάνω απ’ όλα, δεν θα γυρίσει στην τρύπα του, με αποπροσανατολιστικούς αφορισμούς της «Ακροδεξιάς», όπου οι νοσταλγοί του Χίτλερ, του Μπαντέρα, του Φράνκο, του Μουσολίνι, του Σαλαζάρ, του Μεταξά, του Παττακού, του Πεταίν και των ομοίων τους, θα εξομοιώνονται με τον Όρμπαν, τη Λεπέν και τον… Μπερλουσκόνι!
