Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 11/12
Τα «ανθρώπινα δικαιώματα» στις ΗΠΑ αφορούν μόνον όσους δεν ασκούν κριτική στις παράνομες ενέργειες του κράτους
Mε την έναρξη του πρώτου ψυχρού πολέμου, ορισμένες λέξεις – κλειδιά έγιναν η αιχμή του δόρατος στην ανελέητη μάχη κατά του σοσιαλισμού. «Ελευθερία», «δημοκρατία», «ελευθεροτυπία», «ανθρώπινα δικαιώματα» και πολλές άλλες κυριάρχησαν στον λεκτικό αυτόν πόλεμο επί τέσσερις και πλέον δεκαετίες. Πρόσφατα άρχισαν να χρησιμοποιούνται εντατικά εναντίον της Κίνας, την οποία δικαίως θεωρούν ως κύριο ανταγωνιστή.
Το παραμύθι έχει πολλούς δράκους
Οι βαρύγδουπες υποθέσεις Σνόουντεν και Ασάνζ κατέστρεψαν σε παγκόσμια κλίμακα αυτή την επίπονα φιλοτεχνημένη προπαγάνδα. Δυο πρόσωπα με πρόσβαση διεθνώς στο πεδίο της δημοσιότητας κυνηγήθηκαν απηνώς, απλά και μόνον επειδή αποκάλυψαν με στοιχεία όσα ο κόσμος «είχε τούμπανο»! Δηλαδή, τα μαζικά εγκλήματα των Αμερικανών και των στενών τους συμμάχων, σε βάρος σειράς ανεξάρτητων κρατών, με θύματα εκατομμύρια ως επί το πλείστον αθώους ανθρώπους! Όμως, ακόμη και σήμερα, ελάχιστα είναι γνωστά για την περίπτωση του γνωστού σκακιστή, που άθελά του υπήρξε μέρος εκείνου του ψυχρού πολέμου, σε… σκακιστικό πεδίο!
Ο μεγαλύτερος σκακιστής όλων των εποχών με IQ 181 και τον υψηλότερο βαθμό σκακιστικής αξιολόγησης, πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής και αναγνωρισμένη σκακιστική ιδιοφυία Μπόμπυ Φίσερ, έζησε ως κλοσάρ και πέθανε πάμπτωχος στην Ισλανδία, τη μοναδική χώρα που τον δέχθηκε μετά τα απίστευτα συμβάντα που βίωσε, με αφετηρία τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία και το αμερικανικό εμπάργκο. Η μεγάλη περιπέτεια του Φίσερ ξεκίνησε το 1994, όταν έσπασε το αμερικανικό εμπάργκο εναντίον της Γιουγκοσλαβίας και ταξίδεψε στο Βελιγράδι για να παίξει σε σκακιστικό τουρνουά.
Η εκδικητική υπερδύναμη
Η απόφασή του απέφερε απίστευτα σκληρές συνέπειες εκ μέρους των ΗΠΑ. Του αφαιρέθηκε η αμερικανική υπηκοότητα, δημεύθηκε και πλειστηριάστηκε η περιουσία και οι τραπεζικές του καταθέσεις και του αφαιρέθηκε το αμερικανικό διαβατήριο, με αποτέλεσμα να γίνει «άνθρωπος χωρίς πατρίδα»! Μετά απ’ όλα αυτά απαρνήθηκε την πατρίδα του και εξαφανίστηκε από το σκακιστικό προσκήνιο, ζώντας στο Βελιγράδι ή αλλού στη Σερβία!
Επανεμφανίστηκε στις διεθνείς ειδήσεις στις 13 Ιουλίου 2004. Στο διεθνές αεροδρόμιο του Τόκιο, σε ταξίδι του ως προσκεκλημένος του προέδρου της Ιαπωνικής Σκακιστικής Ομοσπονδίας, διαπιστώθηκε από τις Αρχές του αεροδρομίου, ότι σε βάρος του είχε εκδοθεί δεκατρία χρόνια πριν διεθνές ένταλμα σύλληψης, για παραβίαση της αμερικανικής νομοθεσίας. Ο Φίσερ, πέρασε τους επόμενους εννέα μήνες φυλακισμένος στην Ιαπωνία, χτυπήθηκε κι έχασε τα μπροστινά δόντια σε επεισόδιο «αντίστασης κατά της Αρχής» και κρατήθηκε σε ιαπωνικές φυλακές. Η Ουάσιγκτον επέμεινε στην έκδοσή του, παρά τη διεθνή κατακραυγή, τις εκκλήσεις της σκακιστικής κοινότητας και την επιστολή του μεγάλου Σπάσκι προς τον Αμερικανό Πρόεδρο να επέμβει. Εντέλει το Κοινοβούλιο της Ισλανδίας, της χώρας όπου ο Φίσερ αγωνίστηκε εναντίον του Σπάσκι το 1972, αποφάσισε να του χορηγήσει πολιτικό άσυλο. Οι τελευταίες φωτογραφίες του στο Ρέικιαβικ, με μακρά λευκή γενειάδα, φτωχικά κι ατημέλητα ρούχα, ματιά κλοσάρ και σημάδια ταλαιπωρίας στο πρόσωπό του, έκαναν τον γύρο του κόσμου σκορπίζοντας ανατριχίλες αποστροφής κι απογοήτευσης για την «προστάτιδα της δημοκρατίας». Η ιδιοφυΐα της Πασαντίνα, έχοντας χάσει τα πάντα, έζησε σε απόλυτη απομόνωση για 2-3 χρόνια ακόμα και πέθανε πάμπτωχος σε νοσοκομείο του Ρέικιαβικ…
