Τι σημαίνει η συμφωνία Ισραήλ – Λιβάνου για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, με την οποία μπαίνει ουσιαστικά τέλος στην εμπόλεμη κατάσταση στην οποία βρίσκονταν τα τελευταία δύο χρόνια οι δύο χώρες; Και ποια αντανάκλαση έχει στην Ελλάδα;
Οι απαντήσεις είναι πολλαπλές και ουχί επιφανειακές. Ένα πρώτο βασικό συμπέρασμα είναι ότι δείχνει το δρόμο για την επίλυση αντίστοιχων ζητημάτων στην ανατολική Μεσόγειο, στέλνοντας ένα μήνυμα στην Τουρκία. Επίσης, δεδομένου ότι «ξεκλειδώνει» την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου από το Ισραήλ και τον Λίβανο, αλλάζει τον ενεργειακό χάρτη στην ευρύτερη περιοχή και μάλιστα σε μια περίοδο κατά την οποία ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι κλειστές στρόφιγγες από τη Ρωσία αναδιατάσσουν δυνάμεις.
Το Ισραήλ είναι δεδομένο ότι επιδιώκει έτσι να μετεξελιχθεί σε προμηθευτή φυσικού αερίου όχι μόνο για τις γειτονικές χώρες -Ιορδανία, Αίγυπτος κτλ.- αλλά και για την Ευρώπη, ενώ το καλώδιο διασύνδεσης ηλεκτρικού ρεύματος με Κύπρο και Ελλάδα και η προοπτική του αγωγού EastMed αποτελούν στοιχεία που κάθε άλλο παρά αδιάφορη αφήνουν την Αθήνα και τα συμφέροντά της, την ώρα που η Τουρκία ψάχνει… αποκούμπι στο παράνομο Σύμφωνο με τη Λιβύη.
