Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 04/11/2023
O παραλογισμός του πολέμου συνεχίζεται σε Ισραήλ και Λωρίδα της Γάζας και ο φόβος για μια γενικότερη ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή εντείνεται, καθώς φαντάζει αδύνατο αυτή τη στιγμή να βρεθεί σημείο επαφής ανάμεσα στις δύο πλευρές ή κάποια λύση που θα βοηθήσει να σταματήσουν οι εχθροπραξίες. Η Χαμάς απειλεί με νέες επιθέσεις σε ισραηλινό έδαφος, ενισχύοντας έτσι τον ισχυρισμό της ισραηλινής πλευράς για δικαίωμα στην αυτοάμυνα, ωστόσο ο τρόπος με τον οποίο εξακολουθεί ν’ απαντά το Ισραήλ και τα πλήγματα στη Λωρίδα της Γάζας εγείρουν σοβαρά ερωτήματα για το αν προστατεύονται ή όχι οι άμαχοι και αν όλα αυτά συνάδουν με τους κανόνες που υπάρχουν σε έναν πόλεμο.
Ακόμη και η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα υποστήριξε αυτή την εβδομάδα ότι οι ισραηλινοί βομβαρδισμοί στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζαμπαλίγια «θα μπορούσαν να ισοδυναμούν με εγκλήματα πολέμου», ενώ πληθαίνουν οι καταγγελίες για αποκλεισμό ολόκληρων περιοχών στη Γάζα που στερούνται ακόμη και των βασικών ειδών διαβίωσης, δηλαδή τροφίμων και νερού. Επίσης, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα υποστηρίζουν ότι τουλάχιστον 20.000 τραυματίες βρίσκονται αποκλεισμένοι στη Γάζα, δίχως ιατρική περίθαλψη εξαιτίας της πολιορκίας.
Από τη δική του πλευρά ωστόσο το Ισραήλ απορρίπτει αυτές τις κατηγορίες και μιλά για στοχευμένες επιχειρήσεις κατά των τρομοκρατών της Χαμάς προκειμένου να εξοντώσει ηγετικά της στελέχη, ενώ οι χερσαίες επιχειρήσεις έχουν ήδη ξεκινήσει· ο Μπένιαμιν Νετανιάχου και το στρατιωτικό του επιτελείο προειδοποιούν ότι βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή της «μεγάλης επιχείρησης» του Ισραήλ κατά της Χαμάς.
Διπλωματικός «πυρετός»
Η κινητικότητα εξακολουθεί πάντως να είναι έντονη σε διπλωματικό επίπεδο, καθώς εντός του Σαββατοκύριακου αναμένεται η δεύτερη μέσα σε λίγες ημέρες επίσκεψη του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν στην περιοχή – άγνωστο όμως αν και ποιο αποτέλεσμα μπορεί να φέρει. Την ίδια στιγμή, κινητικότητα υπάρχει και στον άξονα Τουρκίας – Ιράν, με την Άγκυρα να παραμένει σταθερά στο πλευρό των Παλαιστινίων και τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να δηλώνει ευθαρσώς ότι η Χαμάς δεν είναι τρομοκρατική οργάνωση και δεν αναγνωρίζεται ως τέτοια από τη χώρα του, προκαλώντας την έντονη αντίδραση του Ισραήλ και την αποχώρηση της διπλωματικής του αποστολής από την Τουρκία. Το Ιράν ούτως ή άλλως παρακολουθεί τις εξελίξεις και παρά τις προειδοποιήσεις των ΗΠΑ ότι ενδεχόμενη εμπλοκή του στον πόλεμο θα μπορούσε να έχει πολλαπλές προεκτάσεις, φέρεται να ενθαρρύνει επιθέσεις κατά του Ισραήλ από τον Λίβανο και από δυνάμεις της Χεζμπολάχ – η οποία επίσης δεν έχει εμπλακεί ευθέως στις εχθροπραξίες, αλλά η ισραηλινή πλευρά υποστηρίζει το αντίθετο.
Το δάχτυλο στη σκανδάλη
Υπό αυτές τις συνθήκες, κάθε προοπτική για άμεση αποκλιμάκωση απομακρύνεται και ουδείς μπορεί να φανταστεί τον τρόπο με τον οποίο μπορεί πράγματι να επιτευχθεί. Σ’ αυτή τη φάση άλλωστε κάθε δράση προκαλεί αντίδραση, αφού το Ισραήλ απαντά με τις επιθέσεις του στη Γάζα στις επιθέσεις της Χαμάς που χαρακτηρίζει τρομοκρατικές -κυρίως λόγω της αγριότητας με την οποία πραγματοποιήθηκαν, έχοντας στόχο αμάχους- και η Χαμάς από τη δική της πλευρά απειλεί ότι θα επαναλάβει αυτές τις επιθέσεις και δεν δείχνει διατεθειμένη να συζητήσει οτιδήποτε σχετικά με την απελευθέρωση των Ισραηλινών ομήρων που συνεχίζει να κρατά. Πρακτικά πάντως, η κατάσταση αυτή ισοδυναμεί με αδιέξοδο, δεδομένου ότι οι κάτοικοι των ισραηλινών περιοχών ζουν τον απόλυτο τρόμο και αντίστοιχα οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα ζουν σε συνθήκες ανθρωπιστικής καταστροφής και ο φόρος αίματος γίνεται όλο και μεγαλύτερος, παρά τις εκκλήσεις ΗΠΑ και Ευρώπης για «ανθρωπιστικές παύσεις» προκειμένου ν’ απομακρυνθούν με ασφάλεια άμαχοι.
Γιατί «ανθρωπιστικές παύσεις» και όχι κατάπαυση του πυρός; Διότι και οι δύο πλευρές υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο θα ευνοούσε μόνο τη Χαμάς, ωστόσο η σκληρότητα των χτυπημάτων από την πλευρά του Ισραήλ είναι τώρα αυτή που εγείρει ερωτήματα για τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει ν’ αντιμετωπιστεί η κατάσταση κι ενώ αρκετές είναι οι αντιμαχόμενες πλευρές που εξακολουθούν -όπως αναφέρθηκε και παραπάνω- να βρίσκονται με το δάχτυλο στη σκανδάλη…
