Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 05/10/2024
Oλο και πιο κοντά στον ολοκληρωτικό πόλεμο βρίσκεται κάθε μέρα που περνάει η Μέση Ανατολή, καθώς λίγες μόνον ώρες ύστερα από τις πληροφορίες που διέρρευσαν από επιτελείς του Λευκού Οίκου ότι το Ιράν ετοιμάζεται να χτυπήσει το Ισραήλ και την έναρξη της χερσαίας επίθεσης του Ισραήλ στον Λίβανο που είχε προηγηθεί, εκατοντάδες πύραυλοι εκτοξεύτηκαν από την Τεχεράνη με στόχο το Τελ Αβίβ, την Ιερουσαλήμ και άλλες ισραηλινές πόλεις, επιφέροντας περιορισμένα πλήγματα μεν αλλά εκτεταμένο πανικό στους κατοίκους και, κυρίως, σηματοδοτώντας την κλιμάκωση της κρίσης και των ένοπλων συγκρούσεων στην ευρύτερη περιοχή.
Εν αναμονή ισραηλινής απάντησης
Με το ημερολόγιο να δείχνει ένα χρόνο πλέον μετά τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου από τη Χαμάς και το ξεκίνημα των συγκρούσεων, το κρίσιμο ερώτημα είναι τώρα ποια θα είναι η απάντηση του Ισραήλ στο Ιράν και κυρίως εάν υπάρχει κίνδυνος ο πόλεμος να πάρει περιφερειακές διαστάσεις ή ακόμη και να ξεφύγει πλέον από τα σύνορα της Μέσης Ανατολής. Από τη μια πλευρά, το Ιράν ξεσηκώνει τις μουσουλμανικές χώρες κατά του Ισραήλ και από την άλλη πλευρά, οι ΗΠΑ και οι δυτικές δυνάμεις δηλώνουν απερίφραστα τη στήριξή τους προς το Ισραήλ, προειδοποιώντας το Ιράν ότι θα σταθούν στο πλευρό του.
Στόχος η αλλαγή των ισορροπιών
Γίνεται πάντως ξεκάθαρο και για τους αναλυτές ότι ο αιφνιδιασμός που πέτυχε το Ισραήλ σε βάρος της Χεζμπολάχ στον Λίβανο, η εξόντωση των ηγετικών της στελεχών και η αποκάλυψη οπλοστασίων της στα σύνορα Λιβάνου – Ισραήλ συνιστούν στο σύνολό τους ένα αποφασιστικής σημασίας χτύπημα που αλλάζει τις ισορροπίες και δίνει στην κυβέρνηση Νετανιάχου και τις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις την ευκαιρία να προσπαθήσουν να ανακατέψουν την τράπουλα και να αλλάξουν τις ισορροπίες στη Μέση Ανατολή. Με ποιο τρόπο; Βγάζοντας αφενός από τη μέση οριστικά τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ και από την άλλη πλευρά θέλοντας ν’ αμφισβητήσουν την πρωτοκαθεδρία του Ιράν.
Νέα ανθρωπιστική κρίση προ των πυλών
Την ίδια στιγμή, όπως ακριβώς και στη Λωρίδα της Γάζας με τους Παλαιστίνιους, έτσι και στον Λίβανο, είναι ορατός ο κίνδυνος μιας μεγάλης ανθρωπιστικής κρίσης που θα προκαλέσει όχι μόνο το θάνατο χιλιάδων αμάχων, αλλά και τον οριστικό εκτοπισμό από τις εστίες τους. Αυτό σημαίνει ασφαλώς ένα νέο προσφυγικό κύμα, το οποίο θα έχει αποδέκτη κυρίως την Ευρώπη -συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας ως χώρας πρώτης υποδοχής- με τους πρώτους κατοίκους της Βηρυτού να εγκαταλείπουν άρον άρον την πρωτεύουσα του Λιβάνου. Μια χώρα που βιώνει εδώ και δεκαετίες αδιάκοπα το δράμα του πολέμου, τη δυστυχία και την καταπίεση, αλλά και ένα διαρκή πόλεμο σχεδόν 30 χρόνια στα σύνορά του με το Ισραήλ. Έναν πόλεμο που είχε κορυφωθεί και το 2006 για σχεδόν δύο μήνες, αφήνοντας πίσω του πληγές που δεν έχουν κλείσει και πονάνε ακόμα.
