Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 28/12/2024
H χρονιά φεύγει και η νέα έρχεται, δίχως να υπάρχει κάποια θετική εξέλιξη στα δύο πολεμικά μέτωπα με τα οποία μπήκε 12 μήνες πριν· αντιθέτως, οι εξελίξεις είναι εξόχως ανησυχητικές για το μέλλον. Τόσο ο πόλεμος στην Ουκρανία όσο και ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή συνεχίζονται και οι προοπτικές παραμένουν δυσοίωνες, παρά το γεγονός ότι η αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών στις ΗΠΑ και η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ -ο οποίος θα εγκατασταθεί στον Λευκό Οίκο στις 20 Ιανουαρίου- δημιουργεί κινητικότητα στο πεδίο των διαπραγματεύσεων. Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ είχε διακηρύξει άλλωστε προεκλογικά ότι θα εργαστεί για να τερματίσει τους πολέμους άμεσα, ωστόσο υπάρχει μεγάλη απόσταση πάντοτε από την πρόθεση έως την πράξη και όλοι αναμένουν με περιέργεια, ου μην ανυπομονησία, για την επόμενη ημέρα της ορκωμοσίας του.
Εν αναμονή διαπραγματεύσεων
Δεδομένο είναι πάντως ότι η κινητικότητα υπάρχει και ότι δεν αποκλείεται το επόμενο διάστημα να υπάρξουν διαπραγματεύσεις τόσο ανάμεσα στο Κίεβο και τη Μόσχα όσο και στη Μέση Ανατολή, όπου ήδη το Ισραήλ έχει προχωρήσει σε εκεχειρία στο βόρειο μέτωπο -αυτό του Λιβάνου- όχι όμως και στο νότιο, δηλαδή αυτό της Παλαιστίνης και στις μάχες με τη Χαμάς. Σε ό,τι αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία, όλα δείχνουν πως η πλευρά του Κιέβου είναι αυτή που θα πρέπει να δεχθεί κάποιους επώδυνους συμβιβασμούς για να προχωρήσει η όποια συμφωνία, ωστόσο αυτό ουδόλως σημαίνει ότι η Δύση είναι διατεθειμένη να χαρίσει τα πάντα στη Μόσχα.
Όλα οδηγούν στο… Ιράν
Όσο για το διαρκώς ευμετάβλητο και πάντα «καυτό» μέτωπο στη Μέση Ανατολή, ένα είναι βέβαιο: ο μεγάλος αντίπαλος πλέον της Δύσης είναι το Ιράν και οι όποιες προσπάθειες έχουν στόχο την απομόνωσή του, ιδιαίτερα μετά τα πλήγματα αποφασιστικής σημασίας που κατάφερε το Ισραήλ στη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ.
Οι εξελίξεις παράλληλα στη Συρία με την ανατροπή του Μπασάρ αλ Άσαντ και την προσέγγιση των τζιχαντιστών που ανέλαβαν τις τύχες της χώρας με δυτικές «πλάτες», δείχνουν ότι η κινητικότητα στην όλη περιοχή είναι ευρύτερη και εν πολλοίς αβέβαιη. Την ίδια στιγμή δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητη η προσπάθεια της Τουρκίας να πατήσει το δικό της πόδι για να περιορίσει τη δράση των Κούρδων και παράλληλα να επεκταθεί, επιδιώκοντας ακόμη και την αλλαγή των συνόρων της στη βόρεια Συρία.
