Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 01/08
Με αφορμή τις συνεχείς εντάσεις που προκαλεί η επιθετικότητα του Ερντογάν και η διαχρονική υποχωρητικότητα των ελληνικών κυβερνήσεων, ας θυμηθούμε λίγο τις ενέργειες της Τουρκίας στη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, όταν η Ελλάδα θυσίασε εκατοντάδες χιλιάδες ζωές για την απόκρουση του ναζισμού. Θα εστιάσουμε σε επίσημες πηγές τρίτης χώρας…
Το βρόμικο χρυσάφι
Πριν από αρκετά χρόνια, είχε δοθεί στη δημοσιότητα μια αποκαλυπτική έκθεση από το Τμήμα Ιστορίας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που αναφερόταν στη στάση της επίσημης Τουρκίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και απέναντι στους Εβραίους, καθώς και στον εφοδιασμό της χιτλερικής Γερμανίας από την Τουρκία με χρώμιο και άλλα μέταλλα, γεγονός που συνέβαλε στην ενίσχυση της πολεμικής μηχανής των ναζιστών.
Η έκθεση αυτή συντάχθηκε υπό την εποπτεία του τότε υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Στούαρτ Αϊζενστάτ, ενώ ακολούθησε πρόσθετη ιστορική τεκμηρίωση για το ίδιο θέμα που είχε παρουσιαστεί από τις ΗΠΑ στις αρχές του 1998 και αναφερόταν στις ποσότητες του χρυσού των χιτλερικών που είχαν λάβει χώρες με φιλοναζιστικά καθεστώτα, όπως η Ισπανία του Φράνκο, η Πορτογαλία του Σαλαζάρ, αλλά επίσης η Τουρκία και η Αργεντινή. Τα απαραίτητα για την κατασκευή όπλων μέταλλα οι Γερμανοί τα πλήρωναν στην Τουρκία με χρυσό που έκλεβαν από τις κατακτημένες χώρες. Ένα μέρος δε του χρυσού αυτού προερχόταν από τα θύματα, κυρίως Εβραίους της ναζιστικής βαρβαρότητας στα στρατόπεδα συγκέντρωσης!
«Πόρτα» στους Εγγλέζους
Τον Απρίλιο 1941, η Αγγλία ζήτησε από την Άγκυρα να διακόψει τουλάχιστον τις διπλωματικές της σχέσεις με τον Άξονα ως ένδειξη αλληλεγγύης προς τους Έλληνες. Όχι μόνον αρνήθηκε η Τουρκία, αλλά υπέγραψε Σύμφωνο Φιλίας με τη Γερμανία, τον Ιούλιο του 1941, σε μια εποχή δηλαδή που ολόκληρη η Ευρώπη αγωνιζόταν κατά των δυνάμεων του Άξονα! Παρά τις περί «ουδετερότητας» διακηρύξεις της, η Τουρκία διαπραγματευόταν την έξοδό της στον πόλεμο στο πλευρό των ναζιστών έναντι εδαφικών ανταλλαγμάτων.
Τα ίδια ανταλλάγματα η Άγκυρα ζητούσε κρυφά και από τη Βρετανία, παίζοντας ταυτόχρονα «σε δύο ταμπλό», απαιτούσε δε όχι μόνο εδάφη, όπως τη Θράκη, την Κριμαία, την Υπερκαυκασία, αλλά και δικαιώματα με το αναχρονιστικό σύστημα των «εντολών» στη Συρία, στο Ιράκ, στην Αίγυπτο και στην Αλβανία! Επίσης, διεκδικούσε ελληνοκατοικημένες περιοχές, όπως τα ανατολικά νησιά του Αιγαίου, τα Δωδεκάνησα, την Κύπρο και επιπλέον το λιμάνι της Θεσσαλονίκης!
Τέσσερις μόλις ημέρες πριν από την επίθεση της Γερμανίας κατά της Σοβιετικής Ένωσης, και συγκεκριμένα στις 18 Ιουνίου 1941, υπογράφτηκε ύστερα από διαπραγματεύσεις ανάμεσα στον Φον Πάπεν και στην τουρκική κυβέρνηση, γερμανοτουρκική συμφωνία «μη επιθέσεως». Με βάση τη συμφωνία, εξασφαλιζόταν η νοτιοανατολική πτέρυγα της Γερμανίας, ενώ με το εμπορικό σύμφωνο, στις 9 Οκτωβρίου 1941, η Τουρκία μετατρεπόταν σε πηγή πρώτωνυλών για τη γερμανική πολεμική βιομηχανία, καθώς αναλάμβανε να εφοδιάσει τη Γερμανία με δεκάδες χιλιάδες τόνους χρωμίου και μερικές άλλες πρώτες ύλες την περίοδο 1943-44!
Πλιάτσικο και «γυριστή»
Ακόμα και το περίφημο «Κουρτουλούς», μετέφερε μόλις το ένα τρίτο των ειδών που συγκεντρώθηκαν από την «Ελληνική Ένωση Κωνσταντινουπολιτών»! Από τους 50.000 τόνους της βοήθειας που είχε συγκεντρωθεί, χάρη κυρίως στην πρωτοβουλία των Ελλήνων της Πόλης, μόνο οι 17.500 τόνοι μεταφέρθηκαν στην Αθήνα! Τελικά η Τουρκία θα εγκαταλείψει τη γερμανόφιλη «ουδετερότητα» και θα κηρύξει τον πόλεμο κατά της Γερμανίας και της Ιαπωνίας μόλις στις 23 Φεβρουαρίου 1945, όταν δηλαδή το βαριά λαβωμένο ναζιστικό θηρίο ήταν έτοιμο να ξεψυχήσει!
