Οι προεδρικές εκλογές στο Ιράν δεν έφεραν την αλλαγή που ίσως κάποιοι περίμεναν, απελευθέρωσαν όμως τις δυνάμεις εκείνες που πόνταραν σε ενδεχόμενη εκλογή του φιλικότερου προς την Δύση υποψήφιου, του πρώην πρωθυπουργού Μουσαβί.
Στη διάρκεια της επίσκεψής μας στο Ιράν, μόλις πριν λίγους μήνες, διακρίναμε την κινητικότητα της ανώτερης οικονομικά τάξης. Ας μην ξεχνάμε ότι στο Ιράν λειτουργούν οι “νόμοι της αγοράς”, υπάρχουν πολύ πλούσιοι άνθρωποι (κυρίως έμποροι) και επίσης πολλές χιλιάδες νέοι που έχουν σπουδάσει στο εξωτερικό και δεν αποδέχονται τους σκληρούς ισλαμικούς περιοριστικούς νόμους.
Παράλληλα, μια ισχυρή ανερχόμενη τάξη δημιουργείται, που προφανώς δεν ικανοποιείται πια με την “ανοχή” της ανώτατης θρησκευτικής ηγεσίας, αλλά επιδιώκει την πλήρη ανάληψη της εξουσίας. Δεν πέρασαν, άλλωστε, παρά μόλις 30 χρόνια από την ημέρα που σαρώθηκε η διεφθαρμένη εξουσία του Σάχη, η οποία στηριζόταν στις ίδιες δυνάμεις που σήμερα θέλουν να επανέλθουν στο προσκήνιο.
Πλούσιοι και φτωχοί
Όποιος περάσει από τα πλούσια προάστια της Τεχεράνης, εκεί που κατοικούν τα μέλη αυτής της προνομιούχας τάξης, θα καταλάβει πόσο βαθειές είναι οι αντιθέσεις στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν. Γιατί, από την άλλη μεριά, υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που απλώς εξασφαλίζουν τα προς το ζειν, αλλά τουλάχιστον απέκτησαν στον ήλιο μοίρα. Μόνον που αυτοί οι τελευταίοι δεν έχουν καμία όρεξη να επιστρέψουν στην εποχή του Σάχη, όταν η εξαθλίωση των μαζών ήταν απερίγραπτη. Αυτός είναι, λοιπόν, ο λόγος, που ψήφισαν “δαγκωτό” Αχμαντινεντζάντ, δίνοντάς του ένα πεντακάθαρο ποσοστό νίκης.
Αυτά που επακολούθησαν δεν εξηγούνται μέσα σε λίγες γραμμές. Θα πούμε απλά ότι… “το μαγαζί είναι μεγάλο και τα λεφτά πολλά”! Το Ιράν δεν είναι μια οποιαδήποτε χώρα της Μέσης Ανατολής, αυτό τουλάχιστον το γνωρίζουν οι αναγνώστες μας από πρώτο χέρι. Εξελίσσεται σε μια υπερδύναμη της περιοχής, με μεγάλη επιρροή σε ολόκληρο τον αραβικό (και όχι μόνο…) κόσμο, αν και δεν είναι αραβική χώρα.
Το Ιράν είναι μια μεγάλη ενεργειακή δύναμη, που δεν παύει ούτε στιγμή να κρύβει τις φιλοδοξίες της για τον μελλοντικό της ρόλο. Μόλις λίγες μέρες πριν τις εκλογές, υπέγραψε σημαντικότατη συμφωνία με την Κίνα, που περιλαμβάνει την εκμετάλλευση τεράστιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου, καθώς και την κατασκευή της πρώτης εγκατάστασης υγροποίησης αερίου! Μικρή και “ασήμαντη” λεπτομέρεια: η συμφωνία αυτή “πέταξε έξω” την γαλλική Total και άλλες δυτικές εταιρείες!!!
Ευσεβείς πόθοι!
Οι διαδηλώσεις “της αντιπολίτευσης” στο Ιράν έχουν πολλές διαστάσεις. Ασφαλώς δεν είναι εύκολη η ζωή για κάποιους ανθρώπους που δεν ανήκουν στους ιδιαίτερα θρησκευόμενους, και που θα ήθελαν μια ζωή χωρίς τους ασφυκτικούς περιορισμούς τού σήμερα. ´Οχι υποχρεωτικά όπως στη Δύση, αλλά τουλάχιστον όπως π.χ. στη Συρία, με την απόλυτη θρησκευτική ελευθερία και την πλήρη φυλετική της ανεκτικότητα.
Η “κεντρική ιδέα”, όμως, είναι αυτή που σας περιγράψαμε στην αρχή, δηλαδή το “ποιος ποιον;”! Μόνο που οι “ιμάμηδες” και οι εκπρόσωποί τους δεν είναι κορόιδα. Ούτε και “ψήνονται” από τις υποκριτικές οιμωγές των δυτικών, αυτών των επί αιώνες αρχισφαγέων ολόκληρου του πλανήτη, που τώρα “στενοχωριούνται” για τις “αμφιλεγόμενες” εκλογές στο Ιράν! ´Οταν οι στενότεροι σύμμαχοί τους (Σαουδάραβες, εμίρηδες κλπ) δεν γνωρίζουν την… ξένη λέξη “εκλογές” ή την αντιλαμβάνονται όπως ο… δημοκράτης Μουμπάρακ!
Η “αλλαγή” δεν πρόκειται να έρθει τώρα στο Ιράν, και βέβαια δεν θα είναι αυτή που θα ήθελαν οι Δυτικοί. Μένει να δούμε ποια θα είναι η “απόχρωση” της δεύτερης προεδρίας Αχμαντινεντζάντ, ο οποίος, την ώρα των διαδηλώσεων, “πετάχτηκε” μέχρι τη Ρωσία για τις σημαντικότατες συναντήσεις με τις υπόλοιπες ανερχόμενες δυνάμεις, όπου έγινε με ενθουσιασμό δεκτός από τους συναδέλφους του. Το μέλλον δεν είναι άδηλο, απλά ορισμένοι αρνούνται να το δεχτούν…
Χρήστος Φωτιάδης
