Μα, σοβαρά μιλάνε, ιδιαίτερα το ΚΚΕ, που υποχρεούται να γνωρίζει και ολίγον Μαρξισμό; Το ταξικότατο ελληνικό κράτος και η διαχείρισή του ταυτίζεται με την “λαϊκή ιδιοκτησία”; Το βολεμένο τσούρμο των “λιμενεργατών” του ΟΛΠ (κυρίων των παχυλά αμειβόμενων “στελεχών” του), που όλοι μαζί αποτελούν πρότυπο κομματικών διορισμών των δύο κυβερνητικών κομμάτων, έχει καμία σχέση με τους ταλαίπωρους και πραγματικούς εργάτες, π.χ. των ναυπηγείων; Είναι προτιμότερο να παραμείνει το λιμάνι στη χειμερία νάρκη του, υπό “κρατικό έλεγχο”;
Αλλά, πάνω απ’ όλα, κανείς δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί την κρισιμότητα του πολιτικού και στρατηγικού τμήματος αυτής της συμφωνίας; Δεν καταλαβαίνουν, ιδιαίτερα το ΚΚΕ, ότι ο τορπιλισμός της ελληνοκινεζικής συνεργασίας, και μάλιστα εν τη γενέσει της, θα σημάνει το οριστικό και ισχυρότερο δέσιμο της χώρας μας στο σύνηθες άρμα της ΕΕ και των ΗΠΑ; Τέλος, ουδείς ενδιαφέρεται για τις διεθνείς επιπτώσεις μιας ενδεχόμενης ακύρωσης της συμφωνίας, την οποία επιζητούν;
Χαμένος χρόνος…
Και μόνο να σχολείσαι μ’ αυτή τη μιζέρια αποτελεί χάσιμο πολύτιμου χρόνου. Δεν είναι μόνο η Κίνα. Με τον ίδιο τρόπο “καταφέραμε” να διώξουμε τους Ιάπωνες και να στείλουμε τα εργοστάσιά τους στην… Τουρκία! Η υπομονή των Ρώσων αρχίζει επίσης να εξαντλείται, με ό,τι αυτό συνεπάγεται (και) για τα λεγόμενα “εθνικά θέματα”. Κάθε απόπειρα αναζήτησης εναλλακτικών επενδυτών κατέρρεε σταθερά, οδηγώντας μας ακόμη πιο πειθήνιους στη μέγγενη των “παραδοσιακών συμμάχων” μας!
Και, για να υπογραμμίσουμε το μέγεθος αυτής της παραδοξότητας, θα θυμίσουμε ότι ο μόνος που εστίασε σε αυτήν την πλευρά του προβλήματος ήταν ο… Καρατζαφέρης! ´Ηταν αυτός που, επιγραμματικά, τόνισε ότι “μόνον οι Αμερικάνοι χαίρονται”!
Τέλος, δεν ήταν καθόλου τυχαία η θερμότατη υποδοχή του Κινέζου αντιπροέδρου στην Βουλγαρία, ακριβώς τις μέρες που στη χώρα μας “έκραζαν” την πρώτη μεγάλη διμερή συμφωνία με τον “δράκο” της Ασίας! Στο επίσημο ανακοινωθέν γίνεται λόγος για την “ιδιαίτερη σημασία που δίνει η κινεζική κυβέρνηση στις σχέσεις της με την Βουλγαρία”, αλλά και την “αναγωγή της Κίνας (εκ μέρους της Βουλγαρίας σ.σ.) σε στρατηγικό εταίρο, με τον οποίο προσδοκά να θεμελιώσει αμοιβαία πολιτική κατανόηση και ενισχυμένη συνεργασία στις επενδύσεις, το εμπόριο, τον τουρισμό (σ.σ. ακόμη περιμένουν οι Κινέζοι την βίζα Σένγκεν, για να μας στείλουν κάποια απ’ τα εκατομμύρια τουρίστες που αναγκαστικά “βολεύονται” στην Ιταλία και την Τουρκία!), τον πολιτισμό και την εκπαίδευση!!!
Η ελληνική οικονομία είναι χρεωκοπημένη, όπως όλοι γνωρίζουν. Η τύχη της βρίσκεται στα χέρια των Βρυξελών και των πολυεθνικών. Η ύστατη ελπίδα για μια στοιχειώδη απεξάρτηση, που έστω κι αδέξια επιχειρήθηκε από την κυβέρνηση Καραμανλή, αργοπεθαίνει στους “προβλήτες” και στα ανακοινωθέντα των “κομμάτων της αριστεράς”. Για να θυμηθούμε τον παλιό καλό Χάρυ Κλυν, “αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτε”!
Χρήστος Φωτιάδης
