Το μαχόμενο κίνημα ειρήνης, οι αμετανόητοι πεισματάρηδες εραστές του, μέρος του και ο γράφων, στο κίνημα της αξέχαστης δεκαετίας του’80, δεν ξεχνούν. Θυμούνται την εναγώνια προσπάθεια του υπαρκτού σοσιαλισμού, ναι του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, να αντισταθεί στα πολεμοκάπηλα σχέδια του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Θυμούνται την υποστήριξη της ΕΣΣΔ σε κάθε διεθνή πρωτοβουλία ειρήνης από όπου και αν προερχόταν όπως η γνωστή «πρωτοβουλία των 6», οι αντιπολεμικές φιλειρηνικές πορείες από τις ΗΠΑ μέχρι την Ιαπωνία από πλήθη λαού με πανσπερμία φιλοσοφικών, ιδεολογικών και θρησκευτικών πεποιθήσεων. Τις πεισματάρες γυναίκες του Γκρίνχαμ Κόμον (στις μεγάλες αντιπυρηνικές κινητοποιήσεις του ’83 στην ομώνυμη στρατιωτική βάση στη Βρετανία), τους οδοιπόρους ειρηνιστές όπου Γης.
Θυμούνται την ΕΣΣΔ να σύρεται στους εξοπλιστικούς ανταγωνισμούς από τα γεράκια του αμερικανικού Πενταγώνου, που προσδοκούσαν ακόμη και με τον «Πόλεμο των Άστρων» του Ρ. Ρήγκαν να την εξαντλήσουν οικονομικά και κατ’ επέκταση και πολιτικά. Θυμούνται οι αμετανόητοι οδοιπόροι εραστές της ειρήνης τα βλέμματα του κόσμου να είναι στραμμένα στην ΕΣΣΔ κάτω από το βάρος της ιμπεριαλιστικής καπιταλιστικής επιβολής της «ισορροπίας του τρόμου». Αυτά δεν ξεχνιούνται. Ο δρόμος του φιλειρηνικού κινήματος συμβαδίζει με την πάλη για το σοσιαλισμό. Το παράδειγμα της ΕΣΣΔ και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών, με την θετική και αρνητική εμπειρία τους, αποτελεί παρακαταθήκη και δίδαγμα για την μελλοντική μας νέα έφοδο στους ουρανούς.
Αντώνης Δαμίγος
