Ο Αντώνης Δαμίγος υπήρξε στέλεχος του Κινήματος Ειρήνης και του «ανανεωτικού χώρου». Αυτό δεν τον εμπόδισε ποτέ να σκέφτεται και δεν του αφαίρεσε ούτε την πολιτική κρίση ούτε την πολιτική τιμιότητα. Σε εποχές που οι προδότες του παρελθόντος τους μετρώνται σε χιλιάδες, ο Δαμίγος θυμάται και επιλέγει στρατόπεδο. Το άρθρο του μιλά από μόνο του…
Παρακαταθήκη για το μέλλον
Το ζήτημα των αιτιών της ανατροπής και διάλυσης της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατικών έχει ανοίξει για τα καλά και αυτό είναι απόλυτα αναγκαίο. Φυσικά η ανθρωπότητα θα ήταν σε πολύ καλύτερη μοίρα αν είχε αποφευχθεί αυτό το δυσάρεστο γεγονός. Όμως το επαναστατικό κίνημα οφείλει σήμερα να σκύψει και να μελετήσει, να αναζητήσει τα γιατί και πως. Το ΚΚΕ με την απόφαση του 18ου Συνεδρίου για το Σοσιαλισμό, έκανε ένα σημαντικό βήμα που πρέπει φυσικά να συνεχιστεί. Η ολοκλήρωση της αναζήτησης θα έχει επιτευχθεί πλήρως όταν το ρώσικο προλεταριάτο αφυπνιστεί από τον προσωρινό του λήθαργο και επιζητήσει αίτια κι ευθύνες προσώπων και πραγμάτων, για την καταστροφή του εργατικού κράτους των προγόνων του.
Το δίλημμα, ωστόσο, του σύγχρονου ανθρώπου συμπυκνώνεται στο ιστορικό δίλημμα: σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα. Ένα δίλημμα που ουδεμία σχέση έχει με τους συγκυριακούς διακανονισμούς διαχείρισης και διευθέτησης αστικών κυβερνήσεων με ή χωρίς …σοσιαλιστική φορεσιά. Είναι πηγαία ερώτηση της εποχής μας, η επαναστατική πεμπτουσία της. Η απάντησή της θα καθορίσει εάν ο άνθρωπος θα συνεχίσει την προοδευτική του πορεία με το σοσιαλισμό ή θα υποστεί το τελειωτικό οικολογικό και πυρηνικό ολοκαύτωμα. Στην ιστορική αυτή ερώτηση υπάρχει απάντηση. Η παρακαταθήκη της πολιτικής ειρήνης της Σοβιετικής Ένωσης, είναι φωτεινό παράδειγμα. Μπορεί στο ζήτημα των αιτιών της ανατροπής και διάλυσης της ΕΣΣΔ να λέγονται και να γράφονται πολλά στις μέρες μας, για παρεκκλίσεις, διαστρεβλώσεις, εγκληματικά λάθη ακόμη και προδοσίες. Αλλά αυτό που με τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει, είναι η μεγάλη προσφορά της ΕΣΣΔ. Φτάνει πια με τη διαστρέβλωση. Μέχρις εδώ και μη παρέκει…
