Στη μακριά λίστα των λατινοαμερικανικών χωρών που αποκτούν την εθνική τους ανεξαρτησία και τη λαϊκή κυριαρχία προστίθεται, πλέον, το Περού. Οι βαθιές αλλαγές που συγκλονίζουν το κεντρικό και νότιο τμήμα της αμερικανικής ηπείρου έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζει το ξεσήκωμα των ιθαγενικών πληθυσμών.
Από τις μαζικές σφαγές των πρώτων Ευρωπαίων κατακτητών, που «ανακάλυψαν την Αμερική», μέχρι σήμερα, η επίσημη ιστοριογραφία τούς θεωρούσε περίπου ως «εκπολιτιστές»! Τώρα η Ιστορία εκδικείται και οι ιθαγενείς ξαναβρίσκουν τις ρίζες τους και παίρνουν την τύχη τους στα δικά τους χέρια.
Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή της Βολιβίας, όπου η άρχουσα τάξη κάνει ό,τι μπορεί για να μη περάσουν, οι πόροι της χώρας στους αληθινούς τους ιδιοκτήτες.
Το ίδιο ξεκινά τώρα και στο Περού. Αφορμή ήταν ο νόμος της αντιλαϊκής κυβέρνησης του Αλάν Γκαρσία, με τον πρωτότυπο τί-τλο «Αγροτική Γη και Άγρια Φύση» (!), που σκόπευε να παραδώσει τον ενεργειακό και φυσικό πλού-
το στις πολυεθνικές.
Οι συνδικαλιστικές ιθαγενικές οργανώσεις δημιούργησαν το πανεθνικό «Μέτωπο για τη ζωή και την κυριαρχία» και ξεκίνησαν μαγικές διαδηλώσεις κατά του νόμου. Οι δυνάμεις καταστολής χτύπησαν στο ψαχνό και ο αριθμός των νεκρών παραμένει άγνωστος.
Ο Γκαρσία, όπως είναι φυσικό, καταγγέλλει την Βολιβία και την Βενεζουέλα ότι κρύβονται πίσω απ’ την λαϊκή εξέγερση. Όμως τα κοινωνικά αίτια είναι πολύ βαθύτερα από την άσκηση επιφανειακής πολιτικής. Το «καζάνι», που βράζει απ’ άκρο σ’ άκρο της ηπείρου, θα σκάσει τώρα και στο Περού, όπως αργότερα στο Μεξικό και την Κολομβία. Το ποτάμι δεν (ξανα)-γυρίζει πίσω!
Χρήστος Φωτιάδης
