Στην αγκαλιά της Σαχάρας
Έρημος και όαση, το φόντο του «Άγγλου ασθενή» είναι και από κοντά το ίδιο γοητευτικά κι εξωτικά. Η Τοζέρ είναι η μεγαλύτερη απ’ τις τυνησιακές οάσεις, με μισό εκατομμύριο (!) φοινικοχουρμαδιές, που ποτίζονται ισόποσα από 200 πηγές, χάρη σ’ ένα μοναδικό σύστημα του 13ου αιώνα, με εφευρέτη τον μαθηματικό Ιμπέν Σαμπάτ.
Το κελάρισμα του νερού των πηγών μέσα στα κανάλια, η γλυκιά δροσιά των φοινικοδέντρων και των περιβολιών που κρύβονται από κάτω τους, η αίσθηση της πράσινης αγκαλιάς μέσα στην απέραντη Σαχάρα, το άγριο τοπίο της οροσειράς του Άτλαντα, όλα αυτά και πολλά ακόμα ξεδιπλώνουν έναν άλλο κόσμο, μυθικό και παραμυθένιο. Η Σεχραζάτ και οι «χίλιες και μία νύχτες» της, ο Αλλαντίν και το τζίνι του, ο Αλί Μπαμπάς και οι θησαυροί του, ξυπνούν στη μνήμη μας τις παιδικές αναμνήσεις των ανατολικών διηγήσεων. Το Pajero της Mitsubishi μάς συνοδεύει υποδειγματικά στο ταξίδι μας και ξεφεύγει μ’ ευκολία από την κεντρική άσφαλτο στα στενά δρομάκια της ερήμου. Ένα μεγάλο κοπάδι από καμήλες ανησυχεί από την παρουσία μας, ιδιαίτερα όσες έχουν μικρά! Μια γλυκιά εικόνα των συμπαθέστατων ζώων με τα τρυφερά φιντανάκια τους, απαραίτητο συμπλήρωμα της εικόνας που εκπέμπει η Σαχάρα.
Κι όμως, δίπλα σ’ αυτά τα θαύματα της φύσης, η σύγχρονη Τυνησία κάνει αισθητή την παρουσία της, με πολυτελή ξενοδοχεία, με μουσεία, με ζωολογικό κήπο, ακόμα και με… γήπεδο γκολφ.
Η βραδιά μας στην Τοζέρ κλείνει το ίδιο ευχάριστα, σ’ ένα παραδοσιακό εστιατόριο, με τοπικές σπεσιαλιτέ, ζωντανή αραβική μουσική και αυθεντικό χορό της κοιλιάς. Ιδανικό κλείσιμο μιας αξέχαστης μέρας, που θα έχει συνέχεια την επόμενη εξόρμησή μας…
Βεδουίνοι και τρωγλοδύτες
Σ’ ένα τέτοιο ταξίδι δεν θα έπρεπε να λείπει η… αμμοθύελλα. Μόνο που στη δική μας περίπτωση ήταν τόσο ισχυρή, ώστε αφενός δυσκόλευε αφάνταστα τους οδηγούς μας (χειρότερη ορατότητα κι απ’ την πιο πυκνή ομίχλη!), αφετέρου μας εμπόδιζε να προχωρήσουμε όσο θα θέλαμε στην έρημο. Έτσι περιοριστήκαμε στο αναγκαστικό… αμμόλουτρο πριν αναχωρήσουμε για ένα τοπικό σπίτι-σπηλιά, αυτό που για τους τουρίστες ονομάζεται «τρωγλοδυτικό». Να πούμε την αλήθεια, ζηλέψαμε! Τόση ηρεμία και τόση ευτυχία, με τόσα λίγα πράγματα! Και η πιο… υγιής φιλοσοφία: σε όλα τα δωμάτια υπάρχει ένα κρεβάτι! Η σοφία αυτών των κατασκευών αποκαλύπτεται από την μόνιμη θερμοκρασία των 17 βαθμών, χειμώνα καλοκαίρι. Μέχρι και για τα σκυλιά τους και τις κότες υπάρχουν τα αντίστοιχα καταλύματα, που προστατεύουν τα ζώα απ’ τη ζέστη και τη βροχή.
Βροχή φαίνεται ότι φέραμε μαζί μας, γεγονός που εκτιμήθηκε ιδιαίτερα απ’ τους Τυνήσιους φίλους μας. Ανακούφιση για τα άπειρα λιόδεντρα της πόλης Σφαξ, του επόμενου σταθμού μας. Μια πόλη που εξακολουθεί να περιβάλλεται απ’ το μεσαιωνικό τείχος, ενώ δίπλα της βρίσκονται όμορφες παραλίες.
Η Σφαξ είναι η δεύτερη σε μέγεθος και σημασία πόλη της Τυνησίας, με βιομηχανία και μεγάλο εμπορικό λιμάνι. Απέναντί της βρίσκονται τα νησιά Κερκενόχ, ένας ζηλευτός τουριστικός προορισμός για όποιον έχει τον απαραίτητο χρόνο.
Το κέφι της δημοσιογραφικής παρέας και του φίλου μας Μοχάμεντ Μπασάρ παραμένει αμείωτο, παρά τις μεγάλες αποστάσεις που διανύουμε. Μόνο όταν συνειδητοποιούμε ότι το ταξίδι μας πλησιάζει στο τέλος του, αρχίζουμε να σκεφτόμαστε το τι μας περιμένει στην Ελλάδα του 2010…
Η τελευταία μέρα της περιοδείας μας ξεκινά με την επίσκεψη στο… Κολοσσαίο. Πρόκειται για πιστό αντίγραφο της ρωμαϊκής πρωτότυπης εκδοχής, που κατασκευάστηκε το 238 μ.Χ. από τον αυτοκράτορα Μάξιμο της Θράκης. Δυστυχώς το 1850 βομβαρδίστηκε με κανόνια, με αποτέλεσμα να καταστραφεί ένα τμήμα του. Όμως παραμένει εντυπωσιακό, ακόμη κι έτσι…
Στο δρόμο της επιστροφής προς την Τύνιδα σταματάμε στο γραφικό λιμάνι της Σους, με την πιο μεγάλη μαρίνα της Τυνησίας. Ένα… μικρολίμανο, με σκάφη και ψαροταβέρνες, που μας κάνει να αισθανόμαστε σαν στο σπίτι μας!
Τέλος, η διανυκτέρευση στο τουριστικό κέντρο Χαμαμέτ, μας αποκαλύπτει το μέγεθος των επενδύσεων στον τουρισμό της Τυνησίας. Ξενοδοχεία εντυπωσιακά σε μέγεθος, ποιότητα κατασκευής, πολυτέλεια και βαθμό εξυπηρέτησης, υποδέχονται χιλιάδες τουρίστες απ’ όλο τον κόσμο. Η «βαριά βιομηχανία» της Τυνησίας σε όλο της το μεγαλείο.
Να πάτε!
Σκόπευα να πάω οπωσδήποτε στην Τυνησία, περισσότερο από ένστικτο. Μετά το ταξίδι αυτό, συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όσους ενδιαφέρονται για ένα τέτοιο ταξίδι, να το πραγματοποιήσουν. Η παράδοση δίπλα στην υψηλή ποιότητα των τουριστικών υπηρεσιών, η πλήρης ασφάλεια, η έλλειψη της ανθρώπινης δυστυχίας και οι φυσικές ομορφιές της Τυνησίας εγγυώνται ένα αλησμόνητο ταξίδι. Σε όλα αυτά, προσθέστε και το χαμηλό κόστος ενός τέτοιου ταξιδιού και δεν μένει παρά η αναζήτηση του σωστού ταξιδιωτικού γραφείου, ώστε να πραγματοποιήσετε αυτό το όνειρο…
