Το τελευταίο διάστημα έχουμε ασχοληθεί εκτεταμένα με τον ιδεολογικό και προπαγανδιστικό πόλεμο της Δύσης εναντίον της… νεκρής πια ΕΣΣΔ, τον οποίο θεωρούμε ως σαφή συνέχεια του επίσημου Ψυχρού Πολέμου που δήθεν «τελείωσε το 1991».
Υποτίθεται ότι αυτό το «τέλος» βρήκε τη Δύση –και κυρίως τις ΗΠΑ- ως σαφή νικήτρια και κυρίαρχο επί της υδρογείου, σε κάθε τομέα: στρατιωτικό, οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό, ιδεολογικό. Υποτίθεται ότι η πεποίθηση αυτή, που αποδείχτηκε ότι ήταν μια υπεραισιόδοξη και υπερφίαλη φαντασίωση, στηριζόταν στην απόλυτη υστέρηση της ΕΣΣΔ και ολόκληρου του σοσιαλιστικού εγχειρήματος, σε όλους τους παραπάνω τομείς. Κάθε αντίθετη άποψη –που έτσι κι αλλιώς ήταν εξαιρετικά σπάνια και δυσάρεστη!- χαρακτηριζόταν ως «γραφική» και «δογματική» και παραπεμπόταν με συνοπτικές διαδικασίες στην πυρά!
Έχουμε αναλυτικά αναφερθεί στην αναμφισβήτητη ικανότητα της Δύσης σε κάθε είδους ιδεολογικό πόλεμο, μια «ειδικότητα» που αποκτήθηκε σε βάθος μεγαλύτερο του αιώνα, με απεριόριστες επενδύσεις δισεκατομμυρίων δολαρίων σε μέσα και προσωπικό. Εκατοντάδες χιλιάδες πολιτικοί, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες και… «άνθρωποι της τέχνης» πληρώθηκαν αδρά για να υπηρετήσουν τον εκάστοτε «ορθό λόγο» της Δύσης. Με τη βοήθεια του Διαδικτύου, έχουν γίνει γνωστές πολλές λεπτομέρειες αυτής της «κρυφής» δράσης τους…
Ως δείγμα της εκπληκτικής αυτής ικανότητας της Δύσης, ακόμα και στους… χαλεπούς καιρούς που είναι καταδικασμένη να ζει εφεξής, είναι η δημιουργία λέξεων – όρων, που από μόνες τους κρύβουν μια ολόκληρη επιχειρηματολογία, φυσικά αυτήν που συμφέρει τη Δύση! Πλήθος τα παραδείγματα: «ελεύθερος κόσμος», «ανθρώπινα δικαιώματα», «ελευθεροτυπία», «δημοκρατία», «διεθνής κοινότητα» αποτελούν κοινά αποδεκτούς και περιεκτικότατους όρους, που ο καθένας τους στηρίζει συνολικά το παραμύθι της Δύσης…
Ένας από αυτούς τους όρους, που έχει γίνει αρκετά διαδεδομένος στην Ελλάδα της πολιτικής αμάθειας και ημιμάθειας, είναι η περιγραφή της ΕΣΣΔ ως… «σοβιετίας»! και τι δεν κρύβει αυτή η «αθώα» λεξούλα! Βιάζεται κι αυτή να κλείσει το τεράστιο κεφάλαιο της σοβιετικής ιστορίας με μια συνολική και τελεσίδικη απαξίωση. Ήταν ένα «λάθος», μια «κακή παρένθεση», μια «μιζέρια», με κύρια χαρακτηριστικά της την «ανελευθερία», τα «γκούλαγκ» και όλα αυτά που μαθαίνουμε από μικρά παιδιά στις κάθε λογής… ΕΗΔ του συστήματος!
Αρκετοί χρησιμοποιούν τον όρο «σοβιετία» χωρίς να καταλαβαίνουν ποιους σκοπούς εξυπηρετεί. Συμμετέχουν άθελά τους στην παράταση της ψεύτικης εικόνας που κατασκεύασαν οι «νικητές του Ψυχρού Πολέμου». Μόνο που η ιστορική αλήθεια δεν συμβιβάζεται ποτέ, ούτε με τους παντοδύναμους μηχανισμούς που για λίγο ακόμη θα είναι σε θέση να χρησιμοποιεί η Δύση…
Χρήστος Φωτιάδης
