Η Τσετσενία ήταν η κορύφωση του ρωσικού μετασοβιετικού δράματος. Την ώρα που η κάποτε πανίσχυρη χώρα διαλυόταν και οι κάτοικοί της έψαχναν στα σκουπίδια για να επιβιώσουν, το φάσμα της αποσύνθεσης ήταν ορατό και για την ίδια την νεοσυσταθείσα Ρωσική Ομοσπονδία. Το ενδεχόμενο αυτό ήταν τόσο τρομακτικό, με τις διάφορες πρώην αυτόνομες και ημιαυτόνομες περιοχές της αχανούς χώρας να ονειρεύονται ανεξαρτησία, ώστε κατάφερε να ξυπνήσει τον μεθύστακα ένοικο του Κρεμλίνου. Πράγματι, ο Γέλτσιν κατάλαβε ότι στην Τσετσενία δεν διακυβεύεται μόνο μια λωρίδα γης και μερικά εκατομμύρια πληθυσμού, αλλά η ίδια η ύπαρξη της κολοβής Ρωσίας που ο ίδιος κατασκεύασε, αυτός ο «Φρανκενστάιν» των ονείρων του Μεγάλου Πέτρου και του Στάλιν!
Όμως ο ένδοξος Κόκκινος Στρατός αποτελούσε φάντασμα του εαυτού του. Οι αξιωματικοί απλήρωτοι, επιβίωναν ξεπουλώντας όποιο υλικό μπορούσαν. Οι κληρωτοί θύμιζαν άναρχο ασκέρι, πολλοί δεν πήγαιναν καν για κατάταξη. Η Τσετσενία έδειχνε να εξελίσσεται σε ρωσικό Ιράκ και η «φίλη Δύση» έκανε ό,τι μπορούσε για να επιβεβαιωθεί το σενάριο. Είχαν καθαρίσει με την ΕΣΣΔ, τώρα στόχος τους ήταν η ίδια η Ρωσία!
Και πάλι «ανθρώπινα δικαιώματα»…
Η δυτική προπαγάνδα ανακάλυψε ξαφνικά τα «ανθρώπινα δικαιώματα» των συμπαθών Τσετσένων σφαγέων και αποφάσισε να κάνει ό,τι μπορούσε για να τους κατασκευάσει ανεξάρτητο κράτος. Το Λονδίνο έγινε η δεύτερη πρωτεύουσα των Τσετσένων και από εκεί ξεκινούσε η προπαγανδιστική παραπληροφόρηση για όλο τον κόσμο. Όπως πάντα, οι αφελείς «ευαίσθητοι» (τύπου Βανέσα Ρεντγκρέιβ) φρόντισαν να δωρίσουν μανδύα συμπάθειας στους ακραίους μουσουλμάνους, που εκτός των άλλων είχαν αποτελέσει και συμμάχους του Χίτλερ στη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου!
Target 1
Όταν ανέλαβε ο Πούτιν, η Τσετσενία ήταν μια χαμένη υπόθεση, ακόμα και για τα πιο πατριωτικά στοιχεία της ρωσικής κοινωνίας. Ο μεσόκοπος πρώην αξιωματούχος της KGB, όμως, έθεσε ως πρώτιστο καθήκον τη διατήρηση της Τσετσενίας στο πλαίσιο της Ρωσικής Ομοσπονδίας! Πάνω κι από την αναστήλωση της οικονομίας, έβαλε τη διατήρηση της (εναπομένουσας) εδαφικής ακεραιότητας. Ο στόχος φαινόταν ακατόρθωτος. Μέχρι τις αρχές του 2006 η πρωτεύουσα της Τσετσενίας, το μαρτυρικό Γκρόζνι, θύμιζε το Βερολίνο του 1945! Ένα σωρός από ερείπια, μόνο που έλειπαν ακόμα και οι σκιές από τους πεινασμένους κατοίκους, αφού κι αυτοί είχαν πάρει τα βουνά.
Time out
Ποια είναι σήμερα η κατάσταση; Επειδή κάποιοι εξακολουθούν να μας θεωρούν υπερβολικούς, θα αφήσουμε την «έγκριτη» εφημερίδα «New York Times» να σας περιγράψει το σημερινό Γκρόζνι:
«Οι γυναίκες κάνουν τη βόλτα τους, σε δρόμους που δεν υπήρχαν πριν 1,5 χρόνο. Νεαροί μαζεύονται κάτω απ' τις νέες λάμπες των λεωφόρων, μιλώντας στα κινητά τους. Σε μια άλλη γωνία της πόλης κάποιοι άλλοι διοργανώνουν αυτοσχέδιους αγώνες αυτοκινήτου, σε φρεσκοασφαλτοστρωμένους εθνικούς δρόμους. Σχεδόν όλα τα κτήρια αναστηλώθηκαν, ηλεκτρισμός και γκάζι καλύπτουν και πάλι όλη την πόλη, οι αγορές είναι γεμάτες κόσμο και υπάρχουν τα πάντα!
Μια γυναίκα μιλά στον δημοσιογράφο της εφημερίδας: "Συγκρίνω το σήμερα με αυτό που ζούσαμε μέχρι πριν από κάποιους μήνες και νομίζω ότι ζω σε παραμύθι!". Η ίδια λέει ότι έμεινε επί 2 χρόνια σ' ένα ερειπωμένο κτήριο, δίχως τρεχούμενο νερό.
Ιράκ – Τσετσενία: Καμία σχέση!
Όσοι οραματίστηκαν ένα «ρωσικό Ιράκ», ώστε να μειωθούν κάπως οι εντυπώσεις και οι επιπτώσεις από την καταστροφική αποτυχία της Δύσης στη Μέση Ανατολή, όσοι ήλπιζαν ότι θα επαναληφθεί η ιστορία του Αφγανιστάν (το «ρωσικό Βιετνάμ»!), ζουν πλέον έναν απίστευτο εφιάλτη!
Την ώρα που το αίμα στο Ιράκ ρέει ασταμάτητο και η ζωή έχει επιστρέψει στο Μεσαίωνα, η Τσετσενία επιστέφει με μεγάλα βήματα στην ομαλότητα! Ο ηγέτης της Ραμζάν Καμίροφ αποκτά όλο και μεγαλύτερη δημοτικότητα ανάμεσα στους κατοίκους, που τον αποκαλούν με το μικρό του όνομα. Μόλις τρία χρόνια πριν, ο πατέρας του τινάχτηκε στον αέρα από βόμβα που τοποθετήθηκε στην εξέδρα των επισήμων, στην καρδιά του Γκρόζνι!
Η Τσετσενία αποτελεί ήδη άλλο ένα κερδισμένο στοίχημα για τον ιδιοφυή Ρώσο πρόεδρο. Η επιτυχία του πονάει πολύ τη Δύση. Το χαρτί του τσετσενικού αλυτρωτισμού κάηκε πρόωρα, όπως και όλα όσα κάνουν για να πλήξουν το γόητρο του Πούτιν και της Ρωσίας. Ο «ξανθός» απλά «δεν μασάει»!
Η ανάσταση του Γκρόζνι θυμίζει την περίοδο 1945-49, όταν η κατεστραμμένη Σοβιετική Ένωση ξαναχτίστηκε απ' την αρχή. Η συμβολική αυτή εξέλιξη γεμίζει με εθνική υπερηφάνεια τους πληγωμένους Ρώσους, που ατενίζουν το μέλλον με μεγάλη αισιοδοξία. Οι επικείμενες δύο εκλογικές αναμετρήσεις θα επιβεβαιώσουν απλώς την πλήρη κυριαρχία του Πούτιν στο εσωτερικό, τη στιγμή που έχει καταστεί μείζων παίκτης στο εξωτερικό…
Χρήστος Φωτιάδης
