Όπως και στην περίπτωση της Συρίας, οι σελίδες μας δεν έκαναν και για το ουκρανικό πρόβλημα… οικονομία στο χώρο, προκειμένου οι αναγνώστες μας να εισπράξουν την πλήρη ενημέρωση που δικαιούνται!
Η προσέγγισή μας δεν είναι «φιλορωσική» ή «αντιδυτική», απλά λαμβάνει σοβαρά υπόψη της τα συμφέροντα, τα δίκαια και τις θεωρήσεις των δύο πλευρών. Πάνω απ’ όλα, όμως, προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε διαλεκτικά τα γεγονότα και να ανοίξουμε το παράθυρο των επόμενων εξελίξεων. Βλέπετε, η Ιστορία δεν είναι στατική. Εκείνο το γελοίο αμερικανοϊαπωνικό πρόσωπο (Φ. Φουκουγιάμα) που διακήρυξε… «το τέλος της» (!), θα μείνει… στην Ιστορία ως το σήμα κατατεθέντης εκτός πραγματικότητας δυτικής υπεροψίας, αμέσως μετά την αυτοκαταστροφή του ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού στρατοπέδου!
«Αγαπητέ κ. Πούτιν»…
Το άρθρο μας με αυτόν τον τίτλο ήταν αφενός εγκωμιαστικό (για την ουσιαστική σωτηρία αυτού που απέμεινε από τη Συριακή Αραβική Δημοκρατία…) και αφετέρου προειδοποιητικό, για την κατά τη γνώμη μας υποχωρητική στάση του Ρώσου προέδρου απέναντι στις συνεχόμενες δυτικές προκλήσεις. Σε πολλούς φάνηκε λίγο υπερβολικό, όμως η πραγματικότητα είχε άλλη άποψη: ελάχιστες εβδομάδες μετά την αποστολή της επιστολής μας στο Κρεμλίνο, η Δύση «χτύπησε» στην Ουκρανία με τρόπο προκλητικό, που δε σήκωνε δεύτερη ερμηνεία: τα δυτικά ιμπεριαλιστικά καθεστώτα επιδιώκουν να «στριμώξουν» τη Ρωσία ακόμη περισσότερο!
Οι αναγνώστες μας γνωρίζουν καλά όλες τις λεπτομέρειες της δυτικής παρέμβασης στην Ουκρανία. Την καλά σχεδιασμένη «εξέγερση» με πρωταγωνιστές τους φασίστες, την προβοκάτσια των πυροβολισμών από ελεύθερους σκοπευτές εκπαιδευμένους απ’ τη CIA και την επιλογή ονομαστικά του προσώπου που σήμερα είναι «πρωθυπουργός» της πραξικοπηματικής «κυβέρνησης» στο Κίεβο!!!
Είναι επίσης γνωστή η αριστοτεχνική διαχείριση του Πούτιν στην Κριμαία, που ήταν αναίμακτη και σηματοδότησε τη διόρθωση ενός ιστορικού λάθους του Χρουστσόφ. Όμως, οι πανηγυρισμοί στη Ρωσία ήσαν πρώιμοι, ενώ οι κινήσεις του Πούτιν αφήνουν χώρο για αυστηρή κριτική. Και, όπως καλά γνωρίζουν οι αναγνώστες μας, ουδέποτε «χαριζόμαστε» σε κάποιον ηγέτη, εφόσον διακρίνουμε κάποιους λανθασμένους χειρισμούς… – κατά την άποψή μας.
Στο έλεος των φασιστοειδών!
Μεθυσμένοι από την επάνοδο της Κριμαίας στη ρωσική αγκαλιά, ηγεσία και λαός ξεκίνησαν τους ουρανομήκεις πανηγυρισμούς, ενώ οι λίγοι έμπειροι παρατηρητές διέκριναν το δράμα των υπολοίπων ρωσόφωνων περιοχών, που μόλις επρόκειτο να αρχίσει. Στο επόμενο «ραντεβού με την Ιστορία», οι Ρώσοι εισέπραξαν μεγαλοπρεπή απουσία! Την ώρα αυτή δεν ξέρουμε ποια θα είναι η αντίδρασή τους, ιδιαίτερα μετά την πρωτοφανή μαζική δολοφονία στην Οδησσό. Όμως, ας επιστρέψουμε στις «γκέλες» του προέδρου:
Μετά την επιτυχή κατάληξη της Κριμαίας, ο Πούτιν είχε 2 επιλογές: α) την άμεση επέκταση του κριμαϊκού μοντέλου στις υπόλοιπες περιοχές, με βάση την απόλυτη στρατιωτική του υπεροχή ή β) τη δυναμική επιβολή (με βάση πάντα την ίδια ισχύ) μιας άμεσης ισόρροπης και δίκαιης συμφωνίας, που θα προέβλεπε εκτεταμένα δικαιώματα αυτονομίας για τις ρωσόφωνες περιοχές, αλλά και συνολικότερα μια νέα σταθερά στις ρωσοουκρανικές σχέσεις! Αντί γι’ αυτό, η Ρωσία σύρθηκε στην κυριολεξία σε μια άνευ προηγουμένου μονομερή «συμφωνία» στη Γενεύη, η οποία στην ουσία άφηνε ανοιχτό το δρόμο για τη φασιστική επέλαση με άρματα, κατά των ελαφρά οπλισμένων υπερασπιστών και της πλειοψηφίας των άοπλων πολιτών, στις ρωσόφωνες περιοχές!
