Μόλις χθες ακούσαμε απ’ το κυβερνητικό κανάλι μια είδηση που ανακυκλώθηκε απ’ τα διεθνή μέσα αποβλάκωσης της Δύσης: «Οι αποσχιστές στην ανατολική Ουκρανία επιτέθηκαν σε λεωφορείο με αμάχους, αυτό πήρε φωτιά και οι περισσότεροι κάηκαν ζωντανοί»!
Φυσικά, θεωρούν δεδομένο ότι απευθύνονται σε ηλίθιους, σε αποβλακωμένους, σε ναρκομανείς του ψέματος! Ναι, μην ενοχλείστε, έτσι σας θέλουν, έτσι σας έχουν καταντήσει! Σκέτα Αμερικανάκια, που αν τους πεις ότι η Ακρόπολη είναι στο Κάιρο και οι Πυραμίδες στη Ρώμη, θα το πιστέψουν, αρκεί να υπάρχει κάπου γραμμένο, έστω και ως… τυπογραφικό λάθος στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα κρουαζιέρας! (ναι, το περιστατικό είναι απολύτως αληθινό!)
Με αυτή την «είδηση» προσπαθούν να σας πείσουν ότι, μετά από δεκάδες επιθέσεις του φασιστικού ουκρανικού πυροβολικού εναντίον λεωφορείων με αμάχους, ειδικά χτες, οι «αποσχιστές» τρελάθηκαν και είπαν να βομβαρδίσουν κι αυτοί ένα λεωφορείο με… δικούς τους ανθρώπους, έτσι, για να μην υστερούν σε κτηνώδη ένστικτα!
Το ζήτημα δεν είναι μόνο οι δολοφονίες και οι κτηνωδίες. Είναι κυρίως ότι όταν όλα αυτά «τελειώσουν», θα κληθούμε να ζήσουμε στην ίδια «Ευρώπη», με αυτά τα καθάρματα, με τους γιούς, τις αδερφές, τα ξαδέρφια τους, που τα χέρια τους μυρίζουν αίμα! Όπως ακριβώς γίνεται με τους φασίστες της Βαλτικής και εσχάτως με τους Κροάτες συμμάχους του Χίτλερ. Τι είπατε; Οι Φινλανδοί; Ναι, δίκιο έχετε, θα θεωρούμε «εταίρους» μας αυτά τα αποβράσματα, τα εγγόνια των φασιστικών ορδών που βρικολάκιασαν, βγήκαν απ’ τις στοές και διεκδικούν ρόλο, πού; Στην «ενωμένη Ευρώπη», «των λαών», παρακαλώ!
Είμαι υπερβολικός; Είμαι από τους ελάχιστους που ενοχλούνται; Μήπως όταν ούρλιαζα πριν από δέκα και πάνω χρόνια ήμουν εγώ ο τρελός; Δε νομίζω! Βλέπω στην πόλη που μεγάλωσα να υπάρχουν πλέον «γραφεία», απολύτως «νόμιμα», των νοσταλγών του Χίτλερ! Και μάλιστα οι «ιδεολόγοι» της σέχτας να επιτίθενται εναντίον όσων απεχθάνονται τον φασισμό και τον ρατσισμό!
Διαβάστε το κείμενο που ακολουθεί, αξίζει τον κόπο. Είναι μια προσέγγιση μιας γυναίκας που στην ουσία αναπολεί το σοβιετικό παρελθόν, ένα από τα θύματα της φασιστικής αντεπίθεσης στην Ουκρανία. Περιγράφει τη δραματική καθημερινότητα, αυτήν που ποτέ δεν θα διαβάσετε ή ακούσετε απ’ τα κατευθυνόμενα δυτικά μέσα προπαγάνδας! Προέρχεται απ’ την καρδιά του Ντόνμπας, η συγγραφέας του ζει το ίδιο δράμα που έζησαν πριν απ’ αυτήν οι κάτοικοι του Βελιγραδίου, της Νις, της Βαγδάτης, της Δαμασκού, της Τρίπολης, της Γάζας! Κι εμείς συνεχίζουμε απαθείς την ήσυχη μνημονιακή ζωή μας, ψάχνοντας τα λεφτά για τα νέα χαράτσια….
Χρήστος Φωτιάδης
