«Ανήκομεν εις την Δύσιν», διακήρυξε υπερηφάνως ο περίφημος εθνάρχης. Πιστοί στο δόγμα του, οι Έλληνες παρέμειναν προσηλωμένοι στους Δυτικούς «συμμάχους» και «εταίρους». Στο πλαίσιο αυτό, χάθηκε η μισή Κύπρος, η Ελλάδα βίωσε συνεχείς ανώμαλες καταστάσεις και μια επτάχρονη χούντα.
Το δόγμα «ανανεώθηκε» από το «εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ» του Κ. Σημίτη και ολοκληρώθηκε με την κατάργηση του εθνικού νομίσματος και ταυτόχρονα της (όποιας) εθνικής ανεξαρτησίας που είχε απομείνει. Ο λογαριασμός ήρθε στους πολίτες σε λιγότερο από μια δεκαετία. Τα «δανεικά» κατέστρεψαν την (όποια) ελληνική οικονομία, υπό τις ενορχηστρωμένες κατηγορίες ξένων και εγχώριων «ειδικών», περί «φαύλων και τεμπέληδων Ελλήνων».
Τα δυο κόμματα που συνιστούν τον τρέχοντα δικομματισμό έχουν ξεκάθαρο «φιλοευρωπαϊκό» προσανατολισμό, είναι δηλαδή προσδεδεμένα χωρίς επιφυλάξεις στο δόγμα του εθνάρχη. Επομένως, δεν υπάρχει ούτε ίχνος ελπίδας για έξοδο από το τιμωρητικό κρατητήριο της Δύσης υπό τις παρούσες συνθήκες.
«Παρασυρμένοι» πολίτες
Αξιοπρόσεκτη είναι η δημοσκοπική εμμονή της πλειοψηφίας των ερωτώμενων στην «ευρωπαϊκή πορεία» και το ευρώ. Παραιτημένοι οι πολίτες, μετά τη σύντομη λαϊκή εξέγερση κατά της «κυβέρνησης ΔΝΤ» του Γ. Παπανδρέου, δεν βλέπουν καμία ελπίδα αλλαγής πορείας. Δυστυχώς έχουν δίκιο…
Οι ίδιοι αυτοί πολίτες είχαν πανηγυρίσει την καταστροφή του αντίπαλου δέους, πριν μόλις 25 χρόνια. Ανάμεσά τους τα δυο σημερινά κόμματα του δικομματισμού, που τότε θριαμβολογούσαν και υπόσχονταν τον ουρανό με τ’ άστρα! Το τέρας της Δυτικής μονοκρατορίας θέριεψε, με την πλειοψηφία των Δυτικών πολιτών να το ταΐζουν με ενθουσιασμό φιλοζωικής οργάνωσης!
Ένα τέταρτο του αιώνα αργότερα, κάποιοι από τους τότε χειροκροτητές αρχίζουν να συνειδητοποιούν τι πραγματικά συνέβη. Ένας απ΄ αυτούς ο κοινωνιολόγος Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, που βέβαια δεν κινδυνεύει να χαρακτηριστεί «Αριστερός» ή… φιλοσοβιετικός. Σε πρόσφατο άρθρο του περιγράφει τον πραγματικό ρόλο της ΕΣΣΔ, στο σχετικά σύντομο βίο της:
«Κυρίως μετά τη Ρωσική Επανάσταση, ο κίνδυνος της ανατροπής ελλόχευε παντού. Έτσι με τη θέσπιση κοινωνικών δικαιωμάτων και τη εμπέδωση κοινωνικών κρατών, η Ευρώπη οδηγήθηκε σε μιας μορφής κοινωνική αλληλεγγύη, ανακατανομή πόρων και προστασία των αδυνάτων, εγκαινιάζοντας ένα νέο συναινετικό κοινωνικό – πολιτικό πολιτισμό, που απαιτούσε τη συνεχή επέκταση των δημόσιων μηχανισμών και τη θεαματική διόγκωση του κοινωνικού κόστους.
Το τίμημα όμως ήταν βαρύ για τους ισχυρούς. Ήδη από την πρώτη μέρα, η ταξική αντίδραση του κεφαλαίου υπήρξε έντονη.
Μετά όμως την κατάρρευση του Τείχους του Βερολίνου και την αποδυνάμωση του αντίπαλου δέους, οι οικονομικές ολιγαρχίες ανέκτησαν την πρωτοβουλία των κινήσεων. Κηρύσσοντας τον πόλεμο ενάντια στην “υπερφορολόγησή” τους άρχισαν να υπονομεύουν συστηματικά τα κοινωνικά κράτη. Αυτός ακριβώς είναι ο νεοφιλελευθερισμός! Ο διάχυτος αντικρατισμός, η δημοσιονομική λιτότητα, η περιστολή των κοινωνικών περιοχών, η ραγδαία ανατροπή των κοινωνικών κατακτήσεων εντάσσονται στο ίδιο ιστορικό πλαίσιο. Στο όνομα του ανταγωνισμού, τίποτε δεν επιτρέπεται να αμβλύνει τις αδυσώπητες ετυμηγορίες της ελεύθερης αγοράς. Στο εξής, ως ανεπηρέαστα ορθολογικές και αμερόληπτες, οι αγοραίες λύσεις αντιμετωπίζονται ως… θεοδικίες»!
Αμιγές «εγκληματικό κεφάλαιο»
Τη σκυτάλη παίρνει ο Ιταλός οικονομολόγος Τζόρτζιο Ρουφόλο, σε άρθρο του στο περιοδικό «Espresso»:
«Υπάρχουν περίπου πενήντα φορολογικά παράδεισοι, οι οποίοι, σύμφωνα με απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, παρακινούν στη φοροδιαφυγή, τη φορολογική απάτη και τη φυγή των κεφαλαίων. Υπάρχει όμως και ένα φοβερό φαινόμενο που κρύβεται πίσω από τους φορολογικούς παραδείσους.
Το ένα πέμπτο του συνολικού παγκόσμιου ΑΕΠ είναι το εγκληματικό ακαθάριστο προϊόν! Πρόκειται για ναρκωτικά, οικονομικές απάτες, απαγωγές, πορνεία, διακίνηση προσφύγων, έργων τέχνης, ανθρωπίνων οργάνων κλπ. Υπολογίζεται ότι η ετήσια ανακύκλωση βρόμικου χρήματος ανέρχεται στα 600 δις $!
Ο επιχειρηματικός τζίρος των φορολογικών παραδείσων είναι 1,8 τρισεκατομμύρια $, ενώ οι εταιρείες off shore στους φορολογικούς παραδείσους είναι 680.000. Η Αγγλία είναι αναμφίβολα η μητέρα όλων των φορολογικών παραδείσων, αφού κυριαρχεί σε περισσότερους από 20, από τα μακρινά νησιά Καϋμάν ως τη γειτονική νήσο του Μαν!
Η διακηρυγμένη στράτευση των Δυτικών κυβερνήσεων κατά των φορολογικών παραδείσων είναι ένα τεράστιο ψεύδος. Αν οι κυβερνήσεις είχαν την πρόθεση να εξαλείψουν αυτή τη μάστιγα, θα μπορούσαν να το κάνουν μέσα σε 24 ώρες, με την πλήρη κατάργηση του τραπεζικού απορρήτου»!
Ίσως οι πιο πάνω απόψεις των δυο φιλοδυτικών Ευρωπαίων επιστημόνων διαταράξουν το περίφημο «δόγμα του εθνάρχη», το οποίο εμποδίζει επί δεκαετίες τη χειραφέτηση της Ελλάδας, καθιστώντας την πλέον το πιο αναγνωρίσιμο θύμα της εγκληματικής Δύσης. Το πιθανότερο, όμως, είναι ότι οι Έλληνες θα παραμείνουν αιχμάλωτοι του δόγματος, ψηφίζοντας ως… «διαμαρτυρία» κόμματα φιλοφασιστικά ή απλά «φιλοευρωπαϊκά», διαιωνίζοντας τη μαύρη μοίρα της χώρας, στις «αγκάλες» της εγκληματικής Δύσης…
Χρήστος Φωτιάδης
