Οι παλαιότεροι αναγνώστες θα θυμούνται ασφαλώς την… ευφορία που μας είχε καταλάβει, όταν ο αείμνηστος Μπους junior ενέπλεξε το 2003 τη χώρα του στον μεγάλο πόλεμο κατά του Ιράκ. Άποψή μας ήταν ότι όσο απλή υπόθεση φαινόταν ο «θρίαμβος» κατά του ιρακινού στρατού, τόσο δύσκολη θα γινόταν η απεμπλοκή σε βάθος χρόνου! Το αποτέλεσμα μάλλον μας δικαιώνει…
Δώδεκα ολόκληρα χρόνια μετά το θριαμβικό «Αποστολή εξετελέσθη», η εικόνα της απελπισίας των Αμερικανών είναι κραυγαλέα. Το κουβάρι της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής μπερδεύεται όλο και πιο πολύ, κυρίως σε βάρος των συμμάχων των ΗΠΑ. Την ίδια στιγμή, κραυγή αγωνίας βγάζει ό ίδιος ο αρχηγός του Επιτελείου στρατηγός Ray Odierno: «Ο αμερικανικός στρατός αντιμετωπίζει τόσο σοβαρές περικοπές, ώστε μόνον το ένα τρίτο των δυνάμεών μας είναι έτοιμες για ενδεχόμενη εμπλοκή! Αν συνεχιστούν οι περικοπές, απλά δεν θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε. Στη Μέση Ανατολή βλέπουμε την επέκταση των σεχταριστικών συγκρούσεων και της επιρροής των εξτρεμιστών, που πλέον επεκτείνονται στη Βόρεια Αφρική. Αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο υπάρχουν σοβαρές προκλήσεις, που δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε όταν μόλις το 33% των μεραρχιών μας είναι ετοιμοπόλεμες»!!!
Η ώρα του Ιράν
Και ενώ η στροφή του Ομπάμα προς μια πολιτική «στρατιωτικής ανάμειξης μέσω αντιπροσώπων» είχε ως κύριο στόχο το «χαλιφάτο» των πρώην συμμάχων του τζιχαντιστών, αποδεικνύεται ότι η ανατροπή του Σαντάμ ανέτρεψε και την ισορροπία σουνιτών / σιιτών, σε βάρος των πρώτων! Μια άτυπη συμμαχία του Ιράν με τη σιιτική πλειοψηφία του Ιράκ, τους αλεβίτες σιίτες της Συρίας και την πανίσχυρη σιιτική Χεζμπολάχ του Λιβάνου, δείχνει να αποκτά αξιοσημείωτη υπεροχή στο στρατιωτικό πεδίο. Μετά από μια τριετία σκληρών μαχών κατά των τρομοκρατών που στηρίχθηκαν με όλα τα μέσα από τη Δύση και τους συμμάχους της, η συμμαχία των σιιτών απέκτησε τεράστια μάχιμη εμπειρία και συνιστά ένα όλο και πιο αξιόμαχο σύνολο!
Στη στρατιωτική ισχύ προστίθεται πλέον και η πολιτική, μετά την προκαταρτική συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν. Η μεγάλη και ιστορική αυτή χώρα θα έχει πολλαπλά οφέλη σε οικονομικό επίπεδο, που θα γείρουν την πλάστιγγα ακόμη πιο πολύ σε όφελος της σιιτικής συμμαχίας…
Το νέο μέλος
Οι εμφύλιες φυλετικές διαμάχες στην Υεμένη είχαν στο παρελθόν οδηγήσει στη διχοτόμησή της σε δύο κράτη (Βόρεια / Νότια Υεμένη), που στη διάρκεια του ψυχρού πολέμου ανήκαν στα αντίπαλα στρατόπεδα. Με τη λήξη του ενώθηκαν, αλλά τώρα οι διαμάχες ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια. Οι αντάρτες Χούτι, που θρησκευτικά αποτελούν ξεχωριστή κοινότητα εντός του σιιτικού Ισλάμ (Ζαϊντίτες), είχαν καταφέρει πρόσφατα να επεκτείνουν την επιρροή τους στις υεμενικές δυνάμεις ασφαλείας, προσεταιριζόμενοι και ρεύματα που υποστήριζαν τον πρώην πρόεδρο της Υεμένης Αλί Αμπντάλα Σαλέχ. Με την πρόσφατη προέλασή τους, κατέλαβαν τις τρεις μεγαλύτερες πόλεις της Υεμένης (ανάμεσά τους και την πρωτεύουσα Σαναά), εκδίωξαν το Φεβρουάριο τον πρόεδρο Αμπντ Ράμπο Μανσούρ Χάντι στο Άντεν -το οποίο έφτασαν να βομβαρδίσουν, παίρνοντας τον έλεγχο αεροπορικών μέσων των υεμενικών δυνάμεων.
Τότε ήρθε η αντίδραση από τους Σαουδάραβες, οι οποίοι ξεκίνησαν αεροπορικούς βομβαρδισμούς εναντίον των Χούτι, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται με περιορισμένα αποτελέσματα, αφού οι τελευταίοι κατάφεραν να καταλάβουν την κεντρική συνοικία της πόλης Κρέιτερ, αφού προηγουμένως έθεσαν υπό τον πλήρη έλεγχό τους το Προεδρικό Μέγαρο στο Άντεν!
Σε αντίθεση με την ηχηρή αμερικανική απουσία, έντονη είναι και πάλι η μεσολάβηση της Ρωσίας. Η κόντρα ανάμεσα στη Ρωσία και σε χώρες του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (με εξαίρεση το Ομάν που αντιτίθεται στην επίθεση στην Υεμένη) αντικατοπτρίστηκε και στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Οι ρωσικές αντιδράσεις αποθάρρυναν τους Σαουδάραβες εξ αρχής να αποτολμήσουν νομιμοποίηση της ιμπεριαλιστικής επιχείρησης «Αποφασιστική Καταιγίδα» από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Έτσι, το σιιτικό μπλοκ αποκτά πλέον ένα ακόμη μέλος, και μάλιστα στα νότια σύνορα της Σαουδαραβίας, σε περιοχές όπου ζει και η καταπιεσμένη σιιτική μειονότητα της χώρας των Σαούντ!
