Kαιρό είχαμε να ασχοληθούμε με τα χάλια της χώρας μας, αφού μας απασχολούν τα σοβαρά διεθνή ζητήματα. Άλλωστε, όπως ακριβώς συμβαίνει με το Παλαιστινιακό και το Κυπριακό, το «ελληνικό ζήτημα» αποτελεί πλέον μια παγιωμένη κατάσταση: οι διαδοχικές κυβερνήσεις μας προσποιούνται ότι «διαπραγματεύονται» και τελικά γίνεται αυτό που αποφασίζει ο… Σόιμπλε! Βλέπετε, μια χώρα «στα χαρτιά», δηλαδή ένα άθλιο προτεκτοράτο των Δυτικών ιμπεριαλιστών, δεν είναι δυνατό να έχει ανεξάρτητες επιλογές, απλά προσπαθεί να μειώσει τις συνέπειες…
Αυτό δεν σημαίνει ότι όλες οι κυβερνήσεις τής (μέχρι σήμερα…) «επταετίας της ντροπής» ήταν και είναι ίδιες. Η εξίσωση του ληστή τραπεζών με τον… πορτοφολά ταιριάζει γάντι στη χαοτική ιδιοσυγκρασία του Έλληνα, αλλά όχι στην πειθαρχημένη κρίση της Λογικής και της Ιστορίας. Τα δυο κυρίαρχα κόμματα της μεταπολίτευσης έχουν την απόλυτη ευθύνη για την υπερχρέωση της χώρας, τη γιγάντωση της διαφθοράς, την ανίερη σύμπραξη πολιτικών, τραπεζιτών και δημοσιογράφων, την πορεία της χώρας με… αυτόματο πιλότο προς την υποδούλωση στα ξένα συμφέροντα και, εν τέλει, τη μετατροπή της σ’ αυτό που εύστοχα ονόμασε «αποικία χρέους», ο σπουδαίος δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός.
Ο Τσίπρας και οι άλλοι…
Οι αναγνώστες γνωρίζουν καλά τις ισχυρές επιφυλάξεις που είχαμε πριν την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, που δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν μέχρι κεραίας. Δεν θα επαναλάβουμε τις αιτίες, όμως οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι τα «λάθη απειρίας» δεν επιτρέπεται να αποτελέσουν συγχωροχάρτι γι’ αυτούς που με απόλυτη συνείδηση των εγκλημάτων τους οδήγησαν μια χώρα – σύμβολο στο κελί μελλοθανάτου του Δυτικού καιροσκοπικού καπιταλισμού! Ενός ακραίου συστήματος, που ο ρόλος του αποτυπώνεται στην πρόσφατη τρομακτική είδηση: «Το εισόδημα οκτώ δισεκατομμυριούχων ισοδυναμεί με αυτό του 50% των πλέον φτωχών της γης»!!!
Το λεγόμενο «ηθικό προβάδισμα» της σημερινής κυβέρνησης ΔΕΝ αποτελεί σχήμα λόγου, αλλά αναντίρρητη πραγματικότητα. Όχι μόνο δεν υπάρχει ούτε ίχνος διαπλεκόμενων συμφερόντων με τα προαναφερθέντα παράκεντρα εξουσίας, αλλά η κυβέρνηση αυτή προσπαθεί -τουλάχιστον- να τα απενεργοποιήσει. Παράλληλα, με όσα μέσα διαθέτει, προσπαθεί ειλικρινά να μειώσει τις επιπτώσεις των τιμωρητικών μέτρων που επιβάλλουν πάγια οι «εταίροι και δανειστές», ιδιαίτερα το Βερολίνο και το ΔΝΤ…
Ποια «Ευρώπη»;
Ο… «ευρωσκεπτικισμός» αυτής της σελίδας ενοχλούσε αρκετούς, τουλάχιστον μέχρι το 2010. Σήμερα αποτελεί το κυρίαρχο συναίσθημα, αλλά και το βασικό νικηφόρο πολιτικό σύνθημα στις περισσότερες χώρες του «συμπλέγματος» της ΕΕ! Άλλη μια σωστή μας πρόβλεψη; Μα, φυσικά! Όταν οι γνωστοί ευρωλάγνοι υπόσχονταν λαγούς με πετραχήλια, εμείς τους ειρωνευόμασταν και προειδοποιούσαμε για τα επερχόμενα δεινά. Ήμασταν μια αμελητέα μειοψηφία, αλλά είχαμε (δυστυχώς…) δίκιο!
Η σημερινή ΕΕ αποτελεί σκιά του προ επταετίας εαυτού της. Τα στοιχήματα και οι προβλέψεις αφορούν μόνο τον τρόπο και το χρόνο αποσύνθεσής της και το είδος της μετεξέλιξης του λεγόμενου «πυρήνα» της, σύμφωνα με τα όνειρα του Σόμιπλε και των ομοίων του. Τόσο απλά!
