Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 10/05/2025
Kάθε άλλο παρά περίπατος και… τυπική διαδικασία ήταν η διαδικασία παροχής ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση του Φρίντριχ Μερτς στη Γερμανία. Αντιθέτως, η ψηφοφορία στην ομοσπονδιακή Βουλή εξελίχθηκε σε περιπέτεια και στον απόλυτο αιφνιδιασμό για τον ηγέτη των Χριστιανοδημοκρατών, αφού χρειάστηκαν στην πραγματικότητα δύο διαδοχικές ψηφοφορίες για να πάρει το πράσινο φως για τον σχηματισμό κυβέρνησης «μεγάλου συνασπισμού» με τους Σοσιαλδημοκράτες, λόγω «αντάρτικου» μερίδας βουλευτών του στην πρώτη ψηφοφορία.
Ο «βραχνάς» της οικονομίας
Δεδομένου ότι η ψηφοφορία με βάση το γερμανικό Σύνταγμα είναι μυστική, τουλάχιστον 18 βουλευτές κινήθηκαν στην πρώτη ψηφοφορία εκτός γραμμής και δεν έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στον Μερτς, προκαλώντας πολιτικό χάος.
Τελικά, στη δεύτερη ψηφοφορία, ο Μερτς έλαβε 15 περισσότερες ψήφους και έτσι κατάφερε να εξασφαλίσει ψήφο εμπιστοσύνης για την κυβέρνησή του, ωστόσο το μήνυμα είναι σαφές και για τη συνέχεια: τίποτε δεν θα είναι εύκολο για τον νέο Καγκελάριο, ο οποίος βρίσκεται αφενός αντιμέτωπος με δύσκολες αποφάσεις κυρίως στο πεδίο της οικονομίας, αφετέρου καλείται να διαχειριστεί τις τύχες της Γερμανίας σε μια περίοδο κατά την οποία ο Ντόναλντ Τραμπ έχει φέρει τα πάνω-κάτω αναφορικά με τις σχέσεις ΗΠΑ – Ευρώπης.
Οι λόγοι του «αντάρτικου»
Τι συνέβη ωστόσο στην πραγματικότητα και τι ήταν αυτό που ώθησε αυτούς τους βουλευτές -είτε των Χριστιανοδημοκρατών είτε των Σοσιαλδημοκρατών- να αιφνιδιάσουν και επί της ουσίας ν’ αποδοκιμάσουν τον νέο Καγκελάριο; Πολλοί υποστηρίζουν ότι έπαιξε ρόλο σαφέστατα η στάση του Μερτς στο μεταναστευτικό και η προσπάθειά του να περάσει το σχετικό νομοσχέδιο προεκλογικά με τη βοήθεια του Ακροδεξιού AfD – γεγονός που προκάλεσε έντονη ενόχληση και στο εσωτερικό του κόμματος των Χριστιανοδημοκρατών και ακόμα πιο πολύ στους Σοσιαλδημοκράτες. Ένα ακόμη ζήτημα που έχει προκαλέσει εντάσεις στο εσωτερικό του κυβερνητικού συνασπισμού με το «καλημέρα» είναι η πρόθεση του Μερτς να μην τηρήσει τους αυστηρούς δημοσιονομικούς κανόνες, υποχωρώντας μεν στις πιέσεις των Σοσιαλδημοκρατών και προχωρώντσς επί της ουσίας σε έναν απαραίτητο συμβιβασμό, αλλά αυτό ακριβώς είναι που εξοργίζει τη σκληρή πτέρυγα του δικού του κόμματος, των Χριστιανοδημοκρατών.
Η παράμετρος AfD
Στη Γερμανία πάντως τη συζήτηση το τελευταίο διάστημα μονοπωλεί για μια ακόμη φορά η πρωτιά του AfD στις δημοσκοπήσεις, αλλά και η έκθεση της Υπηρεσίας για την προστασία του Συντάγματος που θεωρεί πλέον με τη «βούλα» το κόμμα ως εξτρεμιστικό και επικίνδυνο. Τυχόν απαγόρευσή του ωστόσο μπορεί να έρθει μόνο με απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου στο οποίο μπορεί να προσφύγει μόνο η κυβέρνηση ή η Βουλή, αλλά ο προβληματισμός για το αν πρέπει πράγματι ή όχι ν’ απαγορευτεί το AfD είναι εξίσου έντονος. Υπάρχουν δηλαδή εκείνοι που πιστεύουν ότι η απαγόρευση θ’ ανακόψει την άνοδο της Ακροδεξιάς, αλλά και εκείνοι που πιστεύουν ότι θα λειτουργήσει αντίστροφα και στο τέλος της ημέρας θα την ενισχύσει.
