Δυστυχώς και φέτος η Ελληνική παρουσία στην Eurovision του Τελ Αβίβ ήταν ισχνή και δεν τιμήθηκε από κοινό και επιτροπή. Η 21η θέση στον τελικό του περασμένου Σαββάτου είναι ασφαλώς καλύτερη από τον περσινό αποκλεισμό από τον τελικό, αλλά πιστοποιεί την «κατηφόρα» των τελευταίων ετών. Η Κατερίνα Ντούσκα προσπάθησε μεν, αλλά προδόθηκε αφενός από την μάλλον κατώτερη του αναμενομένου ερμηνεία της, από το σχετικά «άχρωμο» και δίχως «πιασάρικα» σημεία τραγούδι (απαραίτητη προϋπόθεση διάκρισης στην Eurovision), αλλά, κυρίως, από τη φτωχή και μάλλον ξεπερασμένη σκηνική παρουσία. Πολλά μέτρια τραγούδια κέρδισαν κοινό και κριτικούς επειδή είχαν εκπληκτικά σκηνικά, τομέας που, λόγω και του περιορισμένου budget που διαθέτει η ΕΡΤ τα τελευταία χρόνια, δεν μπορούσε καν να κοιτάξει στα μάτια η Ελλάδα.
Μπορεί η Κατερίνα Ντούσκα και οι υπόλοιποι συντελεστές να δήλωσαν «περήφανοι» κι «ευχαριστημένοι» από την παρουσίαση του «Better Love», ωστόσο άπαντες περίμεναν κάτι αρκετά καλύτερο και για μια ακόμη χρονιά διαψεύστηκαν. Ίσως είναι ώρα να αναθεωρηθεί η πολιτική της χώρας μας για έναν διαγωνισμό που βασίζεται, πλέον, 50 – 50 σε τραγούδι και σκηνική παρουσία, διότι ο όλος μηχανισμός, ο οποίος, ας μην ξεχνάμε, βασίζεται εν πολλοίς στα χρήματα των φορολογούμενων, δείχνει έτη φωτός πίσω από τις εξελίξεις. Για την ιστορία, η Ολλανδία ήταν η νικήτρια για πρώτη φορά στην ιστορία της με τον Ντάνκαν Λόρενς και το «Arcade», σε έναν διαγωνισμό που είχε αρκετά πράγματα για να θυμάται κανείς: Την καλή εμφάνιση της Τάμτα για την Κύπρο με το «Replay» που της έδωσε τη 15η θέση, την εντυπωσιακή όσο και αμφιλεγόμενη εμφάνιση της Μαντόνα, τα κασκόλ με τη σημαία της Παλαιστίνης των goth rockers Hatari, την εκρηκτική Ελένη Φουρέιρα και το σόλο του Gus G. στον ύμνο της Eurovision κατά την ελληνική βαθμολόγηση.