Το ΠΕ.Α.Π. διοργάνωσε πρόσφατα και με επιτυχία το εσωτερικό τουρνουά αντισφαίρισης ενηλίκων τις δύο προηγούμενες εβδομάδες με αποκορύφωμα τις βραβεύσεις των συμμετεχόντων στο γήπεδο πλησίον του Ηλιακού Χωριού (Βορείου Ηπείρου & Ελ. Βενιζέλου). Όλα τα τμήματα των ακαδημιών του ΠΕ.Α.Π. έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό αναδεικνύοντας την αξία του αθλήματος και στέλνοντας το δικό τους ξεχωριστό αγωνιστικό μήνυμα για την αναγνώριση των προσπαθειών τους όλη τη προηγούμενη χρονιά.
Η πρόεδρος του ΠΕ.Α.Π. Μαρίνα Πατούλη – Σταυράκη ευχαριστεί όλα μέλη για την ενεργό συμμετοχή τους καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, για την επιμονή και τη συνέπεια των προσπαθειών τους καθώς και τους καθηγητές που με μεράκι δίνουν το παράδειγμα του ευ αγωνίζεσθαι.
Βραβεία και μετάλλια συμμετοχής απονεμήθηκαν σε όλους τους συμμετέχοντες από τον Δήμαρχο Λυκόβρυσης – Πεύκης Αναστάσιο Μαυρίδη και τον Αντιδήμαρχο Τεχνικών Υπηρεσιών Ευάγγελο Παπανικολάου.
Αποτελέσματα:
των αρχαίων Ελλήνων; Όπως πάντα όμως διακρινόμαστε για τον πλούσιο λόγο και τις φτωχές πράξεις. Σε μια εποχή όπου η καθημερινότητα των παιδιών εξελίσσεται σε έναν εφιάλτη στα πλαίσια του σύγχρονου ανταγωνιστικού τρόπου ζωής, με αδιάκοπα τρεχάματα – σχολείο, σπίτι, φροντιστήριο, σε μια εποχή όπου η παιδική και η νεανική παχυσαρκία παίρνει διαστάσεις επιδημίας, ως αποτέλεσμα κατά κύριο λόγο της καθιστικής ζωής, κυρίως, όμως, σε μια εποχή όπου οι τάσεις παραβατικότητας και αντικοινωνικής συμπεριφοράς είναι ένα γεγονός αδιαμφισβήτητο, η απάντηση θα έπρεπε να είναι η στροφή στον αθλητισμό.
Και πάλι, όμως, το θέμα αντιμετωπίζεται ως μια θεωρητική διαπίστωση, η οποία προσκρούει στις ώρες που θα πάρουν ή όχι οι γυμναστές και ποιων τα συμφέροντα θα πληγούν, στην πεισματική άρνηση των δασκάλων να επιτρέψουν το διορισμό
γυμναστών στα Δημοτικά και κυρίως στην ανυπαρξία βούλησης εκ μέρους των αρμοδίων για τη δημιουργία εκείνων των προϋποθέσεων, που θα προσφέρουν πρώτιστα καλύτερη ποιότητα ζωής στα παιδιά. Και οι βάσεις μπορούν να μπουν μόνο από την πολύ μικρή ηλικία. Όλοι παραδέχονται ότι ο αθλητισμός κάνει πολύ καλό στην υγεία, αλλά και ότι η ενασχόληση των παιδιών με τον αθλητισμό κατά τον ελεύθερό τους χρόνο, μακριά από συνήθειες που μπορεί να είναι επιβλαβείς, έχει σίγουρα ευεργετικά αποτελέσματα.
Πολλά και σημαντικά είναι και τα συναισθηματικά οφέλη της άσκησης και οι θετικές επιδράσεις στο χαρακτήρα των παιδιών:
*Μείωση στρες και ανάπτυξη θετικής στάσης απέναντι στη ζωή.
*Βελτίωση αυτοπειθαρχίας και υπευθυνότητας.
*Ανάπτυξη αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης.
*Ανάπτυξη ικανότητας καθορισμού στόχων και αντιμετώπισης της ήττας.
*Καλλιέργεια του ομαδικού πνεύματος, του σεβασμού προς τον άλλο.
*Ανάπτυξη ηγετικών δεξιοτήτων.
*Ψυχαγωγία.
Το πρότυπο της καθιστικής ζωής
Τα παιδιά ακολουθούν στη μεγάλη πλειοψηφία τους ένα βαρυφορτωμένο σχολικό και εξωσχολικό πρόγραμμα και έχουν να αντιμετωπίσουν πολύ μεγάλες απαιτήσεις από τα μαθήματα αλλά και την οικογένειά τους. Οι γονείς, έχοντας την αγωνία να εφοδιάσουν τα παιδιά με όσο το δυνατόν περισσότερα ακαδημαϊκά προσόντα, κάνουν καμιά φορά το λάθος να τα αποτρέπουν από τον αθλητισμό. Παράλληλα, μεγάλο μέρος από τον ελεύθερο χρόνο τους τα παιδιά τον κατασπαταλούν μπροστά στην τηλεόραση, στον ηλεκτρονικό υπολογιστή ή στα διάφορα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Υιοθετούν έτσι το πρότυπο της καθιστικής ζωής, γεγονός που δεν συνάδει με την ηλικία τους και ταυτόχρονα υποβαθμίζουν τη φυσική κατάσταση και την υγεία τους. Η διατροφή τους απέχει πάρα πολύ από την υγιεινή, με τα λιπαρά και τα συντηρητικά να κυριαρχούν και να υποθηκεύουν την υγεία τους ως μελλοντικών ενηλίκων. Τα δεδομένα αυτά καθιστούν επιτακτική την ανάγκη τα παιδιά να αρχίσουν να γυμνάζονται και να αθλούνται από τη νηπιακή ηλικία. Εδώ είναι που αναδεικνύεται ο σημαντικός ρόλος της προδημοτικής και δημοτικής εκπαίδευσης. Εκεί όπου μπαίνουν οι βάσεις και καλλιεργούνται οι συνήθειες. Η πρωτοβουλία αυτή δεν μπορεί να αναμένεται από τους γονείς, οι οποίοι για οποιονδήποτε λόγο δεν οδηγούν τα παιδιά στον αθλητισμό.
Η ευθύνη του υπουργείου
Η ευθύνη βαραίνει το Υπουργείο Παιδείας ως το άμεσα υπεύθυνο για τις κατευθύνσεις που ακολουθούν οι νέοι. Το υπουργείο οφείλει να δημιουργήσει τις πιο κατάλληλες προϋποθέσεις ώστε τα παιδιά να αποκτήσουν υγιεινές και χρήσιμες συνήθειες όπως είναι ο αθλητισμός. Οφείλει να εντάξει ουσιαστικά τη γυμναστική στα σχολεία ως απαραίτητη καθημερινή δραστηριότητα. Σε όλες τις βαθμίδες. Σε καμία περίπτωση δεν είναι κατανοητή η αντίδραση των δασκάλων. Θα αναμέναμε να απαιτήσουν οι ίδιοι την παρουσία γυμναστών στα δημοτικά και όχι να περιορίζονται σε μια συνδικαλιστική προσέγγιση, η οποία κρύβεται πίσω από τη θεωρία του πολυδύναμου και παντογνώστη δάσκαλου.
Το αθλητικό σχολείο
Η αξία του αθλητισμού πρέπει να ενδυναμωθεί γιατί το οφείλουμε στην υγεία των παιδιών μας. Και αυτό μπορεί να γίνει από τους γυμναστές και με την επέκταση του μαθήματος της γυμναστικής σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Επιπρόσθετα, θα πρέπει να αλλάξει η φιλοσοφία και όσον αφορά στη Μέση Εκπαίδευση. Τόσο ο θεσμός του Αθλητικού Σχολείου πρέπει να ενισχυθεί όσο και το ωρολόγιο πρόγραμμα των υπόλοιπων σχολείων -γυμνασίων και λυκείων- πρέπει να περιλαμβάνει την καθημερινή άσκηση. Το Αθλητικό Σχολείο πρέπει να αποκτήσει τις πιο σύγχρονες εγκαταστάσεις ώστε να είναι σε θέση να προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα και είναι καιρός να επεκταθεί στο γυμνασιακό κύκλο. Η απόφαση να ξεκινήσει ο θεσμός του Αθλητικού Σχολείου από το λύκειο και όχι το γυμνάσιο, ήταν μια ακατανόητη στρέβλωση.
Παράλληλα και τα υπόλοιπα σχολεία θα πρέπει να ενισχυθούν με κατάλληλες αθλητικές εγκαταστάσεις, με σύγχρονες αθλητικές υποδομές, τις οποίες να έχουν τη δυνατότητα οι νέοι να χρησιμοποιούν οργανωμένα καθ’ όλην τη διάρκεια της μέρας. Και επιτέλους δεν γίνεται όλα να κρίνονται από το οικονομικό κόστος, από τη μια, και τις ώρες που θα δοθούν ή όχι στο μάθημα της γυμναστικής από την άλλη. Επιβάλλεται να δούμε την υγεία των νέων πρώτιστα, αλλά και το χαρακτήρα που τους βοηθούμε να οικοδομήσουν. Και δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ένας αθλητής παραμένει αθλητής και εκτός του αγωνιστικού χώρου. Αυτό τον καθιστά καλύτερο άνθρωπο με σφαιρική μόρφωση και παιδεία, καλύτερο μαθητή, καλύτερο εργαζόμενο, σωστό φίλαθλο, έναν άνθρωπο που σέβεται τους γύρω του και πάνω απ’ όλα τον εαυτό του. Η παραβατική συμπεριφορά των νέων, περισσότεροι εκ των οποίων είναι «φίλαθλοι», μπορεί να θεωρηθεί ότι οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην έλλειψη παιδείας. Έτσι λοιπόν όλοι αυτοί που κόπτονται για την αναβάθμιση του αθλητισμού και την εξάλειψη της βίας στα γήπεδα, θα πρέπει να εξετάσουν το κοινωνικο-πολιτιστικό υπόβαθρο και τη νοοτροπία του κάθε φιλάθλου και να αντιληφθούν ότι αυτά διορθώνονται σε μεγάλο βαθμό από το σύστημα εκπαίδευσης.
Σημαντική ασπίδα προστασίας…
Το σύστημα της παιδείας μας πρέπει να προσανατολιστεί προς την καλλιέργεια αρχών και αξιών όπως ο σεβασμός, η αυτοπειθαρχία και γενικότερα η ορθή συμπεριφορά, οι οποίες γίνονται κτήμα του ατόμου από μικρή ηλικία και είναι απαραίτητες για την ειρηνική συνύπαρξη χιλιάδων ατόμων σε ένα γήπεδο, αλλά και στην κοινωνία ευρύτερα, είτε είναι το σχολικό περιβάλλον είτε αργότερα ο χώρος εργασίας. Συνεπώς, η βαρύτητα πρέπει να δοθεί στα μέτρα πρόληψης και όχι στα μέτρα καταστολής, που κι αυτά, όταν λαμβάνονται, συνήθως αποδεικνύονται αναποτελεσματικά. Πολλά κοινωνικά προβλήματα όπως η βία, οποιασδήποτε μορφής, μπορούν να διορθωθούν αν δοθούν οι εναλλακτικές επιλογές.
Η συμμετοχή των νέων σε αθλήματα, η τακτική προπόνηση, οι κανόνες της ομάδας μέσα στην οποία μαθαίνουν να λειτουργούν, αποτελούν μια σημαντική ασπίδα προστασίας εναντίον της μάστιγας των ναρκωτικών, του καπνίσματος και άλλων κακών συνηθειών που επίσης απειλούν τους νέους και που μπορούν να επικρατήσουν σε όσους είναι αδιάφοροι για τον αθλητισμό. Πρέπει να πεισθούν οι νέοι ότι οποιαδήποτε αθλητική ενασχόληση είναι μια ψυχαγωγία που μόνο καλά μπορεί να τους αποφέρει. Ως κατακλείδα, ας έχουμε υπόψη μας ότι ο αθλητισμός είναι η συστηματική σωματική καλλιέργεια του ανθρώπου με συγκεκριμένο τρόπο, ειδική μεθοδολογία και παιδαγωγική με σκοπό την ύψιστη σωματική απόδοση. Κυρίως, όμως, ο αθλητισμός αντικατοπτρίζει τη δεδομένη κοινωνία και τον πολιτισμό της.