Τον γνωρίσαμε ως υποψήφιο δήμαρχο με τον συνδυασμό ΛΥΚΟΒΡΥΣΗ ΠΕΥΚΗ.- Μάθαμε τις απόψεις και τις θέσεις του για την επόμενη μέρα στον δήμο μέσα από τις ανακοινώσεις του συνδυασμού του και κυρίως μέσα από τις συνεντεύξεις του. Σήμερα επιχειρούμε να τον προσεγγίσουμε με μια διαφορετική ματιά, λιγότερη πολιτική και περισσότερο ανθρώπινη.
Συνέντευξη: Θώμη Μελίδου
Στόχος μας να διακρίνουμε την προσωπικότητα, τον χαρακτήρα, τον άνθρωπο που συναντά κανείς στον Δημήτρη Κωνστάντο, λίγο πριν αναλάβει καθήκοντα δημοτικού συμβούλου, στο Δημοτικό Συμβούλιο Λυκόβρυσης – Πεύκης.
– Πού γεννηθήκατε και πότε;
Γεννήθηκα πριν από 46 χρόνια στην Πεύκη, τότε κατοικούσαμε σε μια μονοκατοικία στην οδό Αϊδινίου, δίπλα στο 2ο δημοτικό σχολείο. Με μια μικρή διακοπή μερικών ετών που μείναμε σε μια μονοκατοικία επί της Λ. Ειρήνης (11η στάση), τα 40 χρόνια της ζωής μου έχουν συνδεθεί με την οδό Αϊδινίου.
– Πού και πώς περάσατε τα παιδικά σας χρόνια;
Τα παιδικά μας χρόνια μοιράζονταν στην Πεύκη και στο χωριό των γονιών μας, την Μάλτα που βρίσκεται στην Άνω Μεσσηνία. Φυσικά, τότε η Πεύκη είχε πολλά χαρακτηριστικά που ταίριαζαν με αυτά των χωριών της υπαίθρου. Λίγα σπίτια, πολύ πράσινο, αγροτικές καλλιέργειες, αμπέλια, φιστικιές, συκιές, οικόσιτα ζώα, λίγα εμπορικά καταστήματα και φυσικά προσωπική γνωριμία με τους περισσότερους από τους συμπολίτες μας!
– Πείτε μας ισχυρή ανάμνηση από την παιδική σας ηλικία που έχει χαραχτεί έντονα στη μνήμη σας;
Ήταν το καλοκαίρι του 1974 με την επιστράτευση για την Κύπρο. Τότε κατοικούσαμε σε μια μονοκατοικία στη Λ. Ειρήνης στην 11η στάση. Με έκπληξη βλέπαμε από το πρωί λίγα μέτρα από το σπίτι μας, εκεί όπου τώρα είναι το Γυμνάσιο της Πεύκης στο δάσος, να έχει δημιουργηθεί ένα πρόχειρο στρατόπεδο! Ως μικρά παιδιά δεν αντιλαμβανόμασταν την ουσία του γεγονότος, αλλά ήμασταν πολύ χαρούμενοι με ότι συνέβαινε. Κόσμος πολύς, στρατιωτικά οχήματα, παιχνίδια με τους φαντάρους, σαν εορτή ήταν που τάραζε ευχάριστα την ησυχία της πόλης. Δυστυχώς βέβαια η αιτία ήταν πολύ δυσάρεστη.
Οικογένεια και σχολείο
– Πείτε μας λίγα λόγια για την οικογένειά σας, τους γονείς και τα αδέλφια σας;
Μεγάλωσα σε μια πολυμελή οικογένεια, είμαι ο μικρότερος από τέσσερα αδέλφια, προηγούνται ο Ηλίας, ο Ορέστης και ο Σταύρος. Ο πατέρας μου, Γιώργος, εργαζόταν τα περισσότερα χρόνια στο εξωτερικό, στη Νιγηρία και δυστυχώς όταν επέστρεψε μόνιμα στην Ελλάδα το 1986 λίγα χρόνια μετά (1989) νικήθηκε από τον καρκίνο. Ουσιαστικά μας μεγάλωσε η μητέρα μου, Παναγιώτα ή Τούλα όπως την ξέρουν στην Πεύκη. Μια μητέρα που ανέλαβε περισσότερες ευθύνες από όσες τις αναλογούσαν προσπαθώντας να καλύψει το κενό της πατρικής απουσίας και να μεγαλώσει τέσσερα παιδιά!
– Αντίστοιχα, μιλήστε μας για τα γυμνασιακά και λυκειακά σας χρόνια καθώς και τις αναμνήσεις που τα συνοδεύουν μέχρι σήμερα;
Τελειώνοντας το 2ο δημοτικό σχολείο, πάντα θυμάμαι με αγάπη και σεβασμό την κ. Φώφη, την κ. Πανταζή, την κ. Ευαγγέλου, την κ. Καραμάνου, τον κ. Κουτσικάκη και τον κ. Ρούσκα, δασκάλες και δασκάλους στις έξι τάξεις, έδωσα με επιτυχία εξετάσεις για την εισαγωγή μου στην Βαρβάκειο Πρότυπο Σχολή, ένα δημόσιο σχολείο με πολλαπλή προσφορά στην εκπαιδευτική ιστορία της χώρας μας.
Τα χρόνια του γυμνασίου τα πέρασα στο κέντρο της Αθήνας, στα Εξάρχεια, τέρμα Βαλτετσίου, όπου βρισκόταν το σχολείο. Ήταν φοβερή εμπειρία αρχές της δεκαετίας του ‘80, αυτό το πάντρεμα Πεύκης και Εξαρχείων με αφορμή τα γυμνασιακά μου χρόνια. Ήταν μια εμπειρία που με βοήθησε να καταλάβω πόσο εύκολα μπορούμε να γίνουμε θύματα προκαταλήψεων και στερεοτύπων και πόσο σημαντικό είναι να έχουμε προσωπική άποψη για ότι συμβαίνει. Εκεί έζησα τους σεισμούς της Αθήνας, την ιδιαιτερότητα των Εξαρχείων με τα κοινόβια και όσα λέγονταν για την περιοχή και φυσικά την ύπαρξη ενός εξαιρετικού δημόσιου σχολείου σε μια γειτονιά που επικοινωνιακά τουλάχιστον ήταν χρωματισμένη με πολλούς αρνητικούς προσδιορισμούς.
Έχοντας συμμαθητές από όλη την Αθήνα και τα προάστιά της, διαπίστωσα πόσο άγνωστη σαν περιοχή ήταν η Πεύκη και φυσικά πόσο διαφορετικό ήταν να μεγαλώνεις σε μια περιοχή σαν τη δική μας σε σχέση με παιδιά που κατοικούσαν στο Παγκράτι, στο Βύρωνα στην Καλλιθέα κ.λπ.
Φυσικά από τα μαθητικά χρόνια έχω παντοτινή και ισχυρή παρακαταθήκη τις απεριόριστες δυνατότητες της δωρεάν δημόσιας παιδείας, το μοναδικό ευεργέτημα για τη ζωή όλων όσων είχαμε το προνόμιο να θητεύσουμε γυμνάσιο και λύκειο στην Βαρβάκειο Πρότυπο Σχολή και φυσικά την αξία των μεγάλων ευεργετών όπως ο Ιωάννης Βαρβάκης.
– Έχετε κρατήσει στη ζωή σας φίλους από εκείνη την εποχή; Περιγράψτε μας τη μετέπειτα πορεία της ζωής σας, σπουδές, φιλίες, ενδιαφέροντα, ενασχολήσεις.
Φυσικά, φίλοι υπάρχουν από όλες τις περιόδους της ζωής! Άλλωστε και στο δημοτικό μας συνδυασμό ΛΥΚΟΒΡΥΣΗ ΠΕΥΚΗ.- κυριαρχούν παιδικοί και μεταγενέστεροι φίλοι που μετράμε πλέον και 40 χρόνια γνωριμίας.
Η ζωή προχωρά με γοργούς ρυθμούς, οικονομικές σπουδές, εργασία σε πολυεθνική εταιρία στο χώρο της υγείας, εμπορικές δραστηριότητες στο χώρο του βιβλίου και φυσικά ενασχόληση με τα αγροτικά προϊόντα της οικογένειάς μας με πρωταγωνιστή το ελαιόλαδο.
