Όλα ξεκίνησαν με δημόσιο κείμενο του Γιώργου Χατζηλιάδη, δημότη Λυκόβρυσης Πεύκης όπου και τοποθετήθηκε έναντι της προηγούμενης διοίκησης και τον τρόπο που αυτή ασκήθηκε στο ΚΟΙΠΑΠ, αγγίζοντας ταυτόχρονα ευρύτερα θέματα της προηγούμενης δημοτικής Αρχής του Δημήτρη Φωκιανού στην πόλη. Ακολούθησαν σε δημόσιο επίπεδο και πάλι, επιστολές – απαντήσεις του Κωνσταντίνου Νικολιδάκη, πρώην προέδρου του ΚΟΙΠΑΠ και σημερινού προέδρου του δημοτικού συμβουλίου αλλά και επιστολή – απάντηση του ίδιου του προηγούμενου δημάρχου Δημήτρη Φωκιανού. Σε ό,τι ακολουθεί η δεύτερη επιστολή – απάντηση σε Νικολιδάκη – Φωκιανό του δημότη Γιώργου Χατζηλιάδη. Θέμα της: «Το ΚΟΙΠΑΠ του δήμου Λυκόβρυσης Πεύκης – ο κ. Νικολιδάκης και η απώλεια ψυχραιμίας του κ. Φωκιανού» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η ανακοίνωση. Συγκεκριμένα:
Αξιέπαινη στ’ αλήθεια η προσπάθεια του πρώην προέδρου του ΚΟΙΠΑΠ κ. Νικολιδάκη, να «βαφτίσει το κρέας ψάρι», αλλά και περίεργη η απώλεια ψυχραιμίας του κ.Φωκιανού, που στην προσπάθεια του να υπερασπιστεί κάποιες επιλογές του, προέβη σε απίστευτους και υβριστικούς χαρακτηρισμούς, που μας εντυπωσίασαν αρνητικά.
Εν πρώτοις ξεκαθαρίζω και στους δύο κυρίους, ότι δεν πρόκειται να ασχοληθώ με τις μικροπρεπείς αναφορές τους, περί συγγενικού προσώπου, γιατί έτσι θα ασχοληθώ με το «δένδρο» και όχι με το «δάσος». Και το «δάσος» είναι οι πολιτικές συμπεριφορές, που δημιουργούν προβλήματα στον Δήμο και «φρενάρουν» κάθε τι δημιουργικό και θετικό.
«Θυμίζει καθηγητή που εκφωνεί τον πανηγυρικό της ημέρας» ο κ. Νικολιδάκης
Κατ’ αρχάς, όσον αφορά τις θεωρητικές φιλολογίες του πρώην προέδρου «με την νωπή λαϊκή εντολή», για τα υποτιθέμενα «κατορθώματα του», δεν υφίσταται λόγος σχολιασμού, μια και θυμίζει καθηγητή που εκφωνεί «τον πανηγυρικό της ημέρας». Πάντως αρκετοί υπηρεσιακοί παράγοντες του Δήμου, που ανέγνωσαν το κομμάτι αυτό της επιστολής του, μειδίασαν και μειδιούν ακόμη.
«Υπόσχομαι στον κ. Φωκιανό στο μέλλον να ζητώ τη γνώμη του για να παρέμβω»
Επειδή ο πρώην Δήμαρχος κ. Φωκιανός, ισχυρίζεται ότι ξαφνικά απεφάσισα να παρέμβω, του υπόσχομαι ότι στο μέλλον θα ζητώ την γνώμη του, αν πρέπει να παρέμβω και εφ’ όσον πάρω την έγκριση σας θα προχωρώ.
Τι συμβαίνει κ. Φωκιανέ, ζείτε εκτός Δήμου; Δεν αντιληφθήκατε την καταγγελία, του για λίγους μήνες διατελέσαντος προέδρου του ΚΟΙΠΑΠ κ. Γκαραβέλα, στο Δημ. Συμβούλιο για υβριστική συμπεριφορά του κ. Νικολιδάκη και της νυν αντιπροέδρου; Συμφωνείτε με τα παραπάνω και με την αντίδραση του δημάρχου, που υπέκυψε στις πιέσεις και ακύρωσε την ίδια την επιλογή του;
«Οι ανακρίβειες του Κ. Νικολιδάκη»
Σε ότι αφορά τις ανακρίβειες του κ. Νικολιδάκη, έχω να παρατηρήσω τα εξής:
1)Τα Δ’ υπηρεσιακό συμβούλιο, με εισηγήτρια την κ. Αθ. Καλαντζή επέστρεψε τον ΟΕΥ, όπου αφ’ ενός μεν δεν απορρίπτει καμία ένσταση και αφ’ ετέρου δεν αποκλείει κατηγορίες εργαζομένων, για θέσεις ευθύνης που δικαιούνται να διεκδικήσουν. Εξ άλλου το νομικό πλαίσιο είναι σαφές. Και δεν είναι δυνατόν, όσο και αν κάποιος διαθέτει πλούσια προσόντα «φωτογράφου», να το ξεπεράσει.
2) Όσον αφορά την καθυστέρηση έγκρισης του ΟΕΥ, τα πράγματα είναι απλά. Η καθυστέρηση οφείλεται, είτε σε αδράνεια, είτε σε ανικανότητα, είτε σε σκοπιμότητα. Επί τριάμισι (3 ½) χρόνια τι έκανε η διοίκηση του ΚΟΙΠΑΠ; Εκατοντάδες Δήμοι και Ν.Π. σ’ όλη την Ελλάδα , αλλά και το δικό μας το ΠΕΑΠ, στις ίδιες περίπου συνθήκες και με τα ίδια πάνω κάτω προβλήματα, πως έφτιαξαν ΟΕΥ; Τα επιχειρήματα που παρατίθενται είναι απλώς «προφάσεις εν αμαρτίαις».
3) Σχετικά με το ΕΣΠΑ και τους παιδικούς σταθμούς, που και οι δύο κύριοι ευλογούν τα γένια τους, ίσως επειδή νομίζουν ότι «ανακάλυψαν την Αμερική», τους υπενθυμίζω ότι: η μη χρηματοδότηση τροφείων στους Π.Σ. μέσω ΕΣΠΑ , από την δημοτική αρχή του κ. Θεοδωρακόπουλου, ήταν μία από τις βασικές αιτίες που καταψηφίσθηκε. Εξ άλλου γνωρίζετε ότι και ο γράφων στάθηκε τότε απέναντι. Και μην ξεχνάτε κύριοι ότι μερίδιο ευθύνης στο συγκεκριμένο ζήτημα, έχουν κάποιοι δημοτικοί σύμβουλοι της νυν και της προηγούμενης πλειοψηφίας, που συνυπήρχαν στην θητεία του κ. Θεοδωρακόπουλου και μάλιστα σε σημαντικές θέσεις.
4) Ας δούμε σ’ αυτό το σημείο το περιστατικό της διαφυγής του 4χρονου αγοριού από τον Π.Σ. Λυκόβρυσης, σε σχέση με το «παράπτωμα» της επί -30- χρόνια εργαζόμενης στο ΚΑΠΗ Πεύκης. Εδώ αποκαλύπτεται το μέγεθος της πλήρους έλλειψης απονομής δικαιοσύνης. Στην πρώτη περίπτωση, ο τότε πρόεδρος του ΚΟΙΠΑΠ κ. Νικολιδάκης, ισχυρίζεται ότι η υπεύθυνη τιμωρήθηκε. Τον ερωτώ: πότε έγινε το περιστατικό της Λυκόβρυσης; πότε κλήθηκε η υπεύθυνη για εξηγήσεις; Τι ποινή της επεβλήθη; Ήταν μεγαλύτερη της επίπληξης; ποιος την επέβαλλε και ποιος την υπέγραψε; Πείτε μας ποιος ο αριθμός πρωτοκόλλου και ποια η ημερομηνία του εγγράφου επιβολής ποινής;
Είναι λογικό να τοποθετείται μετά από ένα τέτοιο σοβαρότατο περιστατικό, η υπεύθυνη υπάλληλος προϊσταμένη σε άλλο παιδικό σταθμό; Αν αυτό δεν είναι άρνηση των ευθυνών της τότε ηγεσίας του ΚΟΙΠΑΠ(και όχι μόνο), τότε τι είναι άραγε;
Σε αντιδιαστολή με την διαχείριση του συμβάντος αυτού, ερωτώ για ποιο αλήθεια παράπτωμα τιμωρήθηκε η υπάλληλος του ΚΑΠΗ Πεύκης με α) πρόστιμο ισόποσο με το ¼ μηνιαίων αποδοχών και β) αντικατάσταση από την θέση της προϊσταμένης
Μήπως γιατί πήρε άδεια 4 ημερών χωρίς να το δικαιούται η ότι πήγε στο γραφείο του Δημάρχου για προσωπικούς και όχι για υπηρεσιακούς λόγους, «εγκαταλείποντας» για δύο ώρες το ΚΑΠΗ;
Κάντε τώρα μια απλή σύγκριση για να καταλάβουμε όλοι οι νοήμονες πολίτες, το μέγεθος της κακοδιοίκησης του ΚΟΙΠΑΠ της τότε εποχής.
Διαφεύγει ένα 4χρονο χωρίς να γίνει αντιληπτό, διανύει 3-4 Κm με κίνδυνο να συμβεί το χειρότερο και η υπεύθυνη «τιμωρείται» τοποθετούμενη προϊσταμένη σε άλλο Π.Σ. και εντέχνως το γεγονός «θάβεται».
Η δε εργαζόμενη στο ΚΑΠΗ Πεύκης για «παραπτώματα», τιμωρείται με πρόστιμο και παύση από την θέση της προϊσταμένης. Το δε Δ’ υπηρεσιακό συμβούλιο, αλλά και το Β’ πειθαρχικό συμβούλιο, σε προσφυγή της εργαζόμενης κατά των αποφάσεων του κ. Νικολιδάκη, αποφάσισαν ΟΜΟΦΩΝΑ και τα δύο θεσμοθετημένα όργανα την αθώωση της υπαλλήλου και την άρση των ποινών, αποδεικνύοντας έτσι την άδικη άσκηση διοίκησης από τον τότε πρόεδρο του ΚΟΙΠΑΠ.
Η δε πολύπλευρη ικανότητα του κ. Νικολιδάκη με το υποτιθέμενο «τεράστιο έργο» απεδείχθη και στην συνέχεια όταν παρά τις δύο αθωωτικές αποφάσεις, συνέχισε με νέα ένσταση να επιδιώκει την τιμωρία της εργαζόμενης. Και το Γ’ τμήμα του 2βάθμιου πειθαρχικού συμβουλίου, απαντά επί λέξει «…αποφάσισε ομόφωνα την απόρριψη της ένστασης ως ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗΣ». Εν ολίγοις ο αυτό-προσδιοριζόμενος ως δημιουργός μέγιστου έργου, με τις αντίστοιχες απαιτούμενες γνώσεις και μάλιστα με πολυετή παρουσία στην Τ.Α., αποδεικνύεται εδώ ότι δεν γνωρίζει ούτε τα βασικά.
