Η αντίδραση των Μαρουσιωτών ενάντια στα σχέδια της απαλλοτρίωσης πήρε δυναμική μορφή τον Σεπτέμβριο του 1954, με την πραγματοποίηση μεγάλης συγκέντρωσης διαμαρτυρίας στο δημαρχείο, το οποίο στεγαζόταν τότε στο Παλαιό Δημαρχείο της πλατείας Ηρώων. Όπως πληροφορούμαστε από το φύλλο 3066 της 7ης Σεπτεμβρίου 1954 της αθηναϊκής εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, στη συγκέντρωση μίλησαν «ο επικεφαλής της μεγάλης επιτροπής αγώνος κ. Παναγιωτόπουλος, ο δήμαρχος Αμαρουσίου κ. Χαϊμαντάς, ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Μήλας, ο διευθυντής της Γενικής Συνομοσπονδίας Γεωργικών Συνεταιρισμών και άλλοι, αναπτύξαντες το μέγεθος της καταστροφής την οποίαν πρόκειται να υποστεί το Αμαρούσιον, εάν απαλλοτριωθή η περιοχή Καλογρέζης».
Σύμφωνα με άλλο ρεπορτάζ της εφημερίδας ΕΘΝΟΣ (φύλλο της 8ης Σεπτεμβρίου 1954), η επιτροπή αγώνα κατά των απαλλοτριώσεων απέστειλε τηλεγραφήματα διαμαρτυρίας προς την κυβέρνηση (Αλέξανδρου Παπάγου), επισημαίνοντας ότι «μόνον ως έγκλημα δύναται να θεωρηθή το ξερίζωμα 5.000 ελαιοδένδρων και το ξεσπίτωμα 500 οικογενειών πολεμιστών πτωχών εργατών-μικροκαλλιεργητών».
Ενδιαφέρον είναι ότι στη συγκέντρωση στο δημαρχείο αποφασίστηκε μεταξύ άλλων να υποδειχθεί στην κυβέρνηση ως εναλλακτική λύση το κτήμα Συγγρού-Μητσοτάκη-Καρέλλα, πρόταση που δεν έτυχε αποδοχής. Προτεραιότητα είχε ασφαλώς τότε η καλλιεργήσιμη γη και όχι η δασική έκταση του κτήματος Συγγρού.
Η κυβέρνηση Παπάγου και η διάδοχός της κυβέρνηση Καραμανλή προχώρησαν τελικά στην υλοποίηση των απαλλοτριώσεων δίχως να λάβουν υπόψη τους τις διαμαρτυρίες των Μαρουσιωτών. Όταν στα τέλη της δεκαετίας του 1970 άρχισε επιτέλους η κατασκευή του Σταδίου, το Μαρούσι είχε ήδη πάψει να είναι ένας αγροτικός δήμος.
Γιώργος Πάλλης
