«Μεθοδεύσεις, αλήθειες και ψέματα»
Σε ανακοίνωσή του, επίσης, ο σύλλογος «Κασταλία» αναφέρει τα εξής:
«Τις ποικίλες μεθοδεύσεις στις οποίες κατέφευγαν κατά καιρούς οι κύριοι της Δημοτικής Αρχής, από την επαύριον κιόλας της ιστορικής, ομόφωνης απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου, της 20ης Μαΐου 2008, με σκοπό να την ακυρώσουν, με σκοπό να αποτρέψουν δηλαδή την απαλλοτρίωση του πρώην οικοπέδου Παναγοπούλου (για χώρο πρασίνου επίγειο, με υπόγειο χώρο στάθμευσης), τις έχουμε επανειλημμένα καταγγείλει. Στον τοπικό Τύπο, στα δημοτικά συμβούλια, στον ίδιο το Δήμαρχο Αμαρουσίου. Καθυστερήσεις αδικαιολόγητες στην τροποποίηση του σχεδίου η οποία ουδέποτε έγινε τελικά) και στην ανάρτηση της απόφασης, λάθη υπηρεσιακά δήθεν, αποφάσεις επί αποφάσεων, επιτροπές επί επιτροπών. Και το Νοέμβριο του 2008 επιστρατεύτηκε πλέον το «βαρύ πυροβολικό», η διορισμένη από τη Δημοτική Αρχή «Επιτροπή του Κέντρου». Για να εξυφάνει αρχικά τα εξωφρενικά εκείνα σενάρια περί ψαραγορών στο χώρο και κρεαταγορών -δημοτικών σημειωτέον- και να καταλήξει, στις 10 Δεκεμβρίου, «επί το ευπρεπέστερον», στη «μέση» και «λογικότερη» απόφαση – πρόταση, να επανέλθει δηλαδή, αναπότρεπτα δήθεν, λόγω ανυπέρβλητων οικονομικών δυσχερειών του Δήμου, ο χώρος στην εταιρεία. Δύο μήνες μετά, στις 10 Φεβρουαρίου 2009, με την επονείδιστη απόφαση -του Δημοτικού Συμβουλίου αυτή τη φορά- που ανέτρεψε την αρχική (βασιζόμενη στην απόφαση – εισήγηση της «Επιτροπής του Κέντρου»), η φαρσοκωμωδία έφτασε, ως γνωστόν, στην κωμικοτραγική της κορύφωση.
Ας γίνουμε όμως πιο συγκεκριμένοι:
1. To «πρακτικό της απόφασης της επιτροπής του Κέντρου» παραποιήθηκε στη μεταφορά του, ως εισήγηση, στο Δημοτικό Συμβούλιο. Στο πρακτικό, τα μέλη της επιτροπής δεν ζητούν πουθενά από τον Δήμο να προχωρήσει στην απαλλοτρίωση, «εάν διαθέτει τα απαραίτητα οικονομικά κονδύλια», όπως εμφανίστηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο. Αντίθετα, θεωρούν δεδομένη την οικονομική αδυναμία του Δήμου και την ανάγκη απόδοσης του χώρου στον ιδιοκτήτη.
2. Στο «πρακτικό της απόφασης της επιτροπής του Κέντρου» ο πρόεδρος του ΕΣΑΜ, κ. Γ. Παπαχρυσάνθου, εμφανίζεται να ζητά, στις 10 Δεκεμβρίου, να αρθεί η απόφαση της απαλλοτρίωσης του χώρου. Μόνο που, από τη συνεδρίαση αυτή, ο κ. Παπαχρυσάνθου ήταν απών! Αντίθετα ήταν παρών στην προηγούμενη συνεδρίαση, της 26ης Νοεμβρίου, και υπέβαλε την πρόταση, με την οποία συμφώνησαν και ο κ. Κ. Γαρδέλης και η κ. Δ. Τσουκλείδου και η οποία δημοσιεύτηκε στον τοπικό Τύπο αμέσως μετά, να γίνει ο χώρος δημοτική ψαραγορά και κρεαταγορά. Η πρόταση αυτή βέβαια προϋπέθετε απαλλοτρίωση. Και αναρωτιόμαστε: Πώς αλήθεια, εντός δεκαπενθημέρου, άλλαξαν γνώμη τόσο ριζικά τα παραπάνω μέλη της Επιτροπής; Τι άλλαξε, εντός του παραπάνω δεκαπενθημέρου, στην οικονομική κατάσταση του Δήμου;
3. Στο Δημοτικό Συμβούλιο της 10ης Φεβρουαρίου, τόσο ο κ. Παπαχρυσάνθου όσο και η κ. Τσουκλείδου στήριξαν την πρότασή τους να αποδοθεί ο χώρος στην εταιρεία στη βεβαιότητα ότι ο Δήμος δεν διαθέτει τα απαραίτητα για την απαλλοτρίωση οικονομικά κονδύλια. Και αναρωτιόμαστε: Πώς είναι δυνατόν οι πρόεδροι δύο συλλόγων του Αμαρουσίου να αποφαίνονται με τόση βεβαιότητα για τα οικονομικά του Δήμου; Ποιος διοικεί το Μαρούσι τελικά; Η ‘‘Δημοτική Αρχή’’ ή οι πρόεδροι των δύο αυτών συλλόγων;».
