Στις 9 του Οκτώβρη αναπαύθηκε στην ελληνική γη ο παλιός κι αγαπημένος μου φίλος, ο Άγγελος Roύσος. Είχα μιλήσει μαζί του τον περασμένο χρόνο. Είπαμε πολλά και συμφωνήσαμε να ξαναμιλήσουμε. Δυστυχώς διάφορα δικά μου οικογενειακά, με απορρόφησαν και δεν ξαναμιλήσαμε.
Όμως έβαλα μπροστά το σκληρό δίσκο του μυαλού μου και προσπάθησα να γυρίσω πίσω το χρόνο, τον καιρό που μια ατίθαση τετράδα της τελευταίας τάξης του Γυμνασίου η οποία εξακολουθούσε να κάνει διάφορα, που εκνευρίζανε τον αείμνηστο γυμνασιάρχη μας, τον Σταυρόπουλο, ο οποίος χειριζόταν άψογα τον χάρακα. Μας φώναζε πως κάνουμε σαν τους τσούρλους στα ποτάμια. Κι εμείς τον βαφτίσαμε τσούρλο…
Έμεινα να θυμάμαι μόνη μου. Στην παρέα ήμασταν τρία αγόρια και η αφεντιά μου, μοναδική γυναίκα αλλά με αντρίκιο τσαγανό. Οι τρεις έφυγαν κι αναφέρομαι στον Γιάννη Μανιάτη, τον Άγγελο Πετρούτσο και τον Άγγελο Ρούσο. Είμαι σίγουρη πως ο Άγγελος τους συνάντησε, και πως θα προσπαθήσουν να ξανακάνουν τις πλάκες τους. Στον κόσμο των πνευμάτων δεν υπάρχουν φραγμοί. Όποιος διαβεί την Αχερουσία παύει να λογοδοτεί στους τιποτένιους όπως κάνουμε εμείς οι ζωντανοί.
Θυμάμαι ένα περιστατικό που συνέβη κάποιο μεσημέρι, όταν φύγαμε απ’ το σχολείο. Είχαμε μεταφερθεί γωνία Τσαλδάρη και Περικλέους. Όπως κατηφορίζαμε και οι τέσσερις την Περικλέους, βρέθηκα μόνη μου χωρίς να καταλάβω τι συνέβη. Η απορία μου λύθηκε όταν είδα μπροστά μου τον πατέρα μου με το αχώριστο μπαστούνι του. Την κάνανε λοιπόν δια λόγους προστασίας τους. Την άλλη μέρα τούς κατηγόρησα για ανανδρία! Αξέχαστες μέρες, αξέχαστοι φίλοι και συμμαθητές. Με τον Άγγελο, μας έδεσε και η μοίρα των γονιών μας, όταν πήραν μαζί το δρόμο της ομηρίας.
Ο πατέρας του Άγγελου δεν ανευρέθη. Ο δικός μου γύρισε και σε λίγο έφυγε. Θυμάμαι ακόμη πως κάποια μέρα δεν πήγαμε σχολείο. Κάναμε απεργία για αντίσταση εναντίον των Γερμανών κατακτητών, διότι είχαν αποφασίσει να στρατολογήσουν Έλληνες εργάτες και να τους στείλουν στα εργοστάσιά τους. Ξεσηκώσαμε το σχολείο, ο Μανιάτης πρωτοστάτησε, δεν έγινε άδικα στρατιωτικός αργότερα. Το πόσο Έλληνες νιώθαμε, το απέδειξε η επιστροφή του Άγγελου στην πατρίδα.
Τα χρόνια πέρασαν, χαθήκαμε, γιατί ο Άγγελος μπήκε στη Νομική και όταν τελείωσε έφυγε στην Αμερική. Εκεί είχε όχι μόνο επαγγελματική αλλά και εθνική δράση. Αναφέρομαι λοιπόν στη σταδιοδρομία του, στην τότε φίλη χώρα, την Αμερική.
Ο Άγγελος εργάσθηκε πρώτα στην Ελληνική Πρεσβεία της Ουάσιγκτον και συγχρόνως σπούδαζε Κοινωνιολογία στο πανεπιστήμιο. Αργότερα μετατάχθηκε στο Ελληνικό Προξενείο του Σικάγου και συνέχισε τις σπουδές του στο Νορθγουέστερν, στο εκεί πανεπιστήμιο. Όταν απεχώρησε απ’ το Προξενείο μας του Σικάγου, για ένα χρονικό διάστημα εργάσθηκε στο υπουργείο Εξωτερικών της Αμερικής, ως διερμηνέας των δημοσιογράφων που επισκέπτονταν τις Η.Π.Α. Αφού πέρασε από όλα αυτά τα εργασιακά στάδια, έγινε καθηγητής στο Σίτι Κόλετζ του Σικάγου (City Colleges of Chicago) και δίδασκε Κοινωνιολογία. Διετέλεσε ακόμη πρόεδρος του τμήματος Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου.
