Συλλυπητήριο μήνυμα του δημάρχου Αμαρουσίου Γιώργου Πατούλη,
για την απώλεια του Μάρκου Τσάκα
«Προ ημερών με οδύνη αποχαιρετήσαμε στο Μαρούσι ένα άξιο τέκνο του.
Ο Μάρκος υπήρξε ένας ξεχωριστός νέος και άξιος συνεργάτης στο Γραφείο Τύπου του Δήμου μας. Υπηρέτησε με υποδειγματικό ήθος, φιλότιμο και συνέπεια την πόλη και το κοινό καλό.
Αγαπητός σε όλους, φιλικός, προσηνής, με ιδιαίτερες κοινωνικές ευαισθησίες, πνεύμα που δεν εφησύχαζε, δραστηριοποιήθηκε με κοινωφελή ιδρύματα προβάλλοντας το έργο τους.
Υπηρέτησε την ενεργό δημοσιογραφία επί 20 συναπτά έτη από διάφορα μέσα ενημέρωσης διατηρώντας ζωντανό τον δημοσιογραφικό «ομφάλιο» λώρο με τον τοπικό Τύπο της πόλης μας από όπου αρθρογραφούσε ανελλιπώς για αθλητικά θέματα όπως και αλλά ευρύτερου ενδιαφέροντος. Η αγάπη του για το Τατόι ήταν τέτοια ώστε αφιερώθηκε στον αγώνα για την αναστήλωση των βασιλικών ανακτόρων ως μέλος του Συλλόγου Φίλων Κτήματος Τατοΐου.
Ευγενική φύση, πάλεψε γενναία και με χαμόγελο κόντρα στην επάρατη νόσο μέχρι το τέλος, στην άνιση αυτή μάχη που έδωσε. Η απώλεια του μας άφησε συντετριμμένους. Θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη όσων τον γνωρίσαμε, τον εκτιμήσαμε και τον αγαπήσαμε η αστείρευτη ζωντάνια, η υπερηφάνεια, η πίστη στις αξίες και στα πιστεύω του, η αγωνιστικότητα, η μεγαλοσύνη της ψυχής του.
Εκ μέρους του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης αλλά και των συνεργατών του στον Δήμο θα ήθελα να εκφράσω τα βαθιά συλλυπητήρια όλων μας προς την οικογένεια του Μάρκου αλλά και προς όλους τους δικούς του ανθρώπους».
Στη μνήμη του Μάρκου
Η ΑΜΑΡΥΣΙΑ θρηνεί ένα από τα παιδιά της. Ο Μάρκος, το αγόρι που ανδρώθηκε στην εφημερίδα μας, έφυγε πολύ νωρίς από τη ζωή.
Θα τον θυμάμαι πάντα…
Για το ήθος και την εντιμότητά του.
Για την ευγένεια και την πραότητά του.
Για την αγνότητα της ψυχής του.
Τα συλλυπητήριά μου στην οικογένειά του και στο Χρήστο Ζαγκλή, που ο Μάρκος τον θεωρούσε δεύτερο πατέρα του.
Για σένα ΜΑΝΑ, ο Μάρκος πέταξε στα ουράνια, αλλά θα τον νιώθεις πάντα γύρω σου. Θα σε κοιτάζει με τα μεγάλα αμυγδαλωτά μάτια του σκαρφαλωμένος στα αστέρια, στα σύννεφα, στο φεγγάρι και θα σε αγγίζει με τη βροχή και τον άνεμο.
Μάρκο, καλό σου ταξίδι, αγόρι μου, στο βασίλειο των ουρανών.
Γεωργία Γκίκα
Συνάδελφος στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ 22 χρόνια
Έντιμος άνθρωπος, αφοσιωμένος μαρουσιώτης, πιστός φίλος
Ο Μάρκος Τσάκας, που ο θάνατος πήρε από κοντά μας σε ηλικία 42 ετών, ήταν ένας άνθρωπος με πολλά χαρίσματα. Τα χαρίσματα αυτά γνωρίζουν καλά όσοι τον συναναστράφηκαν, είτε ως συνάδελφοι στη δουλειά, είτε ως φίλοι. Και φάνηκαν ακόμα περισσότερο στο διάστημα της σκληρής αρρώστιας του, την οποία αντιμετώπισε με μεγάλο θάρρος και αξιοπρέπεια.
Πρώτα απ’ όλα, ήταν ένας έντιμος νέος άνθρωπος, που αγωνίστηκε επαγγελματικά με εφόδιο τις προσωπικές του δυνάμεις. Δούλεψε πολύ, στην Αμαρυσία συνεχώς και μέχρι τέλους, επί είκοσι και πλέον χρόνια, καθώς και σε άλλα περιοδικά έντυπα και ιστοσελίδες. Όπως πολλοί άξιοι νέοι της γενιάς του, τούτα τα τελευταία χρόνια της «Κρίσης» δοκιμάστηκε, βρήκε κλειστές πόρτες, αλλά δεν έχασε ποτέ την εντιμότητα και την αξιοπρέπειά του.
Ο Μάρκος αγαπούσε πολύ το Μαρούσι –ήταν άνθρωπος που σεβόταν τις ρίζες του και ενδιαφερόταν για κάθε τι το καλό που είχε σχέση με τον τόπο του, και ιδιαίτερα για τον αθλητισμό. Η πορεία του Γυμναστικού Συλλόγου Αμαρουσίου και των άλλων σωματείων της πόλης έχει καταγραφεί από τον ίδιο στην Αμαρυσία, όπου και αποτυπώνονται οι ικανότητές του ως αθλητικογράφου και η κριτική του ματιά απέναντι στα κακώς κείμενα.
Κάτι άλλο που έκανε τον Μάρκο ξεχωριστό, ήταν το θάρρος με το οποίο υποστήριζε τις πεποιθήσεις του. Τις πολιτικές του ιδέες τις υπερασπιζόταν άφοβα, σε μια εποχή που αυτές πλέον θεωρούνταν παρωχημένες, πηγαίνοντας αντίθετα προς την επικρατούσα για πρόσωπα και πράγματα κοινή γνώμη. Δεν παρέβλεπε όμως τα λάθη και τις απογοητεύσεις που ενίοτε προκαλούσαν τα ίδια αυτά πρόσωπα.
Είχε ακόμη πίστη στις συλλογικές προσπάθειες και ασχολήθηκε ενεργά με το Σύλλογο των Φίλων του Κτήματος Τατοΐου, του οποίου υπήρξε ιδρυτικό μέλος, την πρωτοβουλία «Κάθε Σάββατο στην Αθήνα», το σωματείο «Ελίζα». Ο Μάρκος ήλπιζε σε έναν πιο ευγενικό και όμορφο κόσμο, σε μια διαφορετική κοινωνία, και με το ιδανικό αυτό συμμετείχε στις παραπάνω πρωτοβουλίες, συναντώντας ανθρώπους με τις ίδιες προθέσεις.
Ο Μάρκος υπήρξε τέλος πιστός και ανιδιοτελής φίλος για τους φίλους του. Ήταν πάντα ειλικρινής, πέρα μάλιστα από τον συνήθη «μέσο όρο», μοιραζόταν τις χαρές και τις λύπες, και δεν στεκόταν στα μικρά πράγματα που εύκολα απομακρύνουν τους ανθρώπους, μέσα στην εσωστρέφεια της καθημερινής ζωής.
Αυτά τα σπάνια χαρίσματα θα στερηθούμε οι φίλοι του, το Μαρούσι και προπάντων η οικογένειά του, απέναντι στο πένθος της οποίας κάθε παρηγορητικός λόγος ακούγεται κενός.
Γιώργος Πάλλης
