Κυρίες και Κύριοι
Αγαπητά μας παιδιά
Πριν από 12 χρόνια είχαμε την ιδέα ως σχολείο να τιμήσουμε τον Έλληνα Δάσκαλο με τη δημιουργία του συγκεκριμένου μνημείου. Με την ενέργεια αυτή επιχειρήσαμε να αναδείξουμε τον πολυδιάστατο αλλά και καθοριστικό ρόλο που είχε και ασφαλώς εξακολουθεί να έχει ο Έλληνας Δάσκαλος μέσα στο διάβα της ελληνικής ιστορίας. Θελήσαμε να τιμήσουμε τον Έλληνα Δάσκαλο και να τον προβάλουμε ως διαχρονικό σύμβολο. Κυρίως όμως επιδιώξαμε να τονίσουμε την ηθική διάσταση μιας Παιδείας που στοχεύει στην αποκατάσταση χαμένων αξιών και ιδανικών.
Πιστέψαμε και πιστεύουμε στο δάσκαλο εμπνευστή. Στο δάσκαλο που δεν περιορίζεται στο ρόλο ενός απλού αναμεταδότη γνώσεων, αλλά φιλοδοξεί να αφυπνίσει τις νεανικές ψυχές. Στο δάσκαλο που καθημερινά κρατά ανοιχτά και άγρυπνα τα μάτια της ψυχής του αλλά και των μαθητών του. Στο δάσκαλο που έχει ανοιχτές τις πνευματικές του κεραίες, για να συλλάβει τα πολλαπλά μηνύματα των καιρών. Στο δάσκαλο που με τη διδασκαλία του καλλιεργεί το ανήσυχο πνεύμα των μαθητών του. Στο δάσκαλο που δε στοχεύει απλώς στο να δώσει ένα καλό επαγγελματία στην κοινωνία αλλά ένα σωστό άνθρωπο. Στο δάσκαλο, τέλος, που παρ’ ότι το κύρος του τα τελευταία χρόνια πλήττεται από παντού, παραμένει η ζωντανή ελπίδα του έθνους.
Θα μπορούσαμε επί ώρες να μιλάμε γι΄ αυτό τον δάσκαλο. Ένα είναι βέβαιο, ότι τον δάσκαλο αυτό, τον έχουμε απόλυτη ανάγκη ως έθνος, ως κοινωνία και ως λαός. Σε μια εποχή κατά την οποία όλοι σχεδόν οι θεσμοί διέρχονται μια βαθιά κρίση αξιών, εμείς πιστεύουμε ότι ο Έλληνας Δάσκαλος μπορεί να ξαναζωντανέψει τη χαμένη ελπίδα. Η κρισιμότητα της σημερινής κατάστασης απαιτεί από τον σημερινό δάσκαλο να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να συνειδητοποιήσει πως πάνω και πέρα από όλα είναι παιδαγωγός. Κυρίως όμως απαιτεί από το σημερινό εκπαιδευτικό μας σύστημα να στοχεύσει στη διδασκαλία ολοκληρωμένων και αυτοδύναμων προσωπικοτήτων, που θα είναι σε θέση να αντεπεξέλθουν στις τεράστιες προκλήσεις των καιρών.
Σε μια εποχή κατά την οποία η οικονομική κρίση βαραίνει πάνω από την ελληνική κοινωνία, εμείς δε θα πάψουμε να πιστεύουμε ότι υπάρχει και μια άλλη κρίση, πιθανόν σοβαρότερη, που είναι πρωτίστως ηθική. Δεν θα πάψουμε να πιστεύουμε ότι για τις όποιες απαιτούμενες αλλαγές χρειάζεται πρωτίστως αλλαγή νοοτροπίας. Σ΄ αυτή ακριβώς την αλλαγή ο ρόλος του Έλληνα εκπαιδευτικού μπορεί και πρέπει να είναι καθοριστικός. Είναι χρέος όλων ημών των δασκάλων να στηρίξουμε ξανά την πίστη των νέων ανθρώπων στη δύναμη της αξίας. Έχουμε ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας να τους μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας. Οφείλουμε να τους μιλήσουμε για τις ευθύνες τους αλλά και για τις δικές μας ευθύνες.
Στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, νομίζω ότι δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερη θέση ο στοχασμός του εθνικού μας ποιητή, Διονύσιου Σολωμού, που αναγράφεται στο μνημείο:
«Κλείσε μέσα στην ψυχή σου την Ελλάδα
και θα αισθανθείς μέσα σου να λαχταρίζει
κάθε είδος μεγαλείου»
Αυτή ακριβώς την προτροπή θα θέλαμε να απευθύνουμε σε κάθε Έλληνα πολίτη και ειδικότερα στους νέους του τόπου μας. Ας κλείσουμε μέσα στην καρδιά μας την Ελλάδα και ας αγωνιστούμε, για να δώσουμε στον τόπο μας και στα παιδιά μας ένα μέλλον που μας αξίζει. Όλοι μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε.
