Το βιβλιοπωλείο «Φακίνος» και οι εκδόσεις «Σύγχρονη Σκέψη» σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου «Όνειρα από χάλυβα» της Ιωάννας Η. Μάστορα και στη διάλεξη με θέμα «Ζητείται όραμα».
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί σήμερα, Τετάρτη 16 Ιουνίου στις 7.30 το βράδυ στο Βιβλιοπωλείο Φακίνος στο Μαρούσι (Νικολάου Πλαστήρα 8). Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα του Ομίλου UNESCO Αμαρουσίου Περιφέρειας Αττικής.
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα με ιστορικές και κοινωνικές προεκτάσεις, για έναν λόγο καταγγελτικό για τα ελαττώματα της φυλής μας, τη διχόνοια, την κομματική μισαλλοδοξία, την αλαζονεία και απληστία των κρατούντων, την έλλειψη κοινωνικής μέριμνας και μια προτροπή για τη νεολαία να υιοθετήσει νέα μονοπάτια.
Κρίσεις για το βιβλίο
Σημαντικές προσωπικότητες των γραμμάτων και του πολιτισμού έχουν μιλήσει για το βιβλίο. Το βιβλίο έχει προλογίσει ο Βασίλης Βασιλικός ο οποίος αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Την αρετή μας διδάσκει το καλογράφημα της κυρίας Ιωάννας Μάστορα».
Όπως πάντοτε μεστός και περιεκτικός ο Σπύρος Μερκούρης έχει αναφέρει για το βιβλίο τα ακόλουθα:
«Ο Δημήτρης (ήρωας του βιβλίου) εκπροσωπεί τη δύναμη της επιβίωσης του Έλληνα που είναι συνυφασμένη με τη σχέση του ελληνικού πνεύματος με τα κύρια χαρακτηριστικά της ελληνικής φύσης. Πέτρα, σκληρή ζωή, επιβίωση, θάλασσα, επικοινωνία, ανταλλαγή ιδεών, φως, έμπνευση, δημιουργία. Ο Ελληνικός Πολιτισμός είναι ανθρωποκεντρικός. Το βιβλίο αυτό δείχνει τη δύναμη του ελληνικού πολιτισμού. Τη συνεχεία του, τη διάρκειά του».
Η δρ Σουζάννα Μιχαηλίδη, Αντιπρύτανης Ακαδημαϊκών Υποθέσεων του University of Indianapolis Athens αναφέρει χαρακτηριστικά: «Όλοι οι χαρακτήρες του λογοτεχνικού έργου είναι διαχρονικά πορτρέτα ανδρών και γυναικών της Ελληνικής πραγματικότητας μετά τον εμφύλιο πόλεμο. Διαβάζοντας το μυθιστόρημα «Όνειρα από Χάλυβα», αυτό που έχει περισσότερη σημασία είναι το ποιοι είμαστε, καθώς δεν μπορούμε παρά να έρθουμε αντιμέτωποι με την πράξη της ανάγνωσης. Επειδή οι περισσότεροι από εμάς φέρουμε συγκεκριμένες προσδοκίες, μια αλλαγή γίνεται μέσα μας με το μυθιστόρημα, όπου νομίζουμε να συναντάμε -αν όχι τους φίλους και τους εαυτούς μας – τότε μια γνώριμη κοινωνική πραγματικότητα, είτε σύγχρονη είτε ιστορική, επί του προκειμένου την Ελληνική πραγματικότητα μετά τον εμφύλιο. Στο μυθιστόρημα μπορούμε να ανακαλύψουμε δεσμούς με την υπαρξιακή επεξήγηση του περιεχομένου. Είναι φανερό ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη φιλοσοφία του υπαρξισμού για να αναλύσουμε τον κύριο χαρακτήρα του έργου, με τη θέση ότι οι άνθρωποι ως ανεξάρτητα όντα δημιουργούν το νόημα και την ουσία της ζωής τους ως πρόσωπα, με αυτόν τον τρόπο γίνονται οι επιλογές στη ζωή. Σύμφωνα με τον υπαρξισμό κάθε άτομο είναι πλήρως ελεύθερο και, γι’ αυτό αποκλειστικά υπεύθυνο. Έγκειται στον άνθρωπο να δημιουργήσει ένα ήθος προσωπικής ευθύνης έξω από κάθε κατεστημένο σύστημα πεποιθήσεων. Αυτή η προσωπική έκφραση της ύπαρξης είναι ο μόνος δρόμος για να ανυψωθούμε πάνω από την παράλογη έκφραση της ζωής, τα δεινά, το θάνατο και το τέλμα της ατομικότητας».
Ιδιαίτερη εντύπωση έχει κάνει η αναφορά του δημοσιογράφου και συγγραφέα Δημήτρη Παπαναγιώτου: «Σε όλο το βιβλίο, σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της ζωής του κεντρικού ήρωα, όπως και των παράλληλων ιστοριών των άλλων προσώπων, γίνεται άμεση η πολιτική διάθεση της συγγραφέως να περιγράψει τα κακώς κείμενα της πολιτικής ζωής και να τα κρίνει με αμείλικτο τρόπο, να τα καταδικάσει.
Επικαλείται, σχετικώς, και αποσπάσματα λεχθέντων από σοφούς της ελληνικής αρχαιότητας για την πολιτική, για τους πολιτικούς, για τα κοινωνικά συμπτώματα και φαινόμενα. Αφεύκτως εδώ, τα κεφάλαια αυτά του βιβλίου, το ύφος γραφής παίρνει χρώμα δημοσιογραφικό, καταγγελτικό, λεγκτικά καταδικαστικό. Έντονα προβληματισμένη, η συγγραφέας έχει πολλά μέσα της και θέλει να τα βγάλει. Να τα εξωτερικεύσει, να εκφραστεί ανοιχτά. Να αναδείξει το κακό, το απαράδεκτο, την επικράτηση της απαξίας. Να σημάνει προσκλητήριο, να σημάνει συναγερμό καλώντας τον αναγνώστη – πολίτη να αφυπνισθεί, να εγερθεί, να αντιμετωπίσει ενεργά τη διαμορφούμενη θλιβερή κατάσταση στην πολιτική διοίκηση και στην κοινωνία. Και να τον κάνει να προχωρήσει σε μια αναγέννηση. Ίσως αυτό το κοινωνικό όνειρο να είναι πράγματι από χάλυβα. Η τήξη του και η κάθαρσή του είναι το ζητούμενο».
Η συγγραφέας
Όπως άλλωστε αναφέρει η συγγραφέας, δρ Ιωάννα Μάστορα στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:
«Πάντοτε απορούσε πως εμφανίζονται τόσα πολλά σαλιγκάρια μετά από κάθε δυνατή νεροποντή. Τα σαλιγκάρια δεν είναι ουρανοκατέβατα, τα γεννάει η γη. Το ότι εμφανίζονται περισσότερα μετά από κάποια δυνατή καταιγίδα, αυτό είναι και θα παραμείνει άγνωστο, καθότι αυτό είναι και το μυστικό τους. Χρειάστηκαν τριάντα πέντε χρόνια εργασίας για να κατανοήσει την αντιστοιχία με τους ανθρώπους που προχωρούν είτε με κέρατα είτε με σάλιο. Όσον αφορά τα κάθε είδους παράσιτα αυτά, ευδοκιμούν, όσο τα ανέχεσαι στον κήπο σου και δεν τα ξεριζώνεις. Κατ’ αναλογία οι άνθρωποι παράσιτα ευημερούν, εφόσον τους το επιτρέπει η άρχουσα τάξη. Το πρόβλημα εστιάζεται στο γιατί λαμβάνουν τόση στήριξη, ανοχή κι ενθάρρυνση. Δεν πρέπει όμως να τους στηρίζει και να τους ανέχεται κανείς, γιατί εκτός από επιζήμιοι είναι κι άκρως επικίνδυνοι και μάλιστα σκοτώνουν».
