Οι 300 του… Χόλιγουντ

Κατ’ αρχάς ξεκινάμε με δύο δεδομένα: Το πρώτον, ότι η ταινία «300» είναι μεταφορά του γνωστού και «ευπώλητου» κόμικς του Φρανκ Μίλερ και όχι αναπαράσταση της μάχης των Θερμοπυλών με βάση τα όσα γνωρίζουμε από τις ιστορικές μελέτες. Το δεύτερο, είναι ότι οι 300 άντρες που κατόρθωσαν να κρατήσουν σε ένα στενό πέρασμα χιλιάδες αντίπαλους επί τέσσερις μέρες και νύχτες, δεν το έκαναν «με το γάντι» και το λέω αυτό γιατί κάποιοι μίλησαν για «Έλληνες που εμφανίζονται σαν αγριάνθρωποι» και για «πολύ αίμα που πιτσιλίζει την οθόνη». Ε, όχι. Σιγά μην παρουσίαζαν τη μάχη των Θερμοπυλών στο σινεμά, όπως παρουσίαζε το CNN τον πόλεμο του Κόλπου, από μακριά και από ψηλά και χωρίς σταγόνα αίμα…

Ας πάμε στην ταινία τώρα και ας την ερευνήσουμε, ως αμύητοι και ανιστόρητοι. Από την αρχή του έργου διαπιστώνουμε ότι οι Σπαρτιάτες μεγαλώνουν (εφόσον δεν έχουν κάποια δυσμορφία από γεννησιμιού τους, οπότε… στον Καιάδα) εν σκληραγωγία, πειθαρχώντας και σεβόμενοι τους γραπτούς και άγραφους νόμους της πατρίδας τους, την οποία από μικροί μάθαιναν να την αγαπούν και να θυσιάζονται γι’ αυτή.

Βλέπουμε, δηλαδή, ότι πάνε στη μάχη όχι επειδή εξαναγκάζονται γι’ αυτό, αλλά επειδή πρέπει να υπερασπιστούν το δικό τους τρόπο ζωής, που διαφέρει από αυτόν που προσπαθεί να επιβάλει ο Ξέρξης με τα εκατομμύρια των οπλιτών του. Ρατσισμός; Ίσως, αλλά μην ξεχνάτε ότι τότε -έτσι κι αλλιώς- έλεγαν πως «πας μη Έλλην, βάρβαρος».

Ποιοι είναι αυτοί οι βάρβαροι, λοιπόν; Είναι στρατιώτες, μισθοφόροι, συγκεντρωμένοι από κάθε άκρη μιας αχανούς αυτοκρατορίας, άνθρωποι με διαφορετικές νοοτροπίες, οι οποίοι το μόνο κοινό που έχουν είναι η προσδοκία του κέρδους από το πλιάτσικο μετά τη νίκη τους. Οι δε «Αθάνατοι», το τάγμα των αήττητων του Ξέρξη (όπως τους θέλει ο Μίλερ στο κόμικ), είναι άνθρωποι δύσμορφοι, τέρατα σχεδόν, περιθωριακοί που η καταξίωσή τους είναι η νίκη στη μάχη με κάθε μέσο και χωρίς αναστολές, άνθρωποι που δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Μακελάρηδες. Θα μου πείτε, «ρατσισμός» και πάλι. Τι να κάνουμε; Στη Σπάρτη τα δύσμορφα μωρά τα πετούσαν στον Καιάδα.

Στην ταινία λοιπόν, δεν έχουμε την κλασική πάλη μεταξύ του Καλού και του Κακού, αλλά έχουμε και την πάλη δύο διαφορετικών πολιτισμών. Τη μάχη, που αφύπνισε όλες τις ελληνικές πόλεις εναντίον των εισβολέων για τη διαφύλαξη της δημοκρατίας και της ελευθερίας της αρχαίας Ελλάδας.

Έχουμε μια μάχη διαφοράς αξιών. Από εκεί και πέρα, η ταινία, πέραν του γεγονότος ότι στέλνει μηνύματα «πειθαρχίας, σεβασμού, υπακοής στους νόμους και τα έθιμα, ανδρείας και αυτοθυσίας», αν κριθεί ως μεταφορά του κόμικς στην οθόνη, είναι ένα εικαστικό αριστούργημα. Η μουντή φωτογραφία και η μουσική έρχονται να συμπληρώσουν τα όποια κενά στις ερμηνείες, που δεν απαιτούν και μεγάλη εμβάθυνση στους κόμικς χαρακτήρες.

Πρωταγωνιστούν οι Τζέραρντ Μπάτλερ, Λένα Χίνεϊ, Ντέιβιντ Γουένχαμ και Ντόμινικ Γουέστ.

Δείπνο δολοφόνων
Είδος: Περιπέτεια / Εποχής
Σκηνοθεσία: Φενγκ Σιάογκανγκ

Ο Άμλετ στην Κίνα του 10ου αιώνα. Αντιζηλίες και ίντριγκες γύρω από τον θρόνο του αυτοκράτορα.

Θεαματική παραγωγή με εντυπωσιακά κοστούμια, μεγαλοπρεπή σκηνικά και σκηνές πολεμικών τεχνών που είναι και της μόδας.

Πρωταγωνιστούν η Ζιγί Ζανγκ («Ήρωας», «Ιπτάμενα στιλέτα»), Ντάνιελ Γου, Γκε Γου, Ζου Σουν.

Άγγελος Πολύδωρος