Έφτασε και εν έτει 2009 η 5η Ιουνίου. Η Παγκόσμια Ημέρα του Περιβάλλοντος.
Και το περιβάλλον καταστρέφεται παντού, διαρκώς και με κάθε τρόπο. Γιατί το πρώτιστο για τους ανεγκέφαλους εγκεφάλους, που δυστυχώς καθορίζουν τη μοίρα μας, είναι η άνευ όρων «ανάπτυξη», η ανενδοίαστη εκμετάλλευση των φυσικών μας πόρων, η «αξιοποίηση» κάθε σπιθαμής γης για περισσότερο χρήμα.
Το χρήμα λογικά χρησιμοποιείται για τη ζωή. (Το λέει και η λέξη στη γλώσσα μας, που προέρχεται από το χρώμαι = χρησιμοποιώ). Στον «ανεπτυγμένο» όμως κόσμο που ζούμε ισχύει το αντίθετο, η αποκορύφωση του παραλόγου.
Αντί να ξοδεύεται, να θυσιάζεται το χρήμα για τη ζωή, θυσιάζεται η ζωή για το χρήμα. Η ανθρώπινη απληστία έχει δηλητηριάσει, έχει ρυπάνει τα πάντα πια. Τον αέρα που αναπνέουμε, το νερό, τη γη που μας θρέφει. Θερίζει ο καρκίνος καθημερινά. Τους γνωστούς, τους φίλους, τους συγγενείς. Εμάς τους ίδιους αύριο, τα ίδια τα παιδιά μας.
Η στοιχειώδης λογική επιβάλλει σήμερα να αλλάξουμε τις αξίες μας. Να καταλάβουμε πως η πρώτιστη ανάγκη πια είναι η βιολογική επιβίωση, η δική μας και των παιδιών μας. (Χωρίς υγεία, αλήθεια, χωρίς ζωή, τι θα την κάνουν τα παιδιά μας την «περιουσία» που θα τους κληροδοτήσουμε;)
Ο Σύλλογός μας, στο μαρουσιώτικο κέντρο, κάνει προς την κατεύθυνση αυτή ό,τι μπορεί.
Ξέρουμε πως μας έχουν «μισήσει» γι’ αυτό. Ξέρουμε πως γίναμε εμπόδιο για την «αξιοποίηση» του Παναγόπουλου, του «τριπλού» οικοπέδου της Πλαστήρα, των πλατειών του κέντρου, του κληροδοτήματος Κούβελου, στην οδό Διονύσου, τελευταία. Καθόλου δεν μας αρέσουν οι αντιδικίες και τα μίση.
Αγωνιζόμαστε όμως, όχι για περισσότερο χρήμα, όπως οι «άλλοι», αλλά για περισσότερη ζωή και είμαστε βέβαιοι πως ο αγώνας ο δικός μας είναι δικαιότερος!
