Μισή μόλις θητεία χρειάστηκε ο νυν για να αποδειχθεί η απόλυτη ομοιότητά του με τον τέως.
Και δεν μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού πιστεύουν τον ίδιο «θεό». Υπηρετούν ακριβώς τα ίδια συμφέροντα, την οικονομική ολιγαρχία. Υλοποιούν τις ίδιες αντιλαϊκές πολιτικές που τα κόμματά τους, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, ψηφίζουν και συναποφασίζουν με τους Ευρωπαίους ομοτράπεζούς τους. Υλοποιούν με τον ίδιο ζήλο τις αντιλαϊκές αποφάσεις των «πράσινων» ή των «γαλάζιων» κυβερνήσεων, που όλα αυτά τα χρόνια είτε με το πρόσχημα της «ενοποίησης» και της «ανάπτυξης» είτε με το πρόσχημα της καπιταλιστικής κρίσης, φορτώνουν με βάρη τον εργαζόμενο λαό και εξασφαλίζουν τεράστια κέρδη και επιδοτήσεις στο μεγάλο κεφάλαιο.
Όσα δήθεν δεν έχουν να δώσουν στα μεροκάματα και τους μισθούς, στις συντάξεις, στην παιδεία και την υγεία που εμπορευματοποιούνται όλο και περισσότερο, τόσα περισσότερα βρίσκουν και δίνουν απλόχερα στους βιομήχανους και τους μεγαλοκατασκευαστές, στους εφοπλιστές και τους μεγαλεμπόρους.
Όλα αυτά τα χρόνια οι νυν, ως «αντιπολιτευόμενοι», κατήγγελλαν την ομηρία των συμβασιούχων. Τώρα, ως συμπολιτευόμενοι, προσλαμβάνουν κι αυτοί συμβασιούχους, νοικιάζουν εργαζόμενους, απειλούν και εκβιάζουν, τρομοκρατούν όσους επιχειρούν να σηκώσουν κεφάλι και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Είναι συνεπέστατοι στις δεσμεύσεις τους στα αφεντικά, γι αυτό ακριβώς και να ήθελαν, που δεν το θέλουν, δεν μπορούν να είναι συνεπείς και στις προεκλογικές υποσχέσεις τους στους εργαζόμενους.
Εμείς έγκαιρα είχαμε προειδοποιήσει ότι δεν θ’ αλλάξει τίποτε ουσιαστικά στις ζωές των εργαζομένων, με τις εναλλαγές ανάμεσα στους μπλε και πράσινους διαχειριστές του ίδιου σάπιου συστήματος. Και επιβεβαιωνόμαστε γι άλλη μια φορά. Δεν θ’ αλλάξει η ζωή μας αν ξηλώσουμε την άσφαλτο και τοποθετήσουμε κύβους ή αν ξηλώσουμε τους κύβους για να ξαναστρώσουμε άσφαλτο και «κάγκελα παντού». Το μόνο που αλλάζει είναι ο εργολάβος που θα τα πάρει. Δεν θ’ αλλάξει η ζωή μας αν αλλάξει πρόσωπο η φωτογραφία στις πληρωμένες καταχωρήσεις στον τοπικό Τύπο. Με μουστάκι ή χωρίς. Την καταχώρηση πάντως, όπως και τα έργα βιτρίνας, πάντα οι εργαζόμενοι τα πληρώνουν. Και το θράσος ίδιο κι απαράλλακτο. Και το ψέμα και η αναλγησία. Εκεί που μας χρωστάνε μας παίρνουν και το βόδι.
Πόσοι συμβασιούχοι προσλήφθηκαν τα τελευταία δυο χρόνια για να προκύψουν τώρα οι δήθεν υπεράριθμοι; Και γιατί δεν προσλαμβάνονται σε άλλες υπηρεσίες οι νέοι συμβασιούχοι; Μήπως για να έχει και ο νυν σώμα τρομοκρατημένων συμβασιούχων, μαζί και το δικό του σώμα ψηφοφόρων, όπως επιδίωκε και ο τέως; Ρητορικό το τελευταίο ερώτημα.
Κι αφού δε θ’ αλλάξει τίποτε στη λειτουργία των καταστημάτων, γιατί δεν κατοχυρώνεται με νόμο η κυριακάτικη αργία; Γιατί έρχεται τώρα αυτή η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου περί «τουριστικού προορισμού»; Τώρα, που γέμισε η περιοχή με τα πολυκαταστήματα τα οποία ήδη έχουν ενημερώσει τους εργαζομένους τους ότι από το Σεπτέμβρη θα λειτουργούν και τις Κυριακές; Κάποιοι θέλουν με ψέματα να κρυφτούν αλλά η πραγματικότητα δεν τους αφήνει. Ένα είναι, κι εδώ, το συμπέρασμα: Με το ίδιο πάθος ο νύν υλοποιεί τις αποφάσεις της Κυβέρνησής του, όπως και ο τέως της δικής του Κυβέρνησης. Με το ίδιο, δηλαδή, πάθος που και οι δύο υπηρέτησαν και υπηρετούν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης.
Στην αντίπερα όχθη οι εργαζόμενοι καλούνται να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα για το ποιος αντιστρατεύεται το δικαίωμά τους στη δουλειά, την υγεία, την παιδεία, την οικογένεια, στην ίδια τους τη ζωή και ποιος συμπαραστέκεται και αγωνίζεται μαζί τους, το δικαίωμα αυτό να το κάνουν πράξη.
Μαρούσι 15-7-09
Το Γραφείο Τύπου της Δημοτικής Ενότητας.
