«Παρανομία…»
Για να καταλάβουμε καλύτερα την πρόταση, ας τη μεταφέρομε στο δικό μας σπίτι: Σκάβει παράνομα γείτονάς μας και κτυπά υπόγεια φλέβα νερού. Εκ του νόμου υποχρεούται να επανορθώσει, αλλά δεν το κάνει. Παρεμβαίνει ο Δήμος και ζητεί να φτιάξει δεξαμενή όχι σε δημοτική έκταση ή έστω, στο οικόπεδο του παρανομούντος, αλλά στο δικό μας.
Ζητεί μάλιστα να φορτώνουν από μας και οι υδροφόρες του. Υπάρχει περίπτωση κανείς μας να δεχθεί; Κι όμως! Αυτό καλείται να δεχθεί το ΙΓΕ με την επιστολή Πατούλη και με την υποστήριξη του κ. Σ. Τσιπουράκη.
Ο πρόξενος του προβλήματος, ιδιοκτήτης του κτηρίου όπου έγινε η ζημιά γλιτώνει ευθύνες, έξοδα και έργα μέσα στην ιδιοκτησία του. Οι δημότες θα πληρώσουμε τον λογαριασμό, ενώ ένα μέρος του Δασοκτήματος Συγγρού θα έχει ατύπως παραδοθεί στον Δήμο, στο τσιμέντο και στις υδροφόρες. Αυτή είναι η περιβαλλοντική πολιτική του Δήμου Αμαρουσίου.
Κίνδυνοι λόγω χρησικτησίας
Πριν από μερικές δεκαετίες κτίσθηκε από τον Δήμο Αμαρουσίου στο ιδιοκτησίας ΙΓΕ οικόπεδο, νυν πάρκινγκ, πίσω από το παλαιό Δημαρχείο, μια βρύση. Με επιχείρημα τη βρύση αυτή και άλλα τινά παρόμοια, ο Δήμος διεκδικεί σήμερα το πολύτιμο πάρκινγκ επικαλούμενος χρησικτησία. Αν κερδίσει την υπόθεση, το σημερινό δωρεάν πάρκινγκ του ΙΓΕ θα γίνει υπόγειο, δημοτικό και επί πληρωμή. Αυτή είναι η πολιτική του Δήμου Αμαρουσίου απέναντι στο Κληροδότημα Συγγρού και τους δημότες.
Πώς ξέρουμε ότι η ίδια πολιτική δεν θα εφαρμοσθεί στο ίδιο το δάσος και σε 20-30 χρόνια, με επιχείρημα χρησικτησίας το νερό, τη “νέα αποθηκευτική δεξαμενή” και το πήγαινε – έλα των υδροφόρων;
Εκ του νόμου το Ινστιτούτο Γεωπονικών Επιστημών (ΙΓΕ) υποχρεούται να προστατεύει τα συμφέροντα του Κληροδοτήματος που διαχειρίζεται αποκλείοντας κάθε κατάληψη χώρου και έργο του Δήμου Αμαρουσίου εντός του.
Ο τελευταίος, άλλωστε, δεν χρειάζεται έργα εντός του Δασοκτήματος για να λύσει το πρόβλημα. Να πιέσει μαζί με τις υπόλοιπες αρμόδιες υπηρεσίες τον ιδιοκτήτη να σταματήσει εδώ και τώρα, ως εκ του νόμου υποχρεούται, την απορροή των υδάτων στη θάλασσα. Αν χρειάζεται μέρος των υδάτων, να συνεργασθεί με τον ιδιοκτήτη για να τα πάρει. Αν χρειάζεται σταθμό ανεφοδιασμού για τις υδροφόρες του, να τον φτιάξει σε όποιον δημοτικό ή ιδιωτικό χώρο θέλει, όχι στο Δασόκτημα Συγγρού. Αν θέλει, τέλος, να δώσει νερό και στο Δάσος, να το δωρίσει στο Κληροδότημα χωρίς ανταλλάγματα. Όσο για τον λογαριασμό, να πληρώσει κι αυτός που προξένησε το πρόβλημα, όχι μόνον οι δημότες.
«Υπάρχει γεώτρηση»
Το Δασόκτημα Συγγρού διαθέτει γεώτρηση από την εποχή του Συγγρού. Διαθέτει επίσης τρεις δεξαμενές, που γεμίζουν από τη γεώτρηση αυτήν. Υπάρχουν επίσης σωληνώσεις που συνδέουν τη γεώτρηση με τη λιμνούλα της Βίλας Συγγρού. Στα πλαίσια της αναπαλαιώσεως της βίλας, η λιμνούλα σχεδιάζεται να γεμίσει ώστε να χρησιμοποιηθεί σε περίπτωση ανάγκης για πυρόσβεση.
Το δίκτυο των πυροσβεστικών κρουνών του Δάσους Συγγρού είναι συνδεδεμένο με την ΕΥΔΑΠ, ώστε το νερό να έχει την απαραίτητη πίεση. Οι κρουνοί χρησιμεύουν αποκλειστικώς και μόνον για την κατάσβεση τυχόν φωτιάς, όχι για πότισμα».
