Στην παρούσα φάση με την Ελληνίδα μητέρα -μιας χώρας που συρρικνώνεται πληθυσμιακά να βάλλεται από ποικίλες δυσμενείς νομοθεσίες, ασφαλιστικό ζήτημα, θεσμικό ενδο-εργασιακό ζήτημα. Πρέπει να υποψιαστούμε και να αντισταθούμε. Δεν επιτρέπεται πλέον στις κοινωνίες η γυναίκα να αποκτά ή να της αφαιρούνται εργασιακά δικαιώματα, αναλόγως των οικονομικών δεικτών που διαμορφώνονται.
Κατά τη γνώμη μου, η κορύφωση της αντίδρασης θα έπρεπε να είναι -αλλά δεν είναι- η περιβόητη εξίσωση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών, που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Προφανώς, αυτοί οι οποίοι το διαπραγματεύθηκαν δεν ήταν γυναίκες ή δεν γέννησαν επιβαρύνοντας τον οργανισμό τους, πολλές φορές την υγεία τους και δεν ζουν στην Ελλάδα, με τη νοοτροπία τού «έξω εργαζόμαστε μαζί, αλλά ως αδύναμο φύλο ακόμη πληρώνεστε λιγότερα» και στο σπίτι οι πρωτοβουλίες και οι ανάγκες και τα καθήκοντα του γονέα είναι αποκλειστικό καθήκον των γυναικών.
Κυρίες και κύριοι, στην παρούσα φάση, θα είμαστε επιτυχημένες αν μετέχουμε σε μια κοινωνία επί ίσοις όροις για τους προικισμένους και ευφυείς, σε όποιο φύλο κι αν ανήκουν. Όταν δεν θα επιτρέπουμε τη σεξουαλική παρενόχληση της συναδέλφου, επειδή εκτός από έξυπνη είναι και όμορφη… Όταν με θάρρος παραδεχόμαστε και καταγγέλλουμε την κάθε μορφή βίας… Θα πετύχουμε όταν θα μάθουμε να διεκδικούμε για μας και τα παιδιά μας! Όταν μάθουμε να εμπιστευόμαστε και να υποστηρίζουμε το φύλο μας.
Φίλες και φίλοι, δεν ήταν πολύ ρόδινα τα πράγματα για μας τις γυναίκες εδώ και χιλιετίες…
Η ιστορία -αν κάνουμε μια γρήγορη αναδρομή- καταγράφει παραδοξότητες και διαχωρισμούς ανάμεσα στα δύο φύλα. Ακόμη και η ξακουστή Δημοκρατία της Αθήνας του Περικλή, δεν ήταν δίκαιη μαζί μας!.. Περιόριζε τις γυναίκες στο σπίτι στο ρόλο της συζύγου και της μητέρας, χωρίς δικαίωμα ή προνόμιο -εξαρτώμενη από τον πατέρα, το σύζυγο, τον αδελφό ή το γιο, ενώ έδινε δικαίωμα συμμετοχής λόγου και άποψης στις εταίρες. Αντιθέτως, στη Σπάρτη της στρατοκρατίας, τα κορίτσια γυμνάζονταν και καλλιεργούσαν σώμα και πνεύμα όπως τα αγόρια.
Στην Αρχαία Βαβυλώνα, πάλι, σύμφωνα με τον κώδικα των Χαμπουραμπί, οι γυναίκες είχαν σημαντική ανεξαρτησία και υψηλή θέση στην κοινωνία και οι άγαμες μητέρες είχαν προνόμια μητρότητας. Η γυναίκα της Βαβυλώνας είχε δικαίωμα να χωρίσει άνδρα μοιχό ή βίαιο, παίρνοντας πίσω την προίκα της. Στη Ρώμη, πάλι, η θέση της γυναίκας ήταν χειρότερη από αυτή των δούλων, ενώ στο Μεσαίωνα τις έκαιγαν ως μάγισσες στην πυρά.
Στη σημερινή εκδήλωση, ας πάμε χρονικά λίγο πιο κοντά και ας αποτίσουμε -όπως οφείλουμε- φόρο τιμής. Πρώτα στη Μαίρη Γούλστεν- Κραφτ, η οποία το 1972 στην Αγγλία -ξεπερνώντας όλο το συντηρητισμό της εποχής της- δημοσίευσε το πρώτο φεμινιστικό μανιφέστο με τίτλο «Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών».
● Οφείλουμε επίσης ονομαστική αναφορά στην Καλλιόπη Κεχαγιά, η οποία το 1872 ίδρυσε στη χώρα μας το Σύλλογο Κυριών Υπέρ Γυναικείας Παιδεύσεως.
● Την πρώτη Ελληνίδα φοιτήτρια το 1890, στη Φιλοσοφική Αθηνών, την Ιωάννα Στεφανόπολι.
● Την Ελένη Σκούρα, το 1953, του Ελληνικού Συναγερμού, πρώτη γυναίκα βουλευτή, τη Λίνα Τσαλδάρη, πρώτη γυναίκα υπουργό στην κυβέρνηση της ΕΡΕ το 1956, και στις τόσες άλλες επώνυμες και ανώνυμες.
Το τεράστιο έργο τους υπάρχει γύρω μας… Ήταν και είναι καθοδηγητικό σε όποιο δρόμο κι αν κατευθυνθήκαμε ή κατευθυνόμαστε, σε όποιο στόχο κι αν πρέπει να κατευθυνθούμε… Γιατί εμείς ήλθαμε μετά τις γιαγιάδες και τις μανάδες μας και οι θυγατέρες μας επίσης ακολουθούν…
Aς παραμείνουμε πολίτες με έργο ουσίας κι ας μην πετάξουμε στη λήθη όλες τις προηγούμενες προσπάθειες.
Κυρίες μου, οφείλουμε να είμαστε πολύ περήφανες γιατί είμαστε ΓΥΝΑΙΚΕΣ. Αλλά όχι εφησυχασμένες, καθώς οι καιροί είναι πονηροί και εμείς παραμένουμε εύκολος στόχος!
Ας μην ξεχνάμε τη λαϊκή ρήση «οι παγίδες κάνουν πονηρές τις αλεπούδες», με ό,τι αυτό εξυπακούεται.
Πριν σας ευχαριστήσω για την υπομονή σας, θα ήθελα να αφιερώσω τη σημερινή μου ομιλία στις γυναίκες προέδρους των συλλόγων του Αμαρουσίου.
Στις ακούραστες αυτές Μαρουσιώτισσες που έχουν δώσει αγώνες για την προώθηση του πολιτισμού και την προβολή της πόλης μας προς τα έξω! Και το έχουν καταφέρει!
Κυρίες μου, σας ευχαριστούμε για την προσφορά σας στην πόλη μας! Μας κάνετε υπερήφανους όλους!
Σας ευχαριστώ!
