Τρίτη 5 Ιουνίου 1912. Ήρθε και φέτος, σ’ αυτούς τους τόσο δύσκολους για τη χώρα μας καιρούς, η Παγκόσμια «Ημέρα Προστασίας Περιβάλλοντος». Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, σε εποχές καταναλωτισμού, μιλούσαμε για «την ανθρώπινη απληστία που έχει στρέψει τελικά κάθε ανθρώπινο επίτευγμα εναντίον του ανθρώπου, που έχει ρυπάνει τα πάντα πια, που πάει να νεκρώσει τα πάντα σ’ αυτόν τον πλανήτη. Το περιβάλλον», λέγαμε, «καταστρέφεται παντού, διαρκώς και με κάθε τρόπο. Γιατί το πρώτιστο για τους ανήθικους και ανεγκέφαλους “εγκέφαλους“ που δυστυχώς καθορίζουν τη μοίρα μας, είναι η ανενδοίαστη εκμετάλλευση των φυσικών μας πόρων…».
Σήμερα βέβαια, που οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν μας θέλουν πια, όπως φαίνεται, κατά κύριο λόγο, ως καταναλωτές των προϊόντων τους, αλλά προτιμούν να μας εκμεταλλεύονται με άλλους τρόπους, σήμερα που μένουν, όλο και περισσότερο, ακάλυπτες όχι μόνο οι τεχνητές αλλά και οι πραγματικές, οι βασικές μας ανάγκες (όπως για τροφή, για περίθαλψη και για στέγη), τα ΙΧ, για τους γνωστούς λόγους, μειώθηκαν στη χώρα μας (μειώθηκε συνεπώς και η ρύπανση που προέρχεται απ’ αυτά) και αυξήθηκε κατ’ ανάγκην η χρήση των ποδηλάτων (Ουδέν κακόν, αμιγές καλού, που λένε.) Μόνο που οι αδόμητοι χώροι μας, οι λίγες ελεύθερες εκτάσεις που γλύτωσαν από την «αξιοποίηση», που θα έπρεπε, αυτές τουλάχιστον, να γίνουν χώροι πρασίνου, πνεύμονες οξυγόνου για μας και τα παιδιά μας, «βγαίνουν στο σφυρί». Δεν μας φτάνουν οι υπεραγορές (που, ειδικά στο Μαρούσι, τις «απολαμβάνουμε σε όλο το μεγαλείο τους», έχουμε τώρα και τα φωτοβολταϊκά πάρκα. 3.500 στρέμματα καμένα δάση στο Πεντελικό, αντί να αναδασωθούν, κινδυνεύουν να «αξιοποιηθούν», ως φωτοβολταϊκό πάρκο από την Εκκλησία της Ελλάδος, στα πλαίσια του επενδυτικού προγράμματος «Ήλιος». Υπάρχουν ευτυχώς έντονες αντιδράσεις.
Και σεις, στο Μαρούσι, θα ρωτούσε κανείς, στην πόλη που υπήρξε, περισσότερο από κάθε άλλη, θύμα της «αξιοποίησης», τι κάνετε;
Η απάντηση είναι: Κάνουμε, αρκετοί, ό,τι μπορούμε. Και ατομικά, κυρίως όμως ως συλλογικές οντότητες. Γιατί «η ισχύς», όπως ξέρουμε, βρίσκεται «εν τη ενώσει»
Ας αναφερθούμε όμως πιο συγκεκριμένα, με ευκαιρία την ημέρα αυτή, στη συμβολή του δικού μας συλλόγου στην προστασία του περιβάλλοντος της πόλης μας.
Ο δικός μας σύλλογος λοιπόν, ο Περιβαλλοντικός Σύλλογος Κέντρου Αμαρουσίου Η ΚΑΣΤΑΛΙΑ, έβαλε από την αρχή, ως στόχο, να συμβάλει, όσο μπορεί, στην αντιμετώπιση της ρύπανσης κάθε είδους, ατμοσφαιρικής, ηχητικής, ηλεκτρομαγνητικής και αισθητικής ακόμα. Έχουμε πραγματοποιήσει μετρήσεις, δυο μετρήσεις για την ηλεκτρομαγνητική ρύπανση και μία για την ηχητική. Οι μετρήσεις, αλλά και η καθημερινή εμπειρία, έχουν δείξει πως η ρύπανση, η κυκλοφοριακή προπάντων, είναι πολύ πάνω από τα επιτρεπόμενα όρια στην ευρύτερη περιοχή του Κέντρου της πόλης μας. Γι αυτό αγωνιζόμαστε να απομακρυνθεί (ή έστω να ελαττωθεί) η διαμπερής κυκλοφορία, πράγμα που μπορεί εύκολα και ανέξοδα να επιτευχθεί, αν απλά αλλάξει η σήμανση… Αρκεί να υπάρχει η βούληση βέβαια, που δυστυχώς, από την πλευρά της Δημοτικής Αρχής, δεν φαίνεται να υπάρχει.
Κάτι άλλο, που και γι’ αυτό, χρόνια προσπαθούμε, χωρίς αποτέλεσμα, είναι τα λεωφορεία της Δημοτικής Συγκοινωνίας μας να είναι αθόρυβα και αντιρρυπαντικής τεχνολογίας. Γιατί αυτά τα «αρχαία», που εξακολουθούν να κυκλοφορούν στους δρόμους μας, αντί να συμβάλλουν, ως ΜΜΜ, στη μείωση της ρύπανσης, ρυπαίνουν τα ίδια σαφώς περισσότερο από τα ΙΧ.
Παράλληλα με το πρόβλημα της ρύπανσης, μας απασχολεί και το πρόβλημα της έλλειψης πρασίνου, δένδρων ιδίως. Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε οι ελάχιστοι αδόμητοι χώροι που απέμειναν στην ευρύτερη περιοχή του Κέντρου του Αμαρουσίου, να μην τσιμεντοποιηθούν κι αυτοί, αλλά να γίνουν χώροι πρασίνου. Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε να αυξηθούν και όχι να καταστρέφονται τα δένδρα μας, ιδίως τα δένδρα των πλατειών μας. Οι πλατείες μας, πιστεύουμε, δεν πρέπει να είναι «οίκοι εμπορίου» αλλά καταφύγια, για να βρίσκουν δροσιά, αναψυχή, οξυγόνο και ξεκούραση και αυτοί που στις δύσκολες μέρες μας δεν μπορούν πια, όλα αυτά, να τα πληρώνουν.
Προσπαθούμε και για πολλά πράγματα ακόμα, που έχουν σχέση με την ποιότητα ζωής στην καρδιά αυτής της πόλης. Για την ακίνδυνη, ας πούμε, κυκλοφορία των πεζών στους πεζοδρόμους και στα πεζοδρόμια. (Τα πεζοδρόμια, σημειωτέον, βρίσκονται σήμερα σε άθλια κατάσταση). Για το πρόβλημα της καθαριότητας, που, για διάφορους λόγους, είναι σήμερα ιδιαίτερα οξύ. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος της ανόδου της θερμοκρασίας. Γι’ αυτό εξάλλου ζητάμε να απομακρυνθεί τα βαρύ και πνιγηρό υπόστεγο της πλατείας Ηρώων (αυτής της, από κάθε άποψη, πολύπαθης πλατείας μας, που, παρά τις συνεχείς και εντατικές μας προσπάθειες, κανείς από τους ιθύνοντες δεν αποφασίζει να κάνει κάτι γι’αυτήν) και να στρωθούν οι δρόμοι κυκλοφορίας με την «ψυχρή» λεγόμενη άσφαλτο, όπως συμβούλευσε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Μάνθος Σανταμούρης. Μόνο που η λεγόμενη και αμφιλεγόμενη «βιοκλιματική ανάπλαση» που αποφασίστηκε, μόνο «ψυχρή» άσφαλτο δεν περιλαμβάνει.
Μια άλλη προσπάθεια που κάνουμε, από την πρώτη στιγμή που ιδρύθηκε αυτός ο σύλλογος είναι η προσπάθεια να συνταιριάξουμε τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα των κατοίκων και των επαγγελματιών του Μαρουσιώτικου Κέντρου. Γιατί ξέρουμε πως η μοίρα μας, ως κατοίκων, είναι συνυφασμένη με τη μοίρα των μικρομεσαίων εμπόρων μας και το αντίστροφο. Γι’ αυτό ζητάμε κι εμείς να δημιουργηθούν χώροι στάθμευσης (περιφερειακοί όμως, κατά κύριο λόγο, συνδυασμένοι με πράσινο και όχι εις βάρος των δένδρων των πλατειών μας). Γι’ αυτό επίσης δεν αντιταχθήκαμε γενικά στην ελεγχόμενη στάθμευση, αλλά σε μια ελεγχόμενη στάθμευση, που, χωρίς να εξυπηρετεί πραγματικά τους εμπόρους, θέτει τους μονίμους κατοίκους «υπό διωγμόν».
Μια προσπάθεια τέλος, που, χρόνια επίσης, κάνουμε, είναι να αποτραπεί, στην ευρύτερη περιοχή του Κέντρου, η δημιουργία υπεραγορών, που θα επιδεινώσει το κυκλοφοριακό, θα αυξήσει τη ρύπανση και θα αλλοιώσει εντελώς τον όποιο παραδοσιακό του χαρακτήρα. Η προσπάθειά μας αυτή είχε κάποιο αποτέλεσμα, αφού έχει αποτραπεί, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, η δημιουργία υπεραγοράς στο οικόπεδο της γωνίας Πλαστήρα και 28ης Οκτωβρίου. Ακυρώθηκε η άδεια στο Διοικητικό Εφετείο. Στη γενικότερη αυτή προσπάθεια, εντάσσεται και ο τετράχρονος αγώνας –όχι του συλλόγου μας μόνο αλλά των περισσότερων συλλόγων και φορέων της πόλης μας και των περισσότερων δημοτικών παρατάξεων- για το γνωστό πλέον σε όλο το Μαρούσι ως «οικόπεδο Παναγόπουλου», το μέχρι πρότινος «πάρκιν» δηλαδή, της συμβολής των οδών Χατζηαντωνίου και Δημ. Ράλλη. Σήμερα πια, μετά την εγκληματική και αιφνιδιαστική για όλους κοπή των τριών αιωνόβιων πεύκων, τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων που πέρασαν, το θέμα έχει ξεφύγει από τα όρια του συλλόγου μας και η «Συντονιστική Επιτροπή Συλλόγων, Φορέων και Δημοτικών Παρατάξεων», που το έχει αναλάβει, έχει προσφύγει στο Διοικητικό Εφετείο, ζητώντας να ακυρωθεί, ως παράνομη, η οικοδομική άδεια, που πρόσφατα εκδόθηκε, όχι για την Ektasis, αυτή τη φορά, αλλά για την Ten Brinke, τη νέα εταιρεία, που αγόρασε το χώρο, «ελεύθερο» από πεύκα, μετά την κοπή.
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ «Η ΚΑΣΤΑΛΙΑ»
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Η Πρόεδρος Η Γεν. Γραμματέας
Δήμητρα Κρεκούκια Σωτηρία Σουλτάτη
