Σύμφωνα με την ασιατική μυθολογία, η «κόκκινη κλωστή της μοίρας» είναι ένα αόρατο, κόκκινο νήμα που δένεται γύρω από το δάχτυλο δύο ανθρώπων, τους οποίους η μοίρα προορίζει να ζήσουν την αληθινή αγάπη, ανεξάρτητα από τα εμπόδια που θα βρεθούν στο δρόμο τους, τον χώρο, τους τόπους και τις περιστάσεις που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν. Οι δύο αυτοί άνθρωποι θα είναι πάντα δεμένοι με μια αόρατη κλωστή, που μπορεί να μπερδευτεί, να τεντωθεί στα όριά της, αλλά ποτέ δεν θα σπάσει.
Γύρω από τον μύθο αυτής της αόρατης, κόκκινης κλωστής ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστορίας των ηρώων του βιβλίου «Οδός Σχεδίας», του πρώτου μυθιστορήματος της συγγραφέως Έφης Φωτεινού. Η επίσημη παρουσίαση του βιβλίου πραγματοποιήθηκε σε πολύ θερμό κλίμα στον όμορφο χώρο του café Marlin’s house στη Νέα Φιλαδέλφεια, όπου δεκάδες φίλοι της καλής λογοτεχνίας, τίμησαν τη συγγραφέα με την παρουσία τους.
Για το βιβλίο μίλησαν η ηθοποιός Λίνα Σακκά και η συγγραφέας Νατάσα Γκουτζικίδου, καθώς και η ίδια η συγγραφέας.
Με την ευκαιρία της παρουσίασης, η «Α» συνομίλησε με την Έφη Φωτεινού τόσο για το νέο της βιβλίο, αλλά και για τα υπόλοιπα συγγραφικά της σχέδια.
Από την δημιουργική έκφραση μέσα από ένα… μαμαδομπλόγκ και τις ιστορίες που διάβαζε στον γιο της για να κοιμηθεί, οι οποίες αποτέλεσαν την αφορμή να εκδώσει δύο ακόμα παιδικά βιβλία, ως την ιδέα και το χτίσιμο της πλοκής για το μυθιστόρημα «Οδός Σχεδίας», στις δυσκολίες διαχείρισης της έμπνευσης λόγω της έλλειψης χρόνου, αλλά και το ονειρεμένο ταξίδι της γραφής, η Φιλαδελφιώτισσα συγγραφέας μας μιλάει σε μια απολαυστική συνέντευξη που ακολουθεί.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΡΑΠΟΓΛΟΥ
Η «Οδός Σχεδίας είναι η πρώτη σας προσπάθεια στη «μεγάλη φόρμα»;
Στο μπλογκ που διατηρώ γράφω κυρίως μικροδιηγήματα, αλλά η «Οδός Σχεδίας» είναι το πρώτο κείμενο μου σε μεγάλη φόρμα, τουλάχιστον από αυτά που έχουν δημοσιευτεί.
«Nουαζέτα με φουντούκι». Ενδιαφέρουσα η ονομασία του μπλογκ σας. Πώς προέκυψε;
Γενικώς με όλα τα σοκολατάκια έχω μια πολύ καλή σχέση! Έτσι με φώναζε ο άντρας μου όταν ήμουν έγκυος. Δεδομένου ότι είμαι πολύ μελαχρινή κι εκείνος ανοιχτόχρωμος, στην αρχή της σχέσης μας με φώναζε «σοκολάτα». Όταν ήρθε το μωρό ήταν το… φουντούκι και έτσι έγινε η «Νουαζέτα»! Δώσαμε αυτόν τον τίτλο στο μπλογκ. Στην αρχή αφορούσε μόνο μαμάδες, αλλά στη συνέχεια άλλαξε μορφή. Σταμάτησα να κάνω κατασκευές και να γράφω «μαμαδίστικα» και επικεντρώθηκα σε διάφορα θέματα που ενδιέφεραν περισσότερο κοινό. Σειρές, ταινίες, βιβλία, μικροδιηγήματα…
Αυτή ήταν μια μορφή έκφρασης για να ξεφύγετε από το δημιουργικό άγχος της εγκυμοσύνης;
Δεν έγινε έτσι ακριβώς. Όταν απέκτησα και το δεύτερο παιδί μου, πράγματι ήθελα μια δημιουργική διέξοδο. Τότε ήταν που ξεκίνησα μαθήματα Δημιουργικής Γραφής στο Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας. Είχα έναν εξαιρετικό δάσκαλο και έμαθα πολλά. Το ένα έφερε το άλλο. Το μπλογκ έφερε τα μαθήματα δημιουργικής γραφής, τα παιδιά βοήθησαν σε αυτό και κάπως έτσι προχώρησε.
Μέσα από αυτή τη διαδικασία προέκυψε και ο «Μέλλιος», ο μικρός Ιππόκαμπος, ήρωας των δύο παιδικών σας βιβλίων;
Ο «Μέλλιος» είναι μια ιστορία που έλεγα από το μυαλό μου στο γιο μου. Ήταν η ρουτίνα μας να του διαβάζω βιβλία. Λόγω του μπλογκ συνεργάζομαι με πολλούς εκδοτικούς που μου στέλνουν τα βιβλία τους για παρουσιάσεις, οπότε είχα πολλά βιβλία. Του διάβαζα πριν από τον ύπνο καθώς, όπως και πολλά άλλα παιδάκια, δεν ήθελε να κοιμηθεί. Κάποια στιγμή μου ζήτησε να του πω μια ιστορία δική μου και κάπως έτσι ήρθε ο «Μέλλιος». Του άρεσε και μου ζητούσε να του την λέω ξανά αρκετά συχνά. Σκέφτηκα να του δώσω την ευκαιρία να δοκιμάσει την τύχη του, ένας εκδοτικός τον δέχθηκε και, βήμα βήμα, φτάσαμε στο σήμερα.
Ποιο, λοιπόν, ήταν το ερέθισμα για να γράψετε το πρώτο σας μυθιστόρημα «Οδός Σχεδίας»;
Όταν έμαθα για το μύθο της “αόρατης, κόκκινης, συμπαντικής κλωστής” που ενώνει δύο ανθρώπους, το πεπρωμένο που λέμε, το βρήκα πάρα πολύ ρομαντικό. Σκέφτηκα να γράψω την ιστορία ενός καρμικού έρωτα. Φυσικά, έχει και δικά μου κομμάτια μέσα, κάποιες καταστάσεις από την παιδική μου ηλικία ή και αργότερα, ιστορίες που ακούμε και τριγύρω μας. Δεν είναι επιστημονική φαντασία, είναι πράγματα που συμβαίνουν. Είναι η ιστορία δύο ανθρώπων που είναι μοιραίο να καταλήξουν μαζί. Παρόλο που αυτή η κόκκινη κλωστή τους μπλέκει, φέρνει εμπόδια, παντρεύονται άλλους, άλλαξαν οι δρόμοι τους, οι οποίοι μετά συναντιούνται.
Να υποθέσουμε ότι ένα από τα μηνύματα του βιβλίου είναι ότι η ζωή ξέρει να μας δείχνει πάντα το δρόμο;
Ένα από τα μηνύματα του βιβλίου είναι ότι, ναι μεν υπάρχει η μοίρα, δηλαδή δεν μπορείς να διαλέξεις το πού θα γεννηθείς, από ποια οικογένεια και τι θα σου συμβεί, όμως είναι στο δικό σου χέρι το πώς θα λειτουργήσεις σε αυτά που θα σου τύχουν. Ο τίτλος «Οδός Σχεδίας» σημαίνει ότι στη ζωή θα σου τύχουν πολλά «ναυάγια». Το αν θα φτιάξεις μια σχεδία για να επιπλεύσεις ή θα αφεθείς να βουλιάξεις είναι στο δικό σου χέρι.
Υπάρχει κάποιος ήρωας του βιβλίου που αγαπάτε λίγο περισσότερο;
Υπάρχουν τρεις βασικοί ήρωες, που τους αγαπώ πάρα πολύ. Τον πρόλογο του βιβλίου έχει κάνει η Κύπρια Ψυχολόγος – Συγγραφέας Θέκλα Πετρίδου, η οποία παρατήρησε πως έχω αφιερώσει τον ίδιο χρόνο και στους τρεις ήρωες. Δεν έδωσα την προσοχή μου σε κάποιον συγκεκριμένο και αδιαφόρησα για τους άλλους. Αν, όμως, έπρεπε οπωσδήποτε να επιλέξω κάποιον, αυτή θα ήταν η πρωταγωνίστρια.
Έχει ψήγματα της δικής σας προσωπικότητας; Συνήθως οι συγγραφείς – χωρίς να σημαίνει ότι ταυτίζονται με τον ήρωα – τους δανείζουν κάποια στοιχεία. Πόσο κοντά σε εσάς είναι αυτή η ηρωίδα;
Όπως προανέφερα, έχει πολλά κομμάτια δικά μου κυρίως από κάποιες καταστάσεις της παιδικής μου ηλικίας. Το πρώτο μισό του βιβλίου βρίσκει τους ήρωες στην ηλικία των 10 ετών. Τους γνωρίζουμε μέσα από το πώς σκέφτονται, ποια ήταν η οικογένειά τους, πώς λειτουργούν ως χαρακτήρες. Στο δεύτερο μισό, τους μπερδεύει αυτή η κόκκινη κλωστή του σύμπαντος. Η ηρωίδα μου έρχεται αντιμέτωπη με το κακό πρόσωπο της ζωής όταν ήταν μικρή και η γιαγιά της παίζει πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτό, όμως από εκεί και πέρα, ο τρόπος που αντιδρά και λειτουργεί, είναι πολύ διαφορετικός από μένα. Έχει δικά μου κομμάτια, αλλά λειτουργούμε διαφορετικά. Την έχω, βέβαια, ταλαιπωρήσει αρκετά!
Το βιβλίο σας έχει μόλις λίγες ημέρες που κυκλοφόρησε. Ποια είναι τα μηνύματα που παίρνετε αυτό το πρώτο διάστημα;
Είναι πολλά τα μηνύματα που έχω λάβει και πραγματικά έχω εντυπωσιαστεί! Είναι όλα πολύ θετικά! Είναι σαν να είναι όλοι συνεννοημένοι μεταξύ τους. Μου αναφέρουν ότι το διάβασαν πολύ γρήγορα, το απόλαυσαν σε μία μέρα… Είναι αλήθεια ότι διαβάζεται πολύ εύκολα. Ως αναγνώστρια, θέλω να μάθω τι γίνεται στην πλοκή. Τις σελίδες που είναι πολύ περιγραφικές, συνήθως τις προσπερνώ, οπότε έτσι έγραψα κιόλας. Προχωρώ γρήγορα και δεν καθυστερώ τον αναγνώστη. Έχω πάρει πολλά μηνύματα. Υπάρχει επίσης μια έντονη διάδραση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ανεβάζουν stories με σημειωμένα αποσπάσματα που τους αρέσουν, σχόλια… Είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει αυτό. Οπότε το απολαμβάνω!
Ένα βιβλίο 400 σελίδων, όπως το δικό σας, διαβάζεται μεν εύκολα, αλλά αντιλαμβανόμαστε πως γράφεται πολύ δύσκολα. Δεδομένης της καθημερινότητάς σας, με τις υποχρεώσεις σας ως εργαζόμενη και μητέρα δύο παιδιών, πώς καταφέρατε να δομήσετε τον τρόπο που γράφατε για να φτάσετε στο να το ολοκληρώσετε;
Η αλήθεια είναι ότι το να βρεις ελεύθερο χρόνο είναι πάρα πολύ δύσκολο. Επειδή χρησιμοποιώ τα μέσα μαζικής μεταφοράς, όταν μου ερχόταν μια έμπνευση, τη σημείωνα για να μην την ξεχάσω. Μπορεί να κοιμόμουν και να μου ερχόταν επίσης μια ιδέα και σηκωνόμουν για να την γράψω, καθώς έχω παρατηρήσει ότι, αν πω ότι θα το θυμηθώ το πρωί που θα σηκωθώ, έχει ήδη φύγει! Όταν τα παιδιά έπεφταν για ύπνο, έγραφα. Στόχος μου ήταν να γράψω έστω μισή ή μία σελίδα. Κάθε μέρα να γράψω έστω κάτι μικρό. Συχνά, όμως, έμπαινα βαθιά μέσα στην υπόθεση, με απορροφούσε. Μπορεί να περνούσαν ώρες και να μην σηκωνόμουν. Κάπως έτσι, πέρασαν δύο χρόνια μέχρι να το ολοκληρώσω!
Πόσο σημαντικό είναι για μια συγγραφέα που ξεκινά ένα καινούριο ταξίδι να έχει τη στήριξη ενός εκδοτικού που θα πιστέψει στη δουλειά της και θα της δώσει τον χώρο και το χρόνο για να «πετάξει»;
Είναι πάρα πολύ σημαντικό να έχεις έναν εκδοτικό που σε στηρίζει, θα τρέξει μαζί με σένα, θα τοποθετήσει τα βιβλία σου στα μεγάλα βιβλιοπωλεία. Εγώ, προτείνω στους αναγνώστες μου να το παραγγείλουν από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς τους. Είναι σημαντικό την επόμενη μέρα να υπάρχει το βιβλίο και να μην υπάρχουν καθυστερήσεις. Η στήριξη χρειάζεται. Δεν αρκεί να έχεις γράψει το βιβλίο, πρέπει να φτάσει και στα χέρια των αναγνωστών.
Είστε αρκετά ενεργή και στα social media. Σίγουρα παίζει κι αυτό το ρόλο του στην προώθηση του βιβλίου.
Πάρα πολύ σημαντικό ρόλο παίζουν τα social media. Υπήρχε ήδη η βάση του αναγνωστικού μου κοινού από τη σελίδα μου στο Facebook, που μου επιτρέπει να δημοσιεύω μεγάλα κείμενα. Οι πρώτοι μου αναγνώστες είναι εκεί. Ξέρω ότι υπάρχουν κάποιοι που αναμένουν να διαβάσουν κάτι μεγάλο από μένα. Αρκετοί, μάλιστα, με ενθάρρυναν γι’ αυτό. Όταν έγραφα και ανέβαζα διηγήματα, μου ζητούσαν κι άλλα, μου έλεγαν ότι περιμένουν κάτι μεγαλύτερο.
Τα διηγήματα που έχετε δημοσιεύσει σκέφτεστε να γίνουν κάποια έκδοση;
Αυτά που έχουν ήδη δημοσιευθεί, υπάρχουν ελεύθερα στο κοινό, δεν νομίζω ότι θα γίνουν κάποια έκδοση. Υπάρχει όμως η σκέψη, μία από αυτές τις ιστορίες που έχουν δημοσιευτεί, να τη μεγαλώσω και να την κάνω μυθιστόρημα. Κάποιοι μου την ζητούν ήδη. Το έχω σκεφτεί κι εγώ. Απλώς πρέπει να βρω το χρόνο να το κάνω.
Αυτό είναι λοιπόν το επόμενο συγγραφικό πλάνο ή έχετε και κάτι άλλο στο μυαλό σας;
Πολλά έχω στο μυαλό μου, αλλά αυτή τη συγκεκριμένη ιστορία, θα την βάλω σε προτεραιότητα και θα την κάνω μυθιστόρημα!
—————————————————————–
«ΟΔΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣ»
Εκδόσεις Memento
Μάιος 2024
ISBN: 978-618-86389-7-6
Σελίδες: 416
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Υπάρχει μια αόρατη κόκκινη κλωστή της μοίρας που ενώνει τον καθένα από εμάς με το άλλο του μισό.
Ποιος βρίσκεται στην άλλη άκρη του νήματος για τη Μέλια Λυρικού και ποιος είναι εκείνος που προσπαθεί να ψαλιδίσει την κλωστή; Το σωστό και το λάθος γίνονται ένα κουβάρι, που η ίδια πρέπει να ξεμπλέξει, για να οδηγηθεί στην ευτυχία.
Μέλια… υποκοριστικό της Μελπομένης, της μούσας που οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι βοηθούσε τους ανθρώπους να αντεπεξέλθουν την τραγωδία στη ζωή τους.
Στα δέκα της δέχτηκε τα σκληρά χτυπήματα της μοίρας και βρήκε καταφύγιο στη σιωπή. Στα χρόνια της βουβής μοναξιάς, μόνο της στήριγμα η γιαγιά της. Μέχρι που στον δρόμο της φτάνει ο Άγγελος και χάρη σε αυτόν περνάει από το σκοτάδι στο φως. Όμως, ο προσωπικός της θεός του έρωτα και του πολέμου έχει τη μορφή του Άρη, που την ταξιδεύει σε άγνωστους ωκεανούς με μόνο μέσο μια σχεδία.
Τι θα διαλέξει η Μέλια όταν φτάσει η στιγμή να αποφασίσει; Ή μήπως δεν υπάρχει επιλογή και το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον;
