Οι δημοτικές επιχειρήσεις αποτέλεσαν ένα από τα βασικά εργαλεία μετατροπής της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε μακρύ χέρι του κράτους και της εκάστοτε κυβέρνησης για τη γενίκευση των ιδιωτικοποιήσεων, την επιβολή νέων φόρων, τη νομιμοποίηση της αρπαγής των λαϊκών κατακτήσεων. Οι ίδιες οι δημοτικές επιχειρήσεις χρησιμοποιούνται για να περάσουν βασικές αρμοδιότητες των δήμων στους ιδιώτες. Μέσα από την επιχειρηματική δραστηριότητα που ασκούν, προωθούν με βάση το κέρδος του ιδιώτη, την αντιμετώπιση βασικών κοινωνικών παροχών, οικονομικής ευθύνης του κράτους. Έτσι, δημιουργήθηκαν δημοτικές επιχειρήσεις όπως: Πολιτισμού, Αθλητισμού, Κοινωνικής Πρόνοιας κ.λπ., που η δράση τους και η λειτουργία τους στηρίζεται στην οικονομική αφαίμαξη των δημοτών και ταυτόχρονα επιδιώκεται να «προσαρμοσθεί» η συνείδηση του λαού στην πρόσθετη πληρωμή για κάθε υπηρεσία ή έργο.
Με τον νέο ∆ημοτικό Κώδικα καθορίζεται δήθεν ο «εξορθολογισμός», ενώ ουσιαστικά ο στόχος είναι η αποτελεσματικότερη λειτουργία τους με καθαρά ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια, αλλά και η μεγαλύτερη εισβολή του ιδιωτικού κεφαλαίου σε αυτές. Άμεσο αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης είναι η διαιώνιση των συμβάσεων ομηρίας των εργαζομένων, αλλά και ο μεγάλος κίνδυνος απόλυσής τους. Ενώ για τους δημότες σημαίνει ακόμα μεγαλύτερο χαράτσωμα για τη χρήση των υπηρεσιών που έχουν ανάγκη.
Όλες αυτές οι μεταρρυθμίσεις έγιναν, προκειμένου να εξυπηρετηθεί καλύτερα και αποτελεσματικότερα η απορρόφηση των κονδυλίων του 4ου Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, το οποίο άρχισε ήδη να υλοποιείται μέσα από το ΕΣΠΑ. Οι ΟΤΑ 1ου & 2ου βαθμού, καθώς και οι Περιφέρειες παίζουν κυρίαρχο ρόλο σε όλη αυτή τη διαδικασία κατανομής έργων και πόρων σε όφελος βέβαια των μονοπωλιακών ομίλων.
Επίσης, οι δημοτικές επιχειρήσεις, από την πρώτη στιγμή που ιδρύθηκαν, έπαιξαν το ρόλο του «∆ΟΥΡΕΙΟΥ ΙΠΠΟΥ» στη καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων στους ΟΤΑ. Αντικειμενικά, ο ρόλος τους οδήγησε και οδηγεί στην αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων. Άσχετα με την τυπική νομική τους μορφή αποτελούν πεδίο εφαρμογής των κάθε είδους εργασιακών σχέσεων, εκτός βέβαια αυτής της μόνιμης και σταθερής εργασίας. Κυρίαρχη εργασιακή σχέση είναι αυτή του έκτακτου, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι με συμβάσεις αορίστου χρόνου έχουν εξασφαλισμένο το μεροκάματο, αφού δεν είναι λίγα τα παραδείγματα δήμων που απέλυσαν εκατοντάδες εργαζόμενους με τέτοιες συμβάσεις.
Ο ∆ήμος Μελισσίων μπορεί να υπερηφανεύεται ότι πρωτοπορεί στις αντιλαϊκές αυτές επιλογές. Με απόλυτη σύμπνοια, και από τις 2 παρατάξεις, της διοίκησης (Ν.∆.+ΣΥΝ) αλλά και του ΠΑΣΟΚ, ψηφίστηκαν η ίδρυση και τα βασικά επιχειρηματικά πλαίσια όλων των δημοτικών επιχειρήσεων, αν υπήρξαν διαφωνίες ήταν δευτερεύουσες και καθαρά τεχνοκρατικού χαρακτήρα. Ο αντιλαϊκός αυτός κατήφορος δεν μπορεί να συνεχίζεται και να μένουμε παθητικοί θεατές των εξελίξεων. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα της πόλης μας καθημερινά βιώνουν τις επιπτώσεις της από την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών, των κοινωνικών παροχών και των έργων μέσα από τη λειτουργία και δράση των δημοτικών επιχειρήσεων.
Ο τρόπος λειτουργίας των δημοτικών επιχειρήσεων είναι «παιδί» της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων της Ν.∆. και του ΠΑΣΟΚ, με την πλήρη στήριξη της ηγεσίας της ΚΕ∆ΚΕ, των δημάρχων της Ν.∆., του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ. Ξέχωρα από τις όποιες παραπλανητικές διακηρύξεις βάζουν τους στόχους για την ίδρυσή τους, στην πράξη στηρίζουν το πέρασμα της αντιλαϊκής πολιτικής, αποδεχόμενες πλήρως τη λογική της ανταγωνιστικότητας, της ενίσχυσης των κερδών του κεφαλαίου.
Η ∆ΑΣ τηρώντας την πολιτική προγραμματική της διακήρυξη και τιμώντας την ψήφο του μελισσιώτικου λαού, παίρνει την πρωτοβουλία να θέσει για συζήτηση και ψήφιση από το ∆ημοτικό Συμβούλιο την κατάργηση όλων των επιχειρήσεων, που ιδρύθηκαν και λειτουργούν στον ∆ήμο Μελισσίων, δηλαδή: ΑΜΝΕΠ Α.Ε., ∆ΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΩΝ ΧΩΡΩΝ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, ΝΕΟΛΑΙΑΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ∆ΕΤΕΜ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ (∆ΑΕΜ).
Επίσης να συσταθούν ξανά και να λειτουργήσουν, παρέχοντας δωρεάν και αναβαθμισμένες ποιοτικά υπηρεσίες στους δημότες, τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, όπως του πολιτισμού και του αθλητισμού, αλλά και άλλα αν κρίνουμε ότι χρειάζονται.
Σε όλες αυτές τις επιχειρήσεις έχουν προσληφθεί εργαζόμενοι με διάφορες σχέσεις εργασίας. Επίσης με ευθύνη της δημοτικής αρχής έχει αποσπασθεί εκεί και μόνιμο προσωπικό του ∆ήμου, δηλαδή παραχωρήθηκε δωρεάν εργατικό κόστος, ώστε να διευκολύνεται ακόμη περισσότερο η κερδοφορία των επιχειρήσεων. Βέβαια, αυτή η τακτική είναι απαράδεκτη, να πληρώνει ο λαός των Μελισσίων και να παραχωρείτε εσείς τους εργαζόμενους στις δημοτικές επιχειρήσεις.
Επειδή όμως η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων σε αυτές είναι με διάφορα προγράμματα ή με συμβάσεις έργου ή με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή ως έκτακτοι κ.λπ, απαιτούμε:
Να κατοχυρωθούν οι εργαζόμενοι αυτοί και τα δικαιώματά τους πριν από τη διάλυση των επιχειρήσεων, να γίνει δηλαδή μεταφορά όλων όσοι εργάζονται σε αυτές, στις υπηρεσίες του ∆ήμου, σαν μόνιμο προσωπικό με όλες τις απαραίτητες εργασιακές και ασφαλιστικές ρυθμίσεις, που προβλέπει η σύμβαση του μόνιμου προσωπικού των ΟΤΑ.
ΜΕΛΙΣΣΙΑ ΜΑΡΤΙΟΣ 2008
ΤΑΣΟΣ ΚΑΡΑΤΖΗΣ
